¹ Polo demais, meus irmáns, estade alegres no Señor. A min non me molesta volvervos escribir o mesmo, e para vós é cuestión de seguridade. ² Coidádevos dos cans, coidádevos dos malos obreiros, coidádevos da falsa circuncisión; ³ Porque a verdadeira circuncisión somos nós, os que adoramos polo Espírito de Deus dando gloria a Cristo Xesús, e non confiando nas propias forzas, ⁴ aínda que eu ben podería confiar nelas. Se alguén pensa que ten motivos para confiar nas propias forzas, eu moito máis: ⁵ circuncidado no día oitavo, da liñaxe de Israel, da tribo de Benxamín, hebreo de hebreos; en canto á lei, un fariseo; ⁶ en canto ao celo, perseguidor da igrexa; en canto á xustiza da lei, irreprensible. ⁷ Pero todo canto para mira era de proveito e ganacia, por amor a Cristo, considéroo coma unha perda. ⁸ E aínda máis, considero tódalas cousas como unha perda tendo en conta o insuperable valor de coñecer a Cristo Xesús, o meu Señor, por quen perdín todo iso, e considéroo como lixo para gañar a Cristo, ⁹ e atoparme nel, non coa miña propia xustiza que procede da lei, senón a que é a través da fe en Cristo, a xustiza que procede de Deus pola fe, ¹⁰ para coñecelo a El, o poder da súa resurrección e a participación nos seus sufrimentos, chegando a ser coma El na súa morte, ¹¹ se dalgún xeito puidera chegar á resurrección de entre os mortos. ¹² Non é que xa teña conseguido todo isto nen que xa me fixera perfecto, senón que sigo adiante agardando acadar aquilo para o que tamén fun aferrado por Cristo Xesús. ¹³ Irmáns, eu mesmo non considero que xa o teño acadado; pero fago unha cousa: esquecendo o que quedou atrás e estendéndome ao que está por diante, ¹⁴ prosigo cara a meta para conseguir o premio do máis alto chamado de Deus en Cristo Xesús. ¹⁵ Porén, todos os que somos maduros espiritualmente, teñamos esta mesma actitude; e se nalgún punto pensades doutro xeito, iso tamén vos será revelado por Deus; ¹⁶ pero naquilo que teñamos chegado, sigamos na mesma liña. ¹⁷ Irmáns, imitádeme a min, e observade aos que andan segundo o exemplo que tedes en nós. ¹⁸ Porque como vos dixen a miúdo, e agora vos repito ata chorando, moitos andan como inimigos da cruz de Cristo. ¹⁹ O seu fin é a destrución, o seu deus é o seu apetito e a súa gloria está na súa vergoña. Só pensan nas cousas terreais. ²⁰ En troques, a nosa cidadanía está no ceo, de onde tamén agardamos ansiosamente ao Salvador, o Señor Xesús Cristo. ²¹ El ha transformar o noso corpo miserable para semellar o seu corpo glorioso, polo exercicio do poder con que somete a si mesmo tódalas cousas.