¹ اَمی موقَع اَ شاگردیای خوش اُشگُت از لغزشیا گُریزی نی اما وای بر کِسی که سَبَبِ اَنَه ببو . ² اَنَه بِتَر اِسی که سنگِ آسیواَ گَردَنوش اوبَین و اَ دریا شُبَین تا اِدِه که سَبَبِ لغزشِ یکی از اِ کَیدونیا ببو ³ پس مراقب خوت بی اَگَه برادَرُت گُناش کِه اَنَه توبیخ بُکُن و اَگَه توبَه اُش کِه اُش ببخش ⁴ اَگَه هفت بار در رُز اَ تو گُناش که و هفت بار اَ پَلو تو اُند و اُشگُت توبَه اَکُنِم اَنَش ببخش ⁵ رسولیا اَ خداوند شو گُت {ایمان اَ اَما بیفزا} . ⁶ خداوند پاسُخ اُشدا { اَگه ایمانی به کَیدونیِ دونَه ی خردل تُبو تا شا اَ اِ درختِ توت بُگوی از ریشَه اَ در بِدا اَ دریا کاشتِه بِبَش و از شما فَرمو اَبوی} ⁷ کِه اِسی از شما که چون خدمتکارُش از شخم زَدَن یا چرانیدَنِ گوسفندیا از صحرا واگَردِه اَ اَنَه بگو بدا اونی و بُخو . ⁸ آیا ناگو شامِ مَه آمادَه بُکُن و کمر اَ پذیرایِ مه آبَن تا بُخورم و بیاشامِم و بعد تو بُخو و بیاشام ؟ ⁹ آیا منت از خدمتکارِ خوش اَبوی که فَرموش اَ جا بیارِه ؟ ¹⁰ پس هر چه اَ شما فَرمو دَدَه بُدِه اَ جا بیاری و بُگُی خدمتکاریای بی منتی اَم و تنها انجام وظیفه مو کِردِه ¹¹ عیسی اَ سَرِ راهِ خوش اَ اورشلیم از سامِرَه و جلیل رَد اَبویس ¹² پس چون اَ دِهی وارد اَبویس ، دَه جزامی اَ اَنَه بَرخورد شو که اَنَیا دور وَیسَدِن ¹³ با صدایِ بلند فریاد شو زَت { ای عیسی ای استاد براَ ما ترحم بُکُن } ¹⁴ چون عیسی اَنَیا اُش بینا اُشگُت { اُچی و خوت اَ کاهن نِشو آدَی } اَنَیا اَ راه کَتِن و در میونَی راه از جزام پاک بُدِن ¹⁵ یکی از اَنَیا چون اُش بینا شفا پیداش کِردِه با صدایِ بلند خدا را ستایش اُشکِه ¹⁶ و واگِشت و خوش اَ پایِ عیسی اُش بِس و به اَنَه سپاس اُشگُت اَنَه سامری اَند ¹⁷ عیسی فرمایش اُشکِه{ مَگَه اَنَه دَه تن هَمَه پاک نِبُدِن ؟ پَس نُه تَنِ دِگَه اَ کُجاین ؟ ¹⁸ آیا بجز اِ غریبَه کِسی دِگَه نِواگِشت تا خدا را سپاس بِگو؟} ¹⁹ پس اَنَش گُت { وارو و برو ایمانُت اَ تو شفاش اُشدَدِه } ²⁰ عیسی در پاسخِ فریسیا که شو پُرسیدِسُن پادشاهیِ خدا کی دا ، اُشگُت :{ اُندَی پادشاهیِ خدا اُوت ناشا با مشاهدَه دریافت بُکُنِش و ²¹ کسی اُش ناشا بِگو اِنکِه اِسی یا اَنکَه . چون پادشاهیِ خدا در میونِ شما اسی} ²² سپس اَ شاگردیا اُشگُت { زمانی دا که آرزو اَکُنی که یکی از رُزیا پُسِ انسان را بِبینی اما تو ناشا بِبینی ²³ مَردُم اَ شما اَگواِن اَنَه اِنکِه اِسی یا اَنَه اَنکَه اِسی اما اَ پیِ اَنَیا مَچی ²⁴ اَمدِه که ساعقَه در یک آن اَدِرَخشِه و آسمو از کران تا کران روشَن اَکُن پُسِ انسان نیز در رُزِ خوش اِندِه اَکُن ²⁵ اما اول باید رَنجِ زیاد بِکَشِه ِ و از سویِ اِ نَسلی تَرد ببو ²⁶ رُزیای پُسِ انسان مِثِ رُزیای نوح اَبو ²⁷ مَردُم اَخورِن و اَنوشِن و زَن شا گِرِت و شوشا که تا اَنَه رُزی که نوح اَ کشتی چو اَمی موقع سیل اُند و هَمَه هلاک اُشکه ²⁸ در زمانِ لوط نیز اِندِه اَند مَردُم سرگرمِ خَردَه و نوشیدَه و خرید و فروش و زراعت و عمارت اَندِن ، ²⁹ اما رُزی که لوط از سُدوم اَ در اُند تَش و گوگِرد از آسمو اُش باری و هَمَه هلاک اُشکه ³⁰ رُزِ ظهورِ پُسِ انسان نیز اَمدِه اِسی در اَنَه رُز، ³¹ کسی که بر بامِ خونَش بو و اساسیاش در داخلِ خونَه بَرَی واسِسَی اَنَه نیا و اَنَه که در مزرعه بو اَ خونَه نِواگَردِه ³² زنِ لوط اَ یاد بیاری ³³ هر که شَه وی جونِه خوش حفظ بُکُن اَنَه از دَس اَدِه و هر که جونَه خوش از دَس آدِه اَنَه حفظ اَکُن ³⁴ اَ شما اَگواِم در اَ نَه شو {شب} از دو نفر که در یک بستر اِسِن یکی واسِسَه و دیگَری واگذاشتَه اَبو . ³⁵ و از دو زن که با هم دستاس اَکِرداین یکی واسِسَه و دیگری واگذاشتَه اَبو . ³⁶ نیز از دو مَرد که در مزرعَه اِسِن یکی واسِسَه و دیگری واگذاشتَه اَبو ³⁷ شو پُرسی کجا ای خداوند ؟ پاسُخ اُشدا هر جا لاشَی بو لاشخوریا در اَنکَه جَمع اَبِن