¹ اَمی موقع عیسی اَ شاگردیای خُش اُشگُت {توانگری مباشری اُشَند چون شکایت اَ اَنَه رَسی که مباشر اموالِ اَنَه بر باد اَدِدُی ² اُشگُت بِدا و اُش پُرسی اِ چه اِسی که دربارِه تو اَشنُوِم ؟ حساب خوت اَ پَس آدِه که دِگَه مباشِرِ مَه اُت ناشا بِش ³ مباشِر با خوش فِکرُش که چو بِکُنِم ؟ ارباب شَه وی از کار برکنارُم بُکُن توانِ زَمی کَندَه اُمنی و از گدایی عارُمِه ⁴ اَفَمِم چو باید بُکُنِم تا چون از مباشِرَت بر کنار بِبِم کِسیای بِن که مَه اَ خونَه یاشو بِپَذیرِن ⁵ پس بدهکاریای اربابِ خوش یک به یک اَ حضور فرا اُش خَند از اولی اُش پُرسی چقدر اَ سَروَرُم بدهکارِش ؟ ⁶ پاسُخ اُشدا صد خُمرَه روغنِ زیتون اُشگُت ، صورتحسابِ خوت بِگی و زود اونی و بنویس پنجاه خُمرَه ⁷ پس از دومی اُش پرسی تو چِقَد بدهکارِش ؟ پاسُخ اُشدا صد خَروار گَندُم اُشگُت صورتحسابِ خوت بِگی و بنویس هشتاد خروار ⁸ ارباب مباشِر متقلب را تحسین اُشکِه چون عاقلانِه عملُش کِردِسُن چواِ که فرزندیای اِ عصری در مناسبات خوت با هم عصریای خیش از فرزندیای نور عاقل تَرِن ⁹ اَ شما اَگواِم که مالِ اِ دنیایِ فاسد را بَرَی پیدا کِردَی دوسیا صرف بُکُنی تا از اَنَه مال اَثری نِوامَنِه شما را در خونَه یای جاودانی بِپَذیرِن ¹⁰ اَنَه که در امورِ کَیدو اَمین بو در اُمور گَپ نیز امین اَبو و اَنَه که در امور کَیدو اَمین نی در اُمورِ گَپ نیز امین نابو . ¹¹ پس اَگَه در بکار بُردَی مالِ اِ دنیای فاسِد امین نِبو ، که اِسی که مالِ حقیقی اَ شما بِسپورِه ؟ ¹² و اگه در بکار بُردَی مالِ دیگری امین نِبی که اِسی که مالِ خودِ شما اَ شما آدِه ؟ ¹³ هیچ غلامی دو ارباب اُش ناشا خدمت بُکُن یا از یکی نفرت اُشِه ویا اَ دیگری مِهر اَدِه و یا سرسپُردَی یکی اَبو و دیگری را خوار اَشمُرِه . تو ناشا هم بندَی خدا بی هم بندَی پول ¹⁴ فریسیای پول دوس با گُش دَدَی اِ سُخنیا عیسی را اَ ریشخَند شو گِرِت . ¹⁵ اَ اَنَیا اُشگُت شما اَمی کِسیای اِسی که خوتو اَ مَردُم پارسا نِشو اَدَی اما خدا از دِلتو آگاه اِسی . هر چه مَردُم اَرجِ بسیار آدَین در نظرِ خدا کراهَت آور اِسی ¹⁶ تورات و انبیا تا زمانِ یحیی اَند از اَنَه به بعد پادشاهیِ خدا بشارت دادَه اَبو و هر کِسی با جَبرو زور راهِ خوت بدان باز اَکُن ¹⁷ با اِ حال آسونتر اِسی آسمو و زَمی زایل ببو تا اِدِه که نقطَی از تورات فرو بِکِت ¹⁸ هر که زنِ خوش طلاق آدِه و زَنِ دِگَی بِگِرِه زنا اُش کِردِه و نیز هر که زنی طلاق دَدَه اَ زنی بِگِرِه مرتکبِ زنا بُدِه ¹⁹ توانگری اَند که جَمَی ارغوانی و کَتون و لطیف شَه بَر اَ کِه وهر رُز اَ خوش گذرونی مَشغول اَند ²⁰ فقیری ایلعازر نام که بَر درِ خونَه ی اَنَه شا نا که بَدَنُش پوشیدَه از جَراعَتَن ²¹ ایلعازر آرزو اُشَن با خوردَیای غذایی که از سُفرَی اَنَه توانگر اَ در اَکِت خوش سیر بُکُن حتی سَگیا نیز داندِن زخمیاش لیس شا زَت ²² باری ، اَنَه فقیر مُرد و فِرشتَیا اَنَه اَ جَوارِ ابراهیم شُبو توانگر نیز مُرد و اَنَه دفن شو کِه . ²³ اما چون چشم اَ جهانِ مُردَیا باز اُشکِه خوش در عذاب اُشبینا از دور ابراهیم اُش بینا و ایلعازر در جوارُش ²⁴ پس با صدایِ بلند اُش گُت ای پدرِ مَه ابراهیم بَر مَه ترحم بُکُن و ایلعازر اُش بِفرس تا نوکِ انگُشتِ خوش در آو تَل بُکُن و زَبوم خُنَک بِبو چون در اِ تَش عذاب اَکَشِدام ²⁵ اما ابراهیم پاسُخ اُشدا ای فرزند اَ یاد بیا که تو در زِندگی از چیزیای نیکویِ خوت بَهرمند بُدِش اَمی که چیزیای بَد نصیبِ ایلعازر بُیس آلا اَنَه اِنکِه در آسایش اِسی و تو در عذاب . ²⁶ از اِ گُذشتَه بَینِ اَما و شما پرتگاهی اِسی اَنَیای که شاوی از اِنکِه اَ پَلو تو بَین شو ناشا و اَنَیا که اَنکَه اِسِن شو ناشا پَلو اَما بَین ²⁷ اُشگُت پَس ای پدر تمنا اَکُنِم ایلعازر اَ خونَه ی بوام بِفرِسِش ²⁸ چون مَه پَنج برادَر اُمِه اَنَه بِفرِس تا اَ برادَریام هُشدار آدِه نِکُنِه اَنَیا اَ اِ مکانِ عذاب بِکِوِن ²⁹ ابراهیم پاسُخ اُشدا اَنَیا موسی و اَنبا شو اِ پَس اَ سُخنیای اِدَیا گوش آدَین . ³⁰ اُشگُت نه ای پدر اَما ابراهیم بلکِه اَگَه کِسی از مُردَیا اَ پَلو اَنَیا اُچو توبَه اَکُنِن ³¹ ابراهیم اَ اَنَش گُت ، اَگَه اَ موسی و انبیا گوش نَدَین حتی اَگه کِسی از مُردیا زِندَه ببو مجاب نابِن