1
و اما خراجگیریا و گناهکاریا هَمَگی پَلو عیسی جمع اَبُدِن تا حرفیاش بِشنُوِن ،
2
اما فریسیا و علمایِ دین هم همهَ کنان شا گُت { اِ مَرد گناهکاریا شَه پَذیرِه و با اَنَیا هم سفرَه اَبو }
3
پس عیسی اِ مَثَلی بَراشو شاو،
4
کدام از شما که صد گوسفند اُشبو و چون یکی از اَنَیا اَگُم ببو اَنَه نَوَد و نُه تا اَ صحرا نِنِسِه اَ دُمِ اَنَه که گُم بُدِه نِچو تا اَنَه پیدا بُکُن ؟
5
و چون گوسفندِ گُمشُدَه پیدا اَکُن اَنَه با شادی اَدوش اَنِسِه
6
اَ خونَه دا دوسیا و هَمساییا فرا اَخَنِه و اَگو با مَه شادی بُکُنی چون گوسفندِ گُمشُدَی خوم پیدام کِردِه
7
اَ شما اَگواِم اَمدِه که بَرَی یَک گناهکار که توبَه اَکُن جشنُ سُرورِ عظیمتری در آسمو بر پا اَبو تا بَرَی نود و نُه پارسا که نیاز اَ توبَش نی
8
و یا کدام زَن اِسی که دَه سِکَی نقرَه اُشبو و چون یکی از اَنَیا اَگُم ببو چراغی روشن نِکُن و خونَه را جارو نِکُن تا پَیدا نِکُن از جُسُجو ناوَیسِه ؟
9
و چون پیداش کِردِه دوسیا و همساییا اَگو بَی و اَگو با مَه شادی بُکُنی چون سِکَی گُمشُدَی خوم پیدام اُمکِردِه
10
اَ شما اَگواِم اَمدِه اِسی که بَرَی توبَی یک گناهکار در حضورِ فرشتَیای خدا جَشن و سُرور بر پا اَبو
11
پس اِدامَش دا و اُشگُت ،{مَردی دو پُس اُش اَند
12
رُزی پُسِ کَیدوتُرو اَ پدرِ خوش اُشگُت ای پدر سَهمی که از داراییِ تو اَ مَه اَرَسِه آلا اَ مَه آدِه پَس پدر داراییِ خوش را بینِ اَنَه دو تا تقسیم اُشکِه
13
پَس از چَندی پُسِ کَیدوتر هر چه اُشَن جَمع اُشکِه و راهیِ دیاری دور دَس بُیس و ثروتِ خوش را در اَنکَه اَ عیاشی بر باد اُشدا .
14
چون هر چه اُشَن خَرج اُشکِه قَحطیِ شدیدی در اَنَه دیاری اُند و اَنَه سخت اَ تنگ دَسی کَت
15
پَس چو خدمتکاری یکی از مَردُمیای اَنکَه و اَنَه او را اَ خوک بانی در مَزرعه خوش اُشنا
16
پُس آرزو اُش اَند شِکمِ خوش را با خوراکِ خوکیا سیر بُکُن اما هیچ که اَ اَنَه چیزی اُشنادا
17
سرانجام اَ خوش اُند و اُشگُت ای بسا کارگریای پدرم خوراکِ اضافی شواِ و مَه اِنکِه از فرطِ گرسنگی تلف اَبِم
18
پس بلند اَوابِم و پَلو پدر اَچِم و اَگواِم پدر اَ آسمو واَتو گناهُم کِردِه
19
دِگَه شایستَه نی پُسُت خواندَه بِبِم با مَه مِثِ یکی از کارگریات رفتار بُکُن
20
پس بلند وابُیس و راهیِ خونَه ی پدر بُیس اما هنوز دور اَند که پدرُش اَنَش بینا دلُش از بَر سوت و با عجلَه اَ طرفُش دووی{دوید} و شَه بغل که و غرقِ ماچ اُشکه
21
پُس اُشگُت پدر اَ آسمو و اَ تو گنام کِردِه دِگَه شایستَه ی اِدِه نیسِم که پُسِت خواندَه بِبِم
22
اما پدر اَ خدمتکاریاش اُشگُت عجلَه بُکُنی بهترین جَمَه بیاری و شَه بَر بُکُنی انگُشتری بَر انگُشتُش و کفش اَ پاییاش بُکُنی
23
گوساله پَرواری بیاری سَر بُبُری تا بُخورَم و جشن بِگِرَم .
24
چون پُسِ مَه مُردِسُن و زِندَه بُدِه ، گُم بُسُن پَیدا بُدِه ، پَس جشن و شادی شو کِه
25
و اما پُسِ گَپتر اَ مزرعه اَند چون اَ خونَه نَزیک بُیس و صدایِ رقص و آواز اُش شُنُفت ،
26
یکی از خدمتکاریا فرا اُش خَند و اُشگُت چه خبر اِسی ؟
27
خدمتکار پاسُخ اُشدا ، برادَرُت اُندِه و پدرُت گوسالی پرواری سَرُش بُلِدِه چون پُسُش به سلامت پیداش کِردِه
28
چون اِدِش شُنُفت ناراحت بُیس و اُش ناواِس اَ خونَه اوچو پس پدر اَ در اُند و اَ اَنَه التماس اُشکه .
29
اما اَنَه در جوابِ پدر اُشگُه اینک سالیا اِسی که مِثِ غلامیا خدمت تَ کِردام و هیچ وقت از فرمانُت سَرپیچی اُم نِکِردِه اما تو هیچ وقت بزغالَی اَ مَه اُت نِدَدِه تا با دوسیام ضیافتی اَپا بُکُنِم .
30
و آلا که اِ پُسُت واگِشتِه پُسی که هَمَی دارایی تو با روسپیا اَ باد اُشدا ، شَز زَر گوسالَی پرواری سَرَت بُلِدِه
31
پدر اُشگُت تو هَمیشَه با مَه اِسِش و هَر چی اُمِه مالِ تو اِسی
32
اما اکنون باید جشن بِگِرَم و شادی بُکُنَم چون اِ برادَرِ تو مُردِسُن ، زِندَه بُدِه ، گُم بُسُن پَیدا بُدِه }