9 ¹ Шунда У қайиққа ўтириб, денгизнинг нариги томонига ўтди ва ўз юртига келди. ² Мана, Унинг олдига тўшакда ётган шол одамни олиб келдилар. Исо уларниниг имонини кўриб, шолга қараб: “Дадил бўл, болам! Сенинг гуноҳларинг кечирилди”,- деди. ³ Шунда баъзи уламолар ўз-ўзларига: “У куфр қиляпти”,- дедилар. ⁴ Исо уларнинг фикрларини билиб, деди: “Нима учун сизлар юракларингизда ёмон нарсани ўйлаяпсизлар? ⁵ Ҳақиқатан ҳам нимани айтиш осонроқ “Сенинг гуноҳларинг кечирилди”, деб айтишми, ёки: “Ўрнингдан туриб юргин”, деб айтишми? ⁶ Лекин Инсон Ўғлининг ер юзида гуноҳларни кечириш ҳокимиятига эга эканлигини билиб олишингиз учун... Ўрнингдан тур,- деди шолга Исо,- тўшагингни олиб, уйингга бор”. ⁷ У эса туриб, ўз тўшагини олди ва уйига кетди. ⁸ Халқ эса буни кўриб ҳайратланди ва одамларга шундай ҳокимият берган Худони улуғлади. ⁹ Исо у ердан ўтиб, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Матто исмли одамни кўрди ва унга: “Менинг ортимдан юргин”,- деди. У туриб, Исонинг ортидан кетди. ¹⁰ Сўнг Исо уйда дастурхон атрофида ёнбошлаганида, кўплаб солиқчилар ва гуноҳкорлар келиб, У ва Унинг шогирлари билан бирга ёнбошладилар. ¹¹ Фарзийлар буни кўриб, Унинг шогирдларига: “Нима учун Устозингиз солиқчилару гуноҳкорлар билан бирга еб-ичади?”- дедилар. ¹² Исо эса буни эшитганида, уларга деди: “Соғлар эмас, балки беморлар шифокорга муҳтождирлар. ¹³ Энди бориб: Мен қурбонликни эмас, раҳм-шафқатни истайман,- дейилганининг маъносини ўрганинглар. Чунки Мен ҳақ одамларни эмас, балки гуноҳкорларни тавбага чақиргани келганман”. ¹⁴ Шунда Унинг олдига Яҳёнинг шогирдлари келиб: “Нима учун фарзийлар билан биз рўза тутамиз, Сенинг шогирдларинг эса рўза тутмайдилар?”- деб сўрадилар Ундан. ¹⁵ Исо уларга деди: “Куёв ораларида бўлган пайтда тўйхонадагилар аза тутадиларми? Аммо кунлар келадики, куёв улардан тортиб олинади, шунда рўза тутадилар. ¹⁶ Ҳеч ким эски кийимга янги матодан ямоқ қилмайди, чунки ямоқ эски кийимни йиртиб юборади ва йиртиғи баттар бўлади. ¹⁷ Шунингдек, янги шаробни ҳам эски мешга қуймайдилар, акс ҳолда эски меш йиртилиб, шароб оқиб кетади, меш ҳам нобуд бўлади. Лекин янги шароб, янги мешларга солинади ва иккаласи ҳам сақлаб қолинади”. ¹⁸ Исо уларга буларни айтган заҳоти Унинг олдига бир бошлиқ келди-да, Унга сажда қилиб: “Менинг қизим ҳозир ўлди. Бироқ келиб, унга қўлингни қўй ва у яна тирилади”,- деди. ¹⁹ Исо туриб, унинг ортидан кетди. Шогирдлари ҳам Исога эргашдилар. ²⁰ Шу пайт ўн икки йилдан бери қон кетишидан қийналиб юрган бир аёл орқа томондан келиб, Исонинг кийимининг этагига тегди, ²¹ чунки у ўз ичида: “Агар Унинг кийимига тегсам, шифо топаман”,- деган эди. ²² Исо эса ўгирилиб, аёлни кўргач, унга: “Дадил бўл, қизим! Сенинг имонинг сени қутқарди”,- деди. Аёл ўша вақтнинг ўзида шифо топди. ²³ Исо бошлиқнинг уйига келганида, най чалувчиларни ва саросимага тушган халқни кўрди. ²⁴ Исо уларга: “Чиқиб кетинглар, чунки қизалоқ ўлган эмас, у ухлаяпти”,- деди. Улар эса Унинг устидан кулишди. ²⁵ Халқ чиқарилганидан сўнг, Исо ичкарига кириб, қизчанинг қўлидан тутди ва қизча ўрнидан турди. ²⁶ Бу ҳақида овоза бутун ўша юрт бўйлаб тарқалди. ²⁷ Исо у ердан жўнаётганида, Унинг ортидан иккита кўр эргашиб: “Эй, Довуднинг Ўғли, бизга раҳм-шафқат қилгин”,- деб бақирдилар. ²⁸ У эса уйга келганида, кўрлар Унинг ёнига келишди. Исо уларга: “Мен буни қила олишимга ишонасизларми?”- деди. Улар Унга: “Ҳа, Ҳазрат”,- дедилар. ²⁹ Шунда Исо уларнинг кўзларига тегиб: “Имонингизга яраша сизларга бўлсин”,- деди. ³⁰ Уларнинг кўзлари очилди. Исо уларга: “Қаранглар, буни ҳеч ким билмасин”,- дея қатъий буюрди. ³¹ Улар эса чиқиб, ўша ернинг ҳамма жойида У ҳақида овоза қилдилар. ³² Сўнг улар кетаётганларида, Исонинг олдига жинга чалинган соқовни олиб келдилар. ³³ Жин қувилганидан сўнг, соқов тилга киргани учун халойиқ ҳайратланиб: “Ҳеч қачон Исроилда бундай ҳодиса содир бўлмаган”,- дейишди. ³⁴ Бунга фарзийлар: “У жинлар бошлиғининг кучи билан жинларни қувиб чиқармоқда”,- дейишди. ³⁵ Исо эса бутун шаҳар ва қишлоқларни айланиб юриб, уларнинг синагогаларида таълим берди ва Шоҳлик хушхабарини воизлик қилиб, одамларнинг ҳар хил касалликларию хасталикларини шифолади. ³⁶ Тўда-тўда оломонни кўриб, Исо уларга ачинди, чунки улар чўпонсиз қўйлар каби тарқалиб кетган ва заифлашган эдилар. ³⁷ Шунда У Ўз шогирдларига деди: “Ҳосил кўп, аммо ишчилар оз. ³⁸ Шунинг учун: Ўз ўрим-йиғимингга ишчиларни юбор, деб ҳосил Эгасига ибодат қилинглар”.