8 ¹ Исо тоғдан тушганида, кўплаб халқ Унинг ортидан эргашди. ² Шунда бир мохов киши келди-да, Унга сажда қилиб: “Ҳазратим, агар истасанг, мени поклай оласан”,- деди. ³ Исо қўлини узатди ва унга тегиб: “Истайман, пок бўлгин”,- деди. Шу лаҳзада у моховдан покланди. ⁴ Исо унга: “Қара, ҳеч кимга айтмагин, лекин бориб, ўзингни руҳонийга кўрсатгин. Уларга гувоҳлик бўлиши учун Мусо амр этган қурбонликни келтиргин”,- деди. ⁵ Исо Кафарнаҳум шаҳрига кирганида, Унинг олдига юзбоши келиб, Ундан ёлворди: ⁶ ”Ҳазрат! Менинг хизматкорим шол бўлиб, жуда азобланиб, уйда ётибди”. ⁷ Исо унга: “Мен бориб, уни шифолайман”,- деди. ⁸ Юзбоши эса жавоб бериб, деди: “Ҳазрат! Сен менинг томим остига киришингга мен лойиқ эмасман. Фақатгина бир сўз айтгин ва менинг хизматкорим шифо топади. ⁹ Зеро мен ҳам ҳокимият остидаги одамман, менинг қўл остимда ҳам аскарларим бор. Бирига: Бор,- десам, у боради, бошқага: Кел,- десам, у келади, бирор хизматкоримга: Буни қил,- десам, у бажаради. ¹⁰ Исо буни эшитганида ажабланди ва ортидан эргашганларга: “Мен сизларга ростини айтаманки, бундай катта имонни ҳатто Исроилда топмадим,- деди,- ¹¹ Сизларга айтаманки, кўпчилик шарқу ғарбдан келиб, Осмон Шоҳлигида Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқуб билан бирга ёнбошлайдилар. ¹² Лекин Шоҳликнинг ўғиллари ташқи зулматга чиқариб ташланадилар, у ерда йиғи-сиғи ва тишлар ғижирлаши бўлади”. ¹³ Исо юзбошига: “Бор! Ишонишингга кўра сенга бўлсин!”- деди. Унинг хизматкори шу лаҳзада шифо топди. ¹⁴ Исо Петъёрнинг уйига келганида, унинг қайнонаси иситмалаб ётган эди. ¹⁵ Исо унинг қўлига тегди ва иситма уни тарк этди. У эса ўрнидан туриб, уларга хизмат қила бошлади. ¹⁶ Оқшом кирганида, жинга чалинган кўпларни Унинг олдига олиб келдилар. У сўз билан руҳларни қувди ва беморларнинг ҳаммасини шифолади. ¹⁷ Шу йўсинда, Йешайаҳ пайғамбарнинг: “У касалликларимизни Ўзига олди ва оғриқларимизни кўтариб кетди”,- дегани амалга ошди. ¹⁸ Исо атрофида кўп халойиқни кўриб, шогирдларига бошқа қирғоққа сузиб ўтишни буюрди. ¹⁹ Шунда бир уламо яқин келиб, Унга: “Устоз! Сен қаерга борсанг, мен ҳам Сенинг ортингдан бораман”,- деди. ²⁰ Исо унга жавоб бериб, деди: “Тулкиларнинг уялари бор, қушларнинг инлари бор, лекин Инсон Ўғлининг бошини қўядиган жойи йўқ”. ²¹ Унинг шогирдларидан бошқа бири Унга: “Ҳазратим, олдин отамни кўмиб келишимга ижозат бергин”,- деди. ²² Лекин Исо унга: “Менинг ортимдан юр! Ўз ўликларини кўмишни эса ўликларга қўйиб бер”,- деди. ²³ Исо қайиққа тушганида, Унинг шогирдлари Унга эргашдилар. ²⁴ Шу орада денгизда кучли тўфон кўтарилдики, қайиқни тўлқинлар қоплаб олар эди. Исо эса ухлаб ётар эди. ²⁵ Унинг шогирдлари яқинлашди-да, Уни турғизиб: “Ҳазрат, бизни қутқар, ҳалок бўляпмиз”,- дедилар. ²⁶ У уларга: “Эй, имони камлар, нега бундай қўрқоқсизлар?”- деди. Кейин Исо туриб, шамол ва денгизга тақиқлади, шунда буюк жимжитлик бўлди. ²⁷ Одамлар ҳайратланиб: “Бу Ким экан, ҳатто шамоллар ва денгиз ҳам Унга бўйсунса?!”- дедилар. ²⁸ Исо нариги қирғоққа, Гиргош юртига келганида, жин чалган икки киши қабристондан чиқиб, Унга дуч келди. Улар ўта ваҳший бўлганликлари учун ҳеч кимнинг у йўлдан ўтишга ҳадди сиғмас эди. ²⁹ Улар: “Бизга нима ишинг бор, эй, Худонинг Ўғли? Бизни вақтидан олдин қийнаш учун келдингми?”- дедилар. ³⁰ Улардан узоқроқда тўнғизнинг катта подаси ўтлаб юрар эди. ³¹ Жинлар Исога ёлвориб: “Агар бизни қувиб чиқарадиган бўлсанг, унда бизни тўнғиз подасига юборгин”,- дедилар. ³² У уларга: “Боринглар”,- деди. Шунда улар чиқиб, тўнғиз подасига кириб олдилар. Шу онда бутун тўнғиз подаси тиккаликдан денгизга ташланиб, сувда ҳалок бўлишди. ³³ Тўнғиз боқувчилар эса югуриб кетиб, шаҳарга келдилар ва ҳамма нарсани, шунингдек, жин чалганлар билан нима воқеа содир бўлганини айтиб бердилар. ³⁴ Шунда бутун шаҳар аҳолиси Исо билан учрашгани чиқди ва Уни кўрганларида, уларнинг ҳудудларидан чиқиб кетишини Ундан илтимос қилдилар.