21 ¹ Улар Йерусалимга яқинлашаётиб, Зайтун тоғи этагидаги Бейт-Фагеяга келганларида, Исо икки шогирдини юбориб, ² уларга деди: “Тўғри рўпарангиздаги қишлоққа боринглар, шу заҳоти боғлаб қўйилган эшакни ва унинг ёнида хўтикни топасизлар. Уларни ечиб, Менинг олдимга олиб келинглар. ³ Агар бирор киши сизларга нимадир деса, сизлар: Булар Ҳазратга керак,- деб айтинглар. Шу лаҳзада уларни қўйиб юборади”. ⁴ Буларнинг ҳаммаси пайғамбар орқали айтилган башорат бажо бўлиши учун содир бўлди: ⁵ «Сион қизига айтинглар: Мана, камтарин Подшоҳинг сенинг олдингга эшак ва бўйинтуруқ остидагининг боласи – хўтик миниб келмоқда». ⁶ Шогирдлар бориб, Исо уларга буюрганидек қилдилар. ⁷ Эшак ва ёш хўтикни олиб келиб, уларнинг устига кийимларини тўшадилар. Исо уларнинг устига ўтирди. ⁸ Кўпчилик халқ ўз кийимларини йўлга тўшадилар, бошқалар эса дарахтларнинг шохларини кесиб, йўлга тўшар эдилар. ⁹ Олдиндан ва орқадан бораётган халқ: “Довуднинг Ўғлига шараф! Раббий номидан Келаётган муборак! Юксакликда ҳосанна!”- деб ҳайқиришар эди. ¹⁰ Исо Йерусалимга кирганида, бутун шаҳар қўзғалиб: “У Ким?”- дейишар эди. ¹¹ Халқ эса: “Бу Галиледаги Нозара шаҳридан бўлган пайғамбар Исо”,- деб жавоб беришар эди. ¹² Исо Худонинг маъбадига киргач, савдо-сотиқ қилаётганларнинг барчасини маъбаддан ҳайдади. Пул алмаштирувчиларнинг хонтахталарини ва каптарфурушларнинг курсиларини ағдариб ташлади. ¹³ Сўнг уларга: “Ёзилганки: Менинг Уйим ибодат уйи, деб аталади. Сизлар эса уни қароқчилар уясига айлантирдингизлар”,- деди. ¹⁴ Шунда кўрлар ва чўлоқлар маъбадда Исонинг олдига келдилар ва У уларни шифолади. ¹⁵ Олий руҳонийлар ва уламолар У яратган мўъжизаларни кўриб, маъбадда: “Довуднинг Ўғлига ҳосанна!”- деб ҳайқираётган болаларни эшитиб, ғазабландилар. ¹⁶ Шунда улар Исога: “Булар нима дейишаётганини эшитяпсанми?”- дедилар. Исо эса уларга деди: “Ҳа! Наҳот: Гўдак ва чақалоқларнинг оғзидан Сен ҳамду-сано яратдинг,- дейилганини сизлар ҳеч ўқимагансизлар?” ¹⁷ Сўнг уларни тарк этиб, ўша шаҳардан чиқди ва Бейт-Аниага бориб, у ерда тунни ўтказди. ¹⁸ Эрталаб эса шаҳарга қайтиб келаётганида, Исо оч қолди. ¹⁹ Шунда Исо йўл четида якка анжир дарахтини кўриб, унга яқинлашди. Бироқ унда фақат барглардан бошқа ҳеч нарса топмасдан, унга қараб: “Энди сенда то абад мева бўлмасин”,- деди. Анжир дарахти эса ўша заҳоти қуриб қолди. ²⁰ Шогирдлар эса буни кўрганларида, ҳайрон қолиб: “Қандай қилиб анжир дарахти дарҳол қуриб қолди?”- дедилар. ²¹ Исо уларга деди: “Сизларга ростини айтаманки, агар имонингиз бўлса ва иккиланмасангизлар, нафақат бу анжир дарахтига қилинганини қила оласизлар, балки бу тоққа: Кўтарилиб, денгизга отил,- десангизлар, айтганингиздек бўлади. ²² Ибодатда сўраган ҳамма нарсани имон орқали оласизлар”. ²³ Кейин Исо маъбадга келиб, таълим бераётганида, халқнинг оқсоқоллари ва олий руҳонийлар Унинг олдига яқинлашиб: “Сен бу ишларни қайси ҳокимият билан қиляпсан? Сенга бу ҳокимиятни ким берди?”- дедилар. ²⁴ Исо уларга шундай жавоб берди: “Мен ҳам сизлардан бир нарсани сўрайман. Агар менга айтсангизлар, Мен ҳам буларни қайси ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтаман. ²⁵ Яҳёнинг чўмдириши қаердан эди, Осмонданми ёки инсонларданми?” Улар эса ўзаро муҳокама қилиб айтдилар: “Агар биз Осмондан десак, У бизга: Унда нимага сизлар унга ишонмадингизлар?- дейди. ²⁶ Лекин агар: Инсонлардан,- десак, халқдан қўрқамиз, чунки ҳамма Яҳёни пайғамбар, деб ҳисоблайди”. ²⁷ Шунинг учун улар Исога жавобан: “Билмаймиз”,- дедилар. У эса уларга: “Унда Мен ҳам сизларга бу ишларни қайси ҳокимият билан қилаётганимни айтмайман,- деди,- ²⁸ Аммо сизлар нима, деб ўйлайсизлар? Бир кишининг икки ўғли бор эди. У биринчисига келиб: Ўғлим, бугун бориб, узумзоримда ишла,- деди. ²⁹ У эса жавобан: Хоҳламайман,- деди. Лекин кейин пушаймон бўлиб, борди. ³⁰ Ота иккинчисига келиб, унга ҳам шундай деди. Буниси эса жавобан: Хўп, ҳазратим,- деди, бироқ бормади. ³¹ Иккисидан қайси бири, отанинг иродасини бажарди?” Улар Исога: “Биринчиси”,- дедилар. Исо эса уларга айтди: “Сизларга ростини айтаманки, солиқчилар ва фоҳишалар сизлардан олдин Худонинг Шоҳлигига бормоқдалар. ³² Чунки Яҳё сизларга ҳақлик йўли билан келди ва сизлар унга ишонмадингизлар. Солиқчилар ва фоҳишалар эса унга ишондилар. Сизлар эса буни кўра туриб, унга ишониш учун тавба қилмадингизлар. ³³ Бошқа бир масални эшитинглар: Бир уй эгаси бор эди. У узумзор ўтқазиб, уни тўcиқ билан ўради. Сиққич учун чуқур қазиб, кузатув минораси қурди. Сўнг узумзорни боғбонларга топшириб, жўнаб кетди. ³⁴ Ҳосил вақти яқинлашганида, ўз ҳосилини олиш учун ўз хизматкорларини боғбонларнинг ёнига юборди. ³⁵ Боғбонлар эса хизматкорларни ушлаб, бирини уришди, бошқасини ўлдиришди, бирини эса тошбўрон қилишди. ³⁶ Шунда уй эгаси олдингидан кўпроқ бошқа хизматкорларни юборди. Аммо улар билан ҳам худди шундай қилишди. ³⁷ Охирида у: Ўғлимдан уялишар,- дея, ўз ўғлини уларнинг олдига юборди. ³⁸ Лекин боғбонлар ўғлини кўриб, бир-бирларига дейишди: Бу – меросхўр. Юринглар уни ўлдирамиз ва унинг меросига эга бўламиз. ³⁹ Шундай қилиб, уни ушлаб олиб, узумзордан ташқарига чиқариб ўлдиришди. ⁴⁰ Энди узумзор эгаси келганида, бу боғбонларни нима қилади?” ⁴¹ Руҳонийлар эса Исога: “Бу ёвуз одамларни ёвуз ўлимга топширади, узумзорни эса ҳосилини ўз вақтида берадиган бошқа боғбонларга беради”,- дедилар. ⁴² Исо уларга деди: “Наҳотки сизлар Ёзувда ҳеч қачон ўқимагансизлар: Қурувчилар рад этган тош бурчакнинг асосий тоши бўлди. Бу Раббийнинг ишидир! Бу нигоҳимизда ғаройибдир. ⁴³ Шунинг учун сизларга айтаманки, Худонинг Шоҳлиги сизлардан олиниб, ҳосил берадиган халққа берилади. ⁴⁴ Бу тошга йиқилган ҳар бир киши парчаланиб кетади. Тош кимнинг устига тушса, уни тупроққа айлантиради”. ⁴⁵ Исонинг масалларини эшитиб, олий руҳонийлару фарзийлар Унинг улар ҳақида гапираётганини тушундилар. ⁴⁶ Шунинг учун улар Исони тутишга ҳаракат қилдилар, лекин халқдан қўрқдилар, чунки Уни пайғамбар, деб ҳисоблашар эди.