20 ¹ ”Зеро Осмон Шоҳлиги эрта саҳарда ўз узумзорига ишчиларни ёллаш учун чиққан уй эгасига ўхшашдир. ² У ишчилар билан кунига бир динордан келишиб, уларни ўз узумзорига юборди. ³ Сўнгра соат учларда чиқиб, бозор майдонида бошқа бекор турганларни кўрди ⁴ ва уларга: Сизлар ҳам узумзоримга боринглар, қанча бериш керак бўлса, шунча бераман,- деди. Шунда улар ҳам бордилар. ⁵ Соат олти ва тўққизларда яна чиқиб, худди шундай қилди. ⁶ Ниҳоят, соат ўн бирга яқин чиқиб, у бошқа бекор турганларни топди-да, уларга: Нега бу ерда кун бўйи бекор турибсизлар?- деди. ⁷ Улар эса унга: Чунки ҳеч ким бизни ёлламади,- дедилар. У уларга: Сизлар ҳам узумзоримга боринглар, қанча олиш керак бўлса, шунча оласизлар,- деди. ⁸ Кун ботганида, узумзорнинг эгаси ўз иш юритувчисига: Ишчиларни чақириб, иш ҳақларини охиргисидан бошлаб биринчисигача бер,- деди. ⁹ Соат ўн бирларда келганлар бир динордан олдилар. ¹⁰ Биринчи келганлар: Биз кўпроқ оламиз, деб ўйлашди, лекин улар ҳам бир динордан олдилар. ¹¹ Улар олганларидан сўнг, уй эгасига нолиб: ¹² Бу охиргилар бир соат ишлашди, сиз эса кун қийинчилигини ва жазирама иссиқлигини ўтказган бизга уларни тенглаштирдингиз,- дедилар. ¹³ У эса уларнинг бирига: Дўстим, мен сенга ноҳақлик қилмаяпман – сен мен билан бир динорга келишмадингми?- деб жавоб берди,- ¹⁴ Ўзингникини олиб, боравер. Мен эса сенга берганимни бу охиргига ҳам бермоқчиман. ¹⁵ Мен ўз мулкимда хоҳлаганимдек иш тутишга ҳаққим йўқми? Ёки менинг эзгулигимга сенинг кўзинг ҳасад қиляптими? ¹⁶ Шундай экан, охирги бўлганлар – биринчи, биринчилар эса охирги бўладилар, чунки чақирилганлар кўп, аммо танланганлар оздир”. ¹⁷ Исо Йерусалимга бораётганида, ўн икки шогирдини йўлдан четга чақириб, уларга деди: ¹⁸ ”Мана, биз Йерусалимга кириб боряпмиз. Инсон Ўғли олий руҳонийлару уламоларга топширилади ва Уни ўлимга маҳкум қиладилар. ¹⁹ Сўнг Уни хўрлаш, уриш ва хочга михлаш учун маъжусийларга топширадилар. Учинчи куни эса У тирилади”. ²⁰ Шунда Забадий ўғилларининг онаси ўз ўғиллари билан Исонинг олдига келди ва тиз чўкиб, Ундан ниманидир сўрамоқчи бўлди. ²¹ Исо унга: “Нима истайсан?”- деди. Аёл эса Унга: “Сенинг Шоҳлигингда бу менинг икки ўғлимнинг бири ўнг томонингда, бошқаси эса чап томонингда ўтиришларини буюргин”,- деди. ²² Исо жавобан деди: “Нимани сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичадиган косани сизлар ича оласизларми?” Улар эса Унга: “Қила оламиз”,- дедилар. ²³ Шунда Исо уларга: “Менинг косамдан ичасизлар, лекин Менинг ўнг ва чап томонимда ўтиришга ижозат бериш Менинг ихтиёримда эмас, лекин Менинг Отам кимга тайёрлаган бўлса, ўшанга берилади”,- деди. ²⁴ Ўнта шогирди буни эшитгач, икки ака-укадан ғазабландилар. ²⁵ Исо уларни чақириб: “Сизлар биласизларки,- деди,- халқнинг ҳокимлари уларнинг устидан ҳукмронлик қиладилар, бошлиқлари эса уларнинг устидан ҳукм сурадилар. ²⁶ Лекин сизларнинг орангизда бундай бўлмасин. Ким сизларнинг орангизда катта бўлишни истаса, сизларга хизматкор бўлсин. ²⁷ Сизларнинг орангизда ким биринчи бўлишни истаса, сизларга қул бўлсин. ²⁸ Шунингдек, Инсон Ўғли ҳам Унга хизмат қилишлари учун эмас, балки Ўзи хизмат қилиш ва кўпларни қайта сотиб олиб, Ўз жонини бериш учун келди”. ²⁹ Улар Йериходан чиқаётганларида, кўп халойиқ Унинг ортидан эргашди. ³⁰ Шу пайт йўл четида ўтирадиган иккита кўр Исо уларнинг ёнидан ўтаётганини эшитиб: “Эй, Ҳазрат, Довуднинг Ўғли, бизга шафқат қил!”- деб бақира бошладилар. ³¹ Халқ эса уларни жим бўлишга мажбур қилди, лекин улар янада баландроқ бақира бошладилар: “Эй, Ҳазрат, Довуднинг Ўғли, бизга шафқат қил!” ³² Исо тўхтаб, уларни чақириб: “Сизлар Мендан нима истайсизлар?”- деди. ³³ Улар эса Унга: “Ҳазрат! Бизнинг кўзларимиз очилсин”,- дедилар. ³⁴ Исо раҳм-шафқат қилиб, кўзларига қўл тегизди. Шу заҳоти уларнинг кўзлари очилди, улар эса Унинг ортидан эргашдилар.