15 ¹ Шунда Йерусалимдан уламолар билан фарзийлар Исонинг олдига келиб: ² ”Нима учун Сенинг шогирдларинг ота-боболарнинг анъаналарини бузяптилар? Зеро улар нон еяётганларида, қўлларини ювмайдилар”,- дедилар. ³ У эса уларга жавобан деди: “Нима учун сизлар ҳам ўз анъанангиз туфайли Худонинг амрини бузяпсизлар? ⁴ Чунки Худо: «Ота-онангни ҳурмат қил», ва: «Ота-онасини лаънатловчи ажали етиб ўлсин»,- деган амрларни берган. ⁵ Лекин сизлар: Кимки отаси ёки онасига: Сиз мендан фойдаланишингиз мумкин бўлгани – Худога инъом,- деса, ⁶ у ўз отасини ёки ўз онасини иззат қилмаслиги мумкин,- дейсизлар. Шундай қилиб, сизлар ўз анъанангиз туфайли Худонинг амрларини бекор қилдингизлар. ⁷ Эй, иккиюзламачилар! Йешайаҳ сизлар ҳақингизда яхши башорат қилган: ⁸ Бу халқ Мени тили билан ҳурмат қилади, лекин унинг юраги Мендан узоқдир. ⁹ Бироқ одамларнинг таълимоти ва амрларини ўргатиб, улар Мени беҳудага эҳтиром қиладилар”. ¹⁰ Кейин Исо халқни чақириб, уларга деди: “Эшитинглар ва англаб олинглар. ¹¹ Оғизга кирган нарса одамни ҳаром қилмайди, балки оғиздан чиқадиган нарса одамни ҳаром қилади”. ¹² Шунда Исонинг шогирдлари келиб, Унга: “Бу гапларни эшитиб фарзийлар васвасага тушганини биласанми?”- дедилар. ¹³ У жавоб бериб деди: “Менинг Осмондаги Отам ўтқазмаган ҳар бир ўсимлик суғуриб ташланади. ¹⁴ Уларни қўйинглар, улар – кўрларнинг кўр йўлбошловчиларидир. Агар кўр кўрни бошқарса, иккаласи ҳам чоҳга қулайди”. ¹⁵ Шунда Петьор жавоб бериб, Унга: “Бизга бу масални тушунтириб бер”,- деди. ¹⁶ Исо деди: “Наҳотки сизлар ҳам ҳалигача тушунмаган бўлсангизлар? ¹⁷ Ҳалигача тушунмадингизларми? Мана, оғизга кирадиган ҳамма нарса қоринга ўтиб, ташқарига чиқариб ташланади-ку. ¹⁸ Бироқ оғиздан чиқадиган нарсалар юракдан чиқиб, одамни ҳаром қилади. ¹⁹ Зеро юракдан чиқадиган ёвуз фикрлар, қотиллик, зино, фоҳишабозлик, ўғирлик, сохта гувоҳлик, куфрлик – ²⁰ мана булар одамни ҳаром қилади. Ювилмаган қўллар билан ейиш одамни ҳаром қилмайди”. ²¹ Сўнгра Исо у ердан чиқиб, Тир ва Сидўн ҳудудларига кетди. ²² Мана, канъанлик бир аёл ўша жойлардан чиқиб, Унга: “Эй, Ҳазратим, Довуд Ўғли, менга раҳминг келсин, менинг қизимни ёвуз руҳ аёвсиз қийнаяпти”,- деб қичқирди. ²³ Бироқ Исо унга бир сўз ҳам жавоб бермади. Шогирдлари келиб, Унга: “Уни қўйиб юборгин, чунки у ортимиздан қичқирмоқда”,- деб ўтиндилар. ²⁴ У жавоб бериб: “Мен фақат Исроил халқининг йўқолган қўйлари учун юборилганман”,- деди. ²⁵ Шунда у аёл келди-да, Унга сажда қилаётиб: “Ҳазратим, менга ёрдам бер”,- деб айтди. ²⁶ У эса жавоб бериб: “Нонни болалардан олиб, итларга ташлаш яхши эмас”,- деди. ²⁷ Аёл жавоб бериб деди: “Ҳа, Ҳазратим, лекин итлар ҳам хўжайинларининг дастурхонидан тушган ушоқлардан ейишади-ку!” ²⁸ Шунда Исо унга: “Эй, аёл, сенинг имонинг буюк, сенинг истаганингдек бўлсин”,- деди. Аёлнинг қизи шу пайтда шифо топди. ²⁹ Исо у ердан ўтиб, Галиле денгизи ёнига келди-да, тоққа чиқиб, ўша ерда ўтирди. ³⁰ Кўплаб халойиқ Унинг олдига келди. Улар ўзлари билан бирга чўлоқ, кўр, соқов, майиб ва бошқа кўп беморларни олиб келдилар ва уларни Исонинг оёқлари олдига қўйдилар. У эса уларни шифолади. ³¹ Халқ соқовларнинг гапираётганини, мажруҳларнинг соғаяётганини, чўлоқларнинг юраётганини, кўрларнинг кўраётганини кўриб, жуда ҳам ҳайратланди ва Исроилнинг Худосини улуғладилар. ³² Шунда Исо шогирдларини чақириб, уларга деди: “Халққа ачинаман, чунки улар уч кундан буён Мен билан бирга ва уларни ейишга ҳеч нарсалари йўқ. Йўлда ҳолдан тоймасликлари учун уларни оч қўйиб юборишни истамайман”. ³³ Шогирдлари эса Унга: “Бунча халқни тўйдириш учун бу саҳрода нонни қаердан топамиз?”- дедилар. ³⁴ Исо улардан: “Сизларда нечта нон бор?”- деб сўради. Улар эса: “Еттита нон ва бир нечта балиқчалар”,- дедилар. ³⁵ Шунда Исо халойиққа ерга ўтиришни буюрди. ³⁶ Сўнг еттита нон ва балиқчаларни олиб, миннатдорчилик билдирди ва нонни синдириб, ўз шогирдларига беришни бошлади. Шогирдлари эса халойиққа тарқатдилар. ³⁷ Уларнинг ҳаммалари еб тўйдилар ва қолган бўлаклардан тўла еттита сават териб олдилар. ³⁸ Еганлар эса аёллар ва болалардан ташқари тўрт минг киши эди. ³⁹ Сўнг Исо халқни қўйиб юбориб, қайиққа тушди ва Магдала ҳудудларига келди.