12 ¹ Ўша пайтда Исо шаббат кунида буғдой экилган далалардан ўтиб кетаётган эди. Унинг шогирдлари оч қолганидан бошоқларни узиб ея бошладилар. ² Фарзийлар буни кўриб, Унга: “Мана, Сенинг шогирдларинг шаббат кунида қилиш мумкин бўлмаган ишни қиляптилар!”- дедилар. ³ У эса уларга деди: “Сизлар Довуд ва у билан бирга бўлган одамлар оч қолганларида, нима қилганлари ҳақида ўқимаганмисизлар? ⁴ У Худонинг уйига кирганида, ўзи ва ёнидагиларга ҳам тақиқланган, фақат руҳонийларгина ейиши мумкин бўлган тақдим нонларини еган эди. ⁵ Ёки маъбаддаги руҳонийлар шаббат кунида шаббатни бузсалар ҳам, айбдор бўлмасликларини Қонунда ўқимаганмисизлар? ⁶ Лекин Мен сизларга айтаманки, бу ердаги Кимса маъбаддан ҳам буюкдир. ⁷ Агар сизлар: Мен қурбонликни эмас, раҳм-шафқатни истайман,- деган оятнинг нима эканлигини билганингизда эди, айбсизларни ҳукм қилмаган бўлар эдингизлар. ⁸ Чунки Инсон Ўғли шаббат кунининг ҳам Эгасидир”. ⁹ Сўнг у ердан кетгач, Исо уларнинг синагогасига кирди. ¹⁰ У ерда қўли қуриб қолган бир одам бор эди. Шунда фарзийлар Исони айблаш учун Ундан: “Шаббат куни одамни шифолаш жоизми?”- деб сўрадилар. ¹¹ У эса уларга: “Сизлардан қайси бирингиз, битта қўйга эга бўлиб, агар у шаббат куни чуқурга тушиб кетса, уни олиб чиқармас экан?- деди,- ¹² Одам эса қўйлардан қанчалар яхшидир! Шундай қилиб, шаббат куни яхшилик қилиш жоиздир”. ¹³ Шунда Исо ўша одамга: “Қўлингни узат”,- деди. У қўлини узатди ва унинг қўли бошқаси каби соппа-соғ бўлиб қолди. ¹⁴ Фарзийлар эса ташқарига чиқиб, Исога қарши Уни қандай ўлдиришга тил бириктирдилар. Аммо Исо буни билгач, у ердан кетди. ¹⁵ Унинг ортидан эса кўп халойиқ эргашди ва У уларнинг барчасини шифолади. ¹⁶ Лекин Исо Ўзи ҳақида маълум қилишни уларга ман этди. ¹⁷ Шундай қилиб, Йешайаҳ пайғамбар орқали айтилгани амалга ошсин: ¹⁸ “Мана, Менинг севимли Қулим, жоним илтифот қиладиган танлаганим. Ўз Руҳимни Унга қўяман, У халқларга ҳукмни эълон қилади. ¹⁹ У тортишмайди ҳам, қичқирмайди ҳам, ҳеч ким кўчаларда Унинг овозини эшитмайди. ²⁰ Ҳукмга ғалаба келтирмагунича, У синиқ қамишни синдирмайди ва тутаётган зиғир пиликни ўчирмайди. ²¹ Унинг номига халқлар умид қиладилар”. ²² Сўнгра Унинг олдига жинга чалинган кўр ва соқов одамни олиб келдилар ва Исо уни шифолади. Шунда ўша одам гапира ва кўра бошлади. ²³ Халқ эса ҳайратланиб: “Бу Довуднинг ўғли Масиҳ эмасмикан?”- деди. ²⁴ Лекин фарзийлар буни эшитганларида: “У жинларнинг бошлиғи Баалзебубнинг кучи билан жинларни қувяпти”,- дедилар. ²⁵ Лекин Исо уларнинг фикрларини билиб, уларга деди: “Ўз ичидан бўлинган ҳар бир подшоҳлик харобага айланади ва ўз ичидан бўлинган ҳар бир шаҳар ёки уй тура олмайди. ²⁶ Агар шайтон шайтонни қувса, унда у ўз ичидан бўлинди. Қандай қилиб унинг подшоҳлиги тура олади? ²⁷ Агар Мен жинларни Баалзебуб кучи билан қувиб чиқараётган бўлсам, унда ўғилларингиз кимнинг кучи билан уларни қувиб чиқармоқдалар? Шунинг учун улар сизларга қози бўладилар. ²⁸ Агар Мен Худонинг Руҳи билан жинларни қувиб чиқараётган бўлсам, унда Худонинг Шоҳлиги сизларга етиб келган. ²⁹ Ёки қандай қилиб кимдир кучли одамнинг уйига кириб, аввал кучли одамни боғламасдан, унинг мол-мулкини талон-тарож қила олади? Шундагина унинг уйини талон-тарож қилади. ³⁰ Ким Мен билан бирга бўлмаса, у Менга қаршидир. Ким Мен билан бирга йиғмаса, у сочади. ³¹ Шунинг учун сизларга айтаманки, одамларнинг ҳар қандай гуноҳи ва куфрлиги кечирилади, лекин одамларнинг Муқаддас Руҳни куфр қилишлари кечирилмайди. ³² Ким Инсон Ўғлига қарши сўз айтса, кечирилади. Лекин ким Муқаддас Руҳга қарши сўз айтса, бу дунёда ҳам, у дунёда ҳам кечирилмайди. ³³ Ёки дарахтни яхши ва унинг ҳосилини ҳам яхши, деб тан олинг, ёки дарахтни ёмон ва унинг ҳосилини ҳам ёмон, деб тан олинг. Зеро дарахт ўз мевасидан билинади. ³⁴ Эй, илон зотидан туғилганлар, сизлар ёвуз бўла туриб, қандай яхши гапира оласизлар? – Чунки юракнинг тўлалигидан тил гапиради. ³⁵ Яхши одам юракнинг яхши хазинасидан яхши нарса чиқаради, ёвуз одам эса ёвуз хазинасидан ёвуз нарса чиқаради. ³⁶ Лекин сизларга айтаманки, одамлар айтадиган ҳар қандай беҳуда сўзлари учун ҳукм кунида жавоб берадилар. ³⁷ Чунки ўз сўзларинг билан оқланасан, ўз сўзларинг билан ҳукм қилинасан”. ³⁸ Шунда баъзи уламолару фарзийлар Исога: “Устоз, биз Сендан аломат кўришни истаймиз”,- дедилар. ³⁹ Лекин У уларга жавобан деди: “Ёвуз ва зинокор авлод аломат излаяпти, бироқ уларга Йонаҳ пайғамбарнинг аломатидан бошқа аломат берилмайди. ⁴⁰ Зеро Йонаҳ уч куну уч тун денгиз махлуғининг қорнида бўлгани каби, Инсон Ўғли ҳам уч куну уч тун ернинг бағрида бўлади. ⁴¹ Нийневеҳлик бўлган эркаклар ҳукм кунида бу насл билан бирга тирилиб, уни маҳкум этадилар, чунки улар Йонаҳнинг воизлигидан тавба қилган эдилар. Мана, Йонаҳдан ҳам улуғроғи бу ердадир. ⁴² Жануб маликаси ҳукм кунида бу насл билан бирга тирилиб, уни маҳкум этади, чунки у Сулаймоннинг донолигини тинглаш учун дунёнинг олис бурчагидан келган эди. Мана, Сулаймондан ҳам улуғроғи бу ердадир. ⁴³ Нопок руҳ инсондан чиққанида, ором излаб, сувсиз жойларни кезади ва топа олмайди. ⁴⁴ Шунда у: Чиққан уйимга қайтиб бораман,- дейди ва қайтгач, уйни кимсасиз, супурилган ва йиғиштирилган ҳолда топади. ⁴⁵ Сўнгра у бориб, ўзидан ҳам ёвузроқ бўлган бошқа еттита руҳни ўзи билан бирга олади ва ўша уйга кириб яшайдилар. У одамнинг кейинги аҳволи аввалгисидан ёмонроқ бўлади. Бу ёвуз авлод билан ҳам худди шундай бўлади”. ⁴⁶ Исо халққа ҳали гапириб турган вақтда, Унинг онаси укалари билан келиб қолдилар. Улар Исо билан гаплашмоқчи бўлиб, ташқарида турган эдилар. ⁴⁷ Кимдир Исога: “Мана, Сенинг онанг ва укаларинг Сен билан гаплашмоқчи бўлиб, ташқарида турибдилар”,- деди. ⁴⁸ У эса гапирганга жавобан: “Ким Менинг онам? Ким Менинг укаларим?”- деди. ⁴⁹ Кейин қўли билан Ўз шогирдларини кўрсатиб: “Мана,- деди,- Менинг онам ва укаларим. ⁵⁰ Чунки ким Менинг Осмондаги Отамнинг иродасини бажарса, ўша Менинг укам, синглим ва онам бўлади”.