5 ¹ Бир куни Исо Геннисарет кўли ёнида турганида, халқ Худонинг Сўзини тинглаш учун Унинг олдига сиқилиб келар эди. ² Исо кўл қирғоғида турган иккита қайиқни кўрди. Балиқчилар эса қайиқдан чиқиб, тўрларини юваётган эдилар. ³ Исо Шимўннинг қайиғига тушиб, қирғоқдан бир оз нарироқ сузишини илтимос қилди. Кейин ўтириб, қайиқдан халққа таълим бера бошлади. ⁴ У таълимотини тугатганидан сўнг Шимўнга: “Чуқур жойга сузиб бориб, балиқ овлаш учун тўрларингизни ташланглар”,- деб айтди. ⁵ Шимўн эса Унга жавобан: “Устоз! Биз тун бўйи уриниб, ҳеч нарса тутмадик. Лекин Сенинг сўзинг бўйича тўрни ташлайман”,- деди. ⁶ Буни қилганларида, улар жуда кўп балиқ овладилар, ҳатто тўрлари йиртилиб ҳам кетди. ⁷ Улар бошқа қайиқдаги шерикларига ёрдам беришлари учун имо-ишора қилдилар. Улар келиб, иккала қайиқни шундай тўлдирдиларки, ҳатто чўка бошладилар. ⁸ Шимўн Петъёр буни кўриб, Исонинг оёқларига тиз чўкиб деди: “Ҳазрат! Менинг ёнимдан кет, чунки мен гуноҳкор одамман”. ⁹ Чунки бундай кўп тутган балиқ овидан унинг ўзи ҳамда у билан бирга бўлганларнинг ҳаммаси ваҳимага тушган эди. ¹⁰ Шимўннинг шериклари Забадийнинг ўғиллари Ёқуб билан Юҳанно ҳам бундан ваҳимага тушган эдилар. Исо эса Шимўнга: “Қўрқма, бундан буён инсонларни овлайсан”, - деди. ¹¹ Улар иккита қайиқни қирғоққа чиқардилар ва ҳамма нарсани қолдириб, Исога эргашдилар. ¹² Исо бир шаҳарда бўлганида, бутунлай мохов бўлган бир киши келди. У Исони кўриб, юзи билан ерга ташланди ва Унга ёлвориб деди: “Ҳазрат, агар хоҳласанг, мени поклай оласан”. ¹³ Исо қўлини узатди ва унга тегизиб: “Хоҳлайман, пок бўл”,- деди. Шу онда ундан моховлик кетди. ¹⁴ Исо унга буюриб деди: “Буни ҳеч кимга айтмагин, лекин бориб ўзингни руҳонийга кўрсатгин ва покланганинг учун Мусо буюрган қурбонликни келтиргин, токи уларга гувоҳлик бўлсин”. ¹⁵ Аммо Исо ҳақидаги овоза янада кўпроқ ёйилар эди. Саноқсиз оломон Уни тинглаш ва ўзларининг касалликларидан шифо топиш учун Унинг олдига йиғилиб келар эдилар. ¹⁶ Лекин У саҳро жойларга кетиб, ибодат қилар эди. ¹⁷ Бир куни Исо таълим бераётганида, Галиле ва Яҳудиянинг ҳамма жойларидан ҳамда Йерусалимдан фарзийлар ва Қонун муаллимлари келиб, у ерда ўтирган эдилар. Раббийнинг куч-қудрати эса касалларни шифолашда намоён бўлаётган эди. ¹⁸ Мана, баъзи кишилар шол одамни тўшакда олиб келдилар. Уни уйга олиб киришга ва Исонинг олдига қўйишга уринар эдилар. ¹⁹ Лекин улар одам кўплигидан бунинг имконини топа олмасдан, уйнинг тепасига чиқиб, томни очиб, шолни тўшаги билан ўртага, Исонинг олдига туширдилар. ²⁰ Исо уларнинг имонини кўриб, шолга: “Эй, одам, сенинг гуноҳларинг кечирилмоқда”,- деди. ²¹ Уламолар ва фарзийлар эса: “Куфрлик қилаётган бу ким экан? Ёлғиз Худодан бошқа ким гуноҳларни кечира олади?”- деб мулоҳаза қила бошладилар. ²² Исо уларнинг фикрларини англаб, уларга жавобан: “Сизлар ўз юракларингизда нимани мулоҳаза қиляпсизлар? ²³ Шолга нима дейиш осонроқ: Сенинг гуноҳларинг кечирилмоқда, деб айтишми ёки: Ўрнингдан тур ва юр, деб айтишми? ²⁴ Лекин Инсон Ўғлининг ер юзида гуноҳларни кечириш ҳокимияти борлигини сизлар билишингиз учун...”- деб, Исо шолга: “Сенга айтаман: Ўрнингдан тур, тўшагингни ол ва уйингга бор!”- деди. ²⁵ У эса ўша заҳоти уларнинг олдида ўрнидан турди, ўзи ётган тўшагини олди ва Худони улуғлаб уйига кетди. ²⁶ Шунда уларнинг ҳаммаси ҳайратланиб, Худони улуғладилар ва қўрқувга тўлиб: “Бугун биз ажойиб ишларни кўрдик”,- деб айтар эдилар. ²⁷ Шундан кейин, Исо у ердан чиқиб, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Леви исмли солиқчини кўрди ва унга: “Менинг ортимдан эргаш!”- деди. ²⁸ У ҳамма нарсани қолдириб, ўрнидан турди ва Исонинг ортидан эргашди. ²⁹ Сўнг Леви ўз уйида Исонинг шарафига катта зиёфат берди. Улар билан бирга ёнбошлаган кўп солиқчилар ва бошқа кишилар ҳам бор эди. ³⁰ Лекин уламолар ва фарзийлар нолиб, Исонинг шогирдларига: “Нега сизлар солиқчилару гуноҳкорлар билан еб-ичяпсизлар?”- дедилар. ³¹ Исо эса уларга жавобан деди: “Соғлар эмас, балки беморлар шифокорга муҳтождирлар. ³² Мен ҳақ кишиларни эмас, балки гуноҳкорларни тавбага чақиргани келганман”. ³³ Шунда улар Унга: “Мана Яҳёнинг ҳамда фарзийларнинг шогирдлари тез-тез рўза тутиб, ибодат қиладилар. Сенинг шогирдларинг эса еб-ичиб юрибдилар?”- дедилар. ³⁴ Исо уларга: “Тўйдаги меҳмонларни куёв улар билан бирга бўлганида, рўза тутишга мажбур қила оласизларми? ³⁵ Аммо куёв улардан олинадиган кунлар келади, ўшанда рўза тутадилар”,- деди. ³⁶ Кейин Исо уларга бир масални айтиб берди: “Ҳеч ким янги кийимдан йиртиб олиб, эски кийимга ямоқ қилмайди. Акс ҳолда, янги кийим йиртилади ва янги кийимдан олинган ямоқ ҳам эски кийимга тўғри келмайди. ³⁷ Шунингдек, ҳеч ким янги шаробни эски мешга қуймайди. Акс ҳолда, янги шароб мешни йиртади ва тўкилиб кетади, меш ҳам яроқсиз бўлади. ³⁸ Аксинча, янги шаробни янги мешга қуйиш керак, шунда у ҳам, бу ҳам сақлаб қолинади. ³⁹ Ҳеч ким эски шаробни ичиб, ўша заҳоти янгисини истаб қолмайди. Лекин у: Эскиси яхшироқ,- деб айтади”.