10 ¹ Шундан сўнг Раббий бошқа етмишта шогирдни ҳам танлади ва Ўзи бормоқчи бўлган ҳар бир шаҳарга, ҳар бир жойга уларни Ўзидан олдин иккитадан юбориб, ² уларга деди: “Ҳақиқатан ҳам ҳосил кўп, бироқ ишчилар оз. Ўз ўрим-йиғимингга ишчиларни юбор, деб ҳосил Эгасига ибодат қилинглар. ³ Боринглар! Мана, Мен сизларни бўриларнинг орасига қўзилардек юборяпман. ⁴ Ҳамён ҳам, тўрва ҳам, пойафзал ҳам олманглар ва йўлда ҳеч ким билан саломлашманглар. ⁵ Қайси уйга кирсангизлар, аввало: Уйингизга тинчлик бўлсин,- деб айтинглар. ⁶ Агарда у ерда тинчликнинг ўғли бўлса, сизларнинг тинчлигингиз унда жо бўлади. Агарда йўқ бўлса, сизларга қайтиб келади. ⁷ Шундай қилиб, ўша уйда қолинглар, сизларга нимаики берсалар, шуни еб-ичинглар, чунки меҳнаткаш ўз мукофотига сазовордир. Уйма-уй ўтиб юрманглар. ⁸ Қайси шаҳарга кирганингизда сизларни қабул қилсалар, сизларнинг олдингизга қўйилганларни енглар. ⁹ Ўша ердаги беморларни шифоланглар ва уларга: Худонинг Шоҳлиги сизларга яқинлашди,- деб айтинглар. ¹⁰ Аммо қайси шаҳарга кирганингизда сизларни қабул қилмасалар, унда кўчага чиқиб уларга айтинглар: ¹¹ Оёқларимизга ёпишган шаҳрингизнинг чангини ҳам сизларга қоқиб кетяпмиз, бироқ Худонинг Шоҳлиги сизларга яқинлашганини билиб қўйинглар. ¹² Сизларга айтаманки, ўша кунда у шаҳардан кўра Садўм шаҳрига осонроқ бўлади. ¹³ Эй, Ҳоразин, сенинг ҳолингга вой! Эй, Бейт-Сайда, сенинг ҳолингга вой! Чунки агар сизларда содир бўлган мўъжизалар Тир билан Сидўн шаҳарларида қилинганида эди, улар аллақачон қанор кийимида ва кулда ўтириб, тавба қилган бўлар эдилар. ¹⁴ Шунинг учун ҳукм кунида сизлардан кўра Тир ва Сидўн шаҳарларига осонроқ бўлади. ¹⁵ Эй, осмонгача кўтарилган Кафарнаҳум, сен дўзахгача тушиб кетасан! ¹⁶ Сизларни тинглаётган Мени тингламоқда. Сизларни рад этаётган Мени рад этмоқда. Мени рад этаётган эса Мени Юборганни рад этмоқда”. ¹⁷ Бундан кейин етмишта шогирди қувонч билан қайтиб келиб Исога: “Ҳазрат, жинлар ҳам Сенинг номингдан бизга бўйсунмоқдалар!”- дедилар. ¹⁸ У эса уларга деди: “Мен осмондан яшиндай тушиб кетган шайтонни кўрдим. ¹⁹ Мана, Мен сизларга илонлару чаёнларни ҳамда душманнинг бутун куч-қудратини босиш учун ҳокимият беряпман ва ҳеч нарса сизларга зарар етказмайди. ²⁰ Бироқ руҳлар сизларга бўйсунаётганидан қувонманглар, балки исмларингиз Осмонда ёзилганидан қувонинглар!” ²¹ Ўша пайтда Исо руҳи билан қувониб деди: “Сендан миннатдорман, эй, Отам, еру осмон Эгаси! Чунки Сен буни доною ақллилардан яшириб, гўдакларга очиб бердинг. Ҳа, Ота! Зеро Сенинг эзгу ироданг шундайдир. ²² Отамдан Менга ҳамма нарса топширилган. Ўғилнинг кимлигини Отадан бошқа ҳеч ким билмайди. Отанинг кимлигини ҳам Ўғилдан ва Ўғил очиб беришни истаган кишилардан бошқа ҳеч ким билмайди”. ²³ Сўнг Исо шогирдларига бурилиб, уларга алоҳида деди: “Сизлар кўраётган нарсаларни кўриб турган кўзлар бахтлидир! ²⁴ Шунинг учун сизларга айтаманки, кўп пайғамбарлар ва подшоҳлар сизлар кўраётганни кўришни орзу қилдилар, аммо буни кўрмадилар; сизлар эшитаётганни эшитишни орзу қилдилар, аммо буни эшитмадилар”. ²⁵ Шунда бир қонуншунос туриб, Исони синаб деди: “Устоз, абадий ҳаётни мерос қилиб олмоқ учун нима қилишим керак?” ²⁶ Исо эса унга: “Қонунда нима ёзилган? Сен уни қандай ўқийсан?”- деди. ²⁷ У эса жавобан: “Раббий Худойингни бутун юрагинг, бутун жонинг, бутун қувватинг, бутун онгинг билан севгин ва ўз яқинингни ўзингни севгандек севгин”,- деб айтди. ²⁸ Исо унга: “Сен тўғри жавоб бердинг, шундай қилгин ва яшайсан!” - деди. ²⁹ Лекин ўша киши ўзини оқламоқчи бўлиб, Исога: “Менинг яқиним ким?”- деб айтди. ³⁰ Исо бунга шундай деди: “Йерусалимдан Йерихога бораётган бир одам қароқчиларнинг қўлига тушди. Улар унинг кийимларини ечиб олиб, жароҳатлаб, чалажон ҳолда ташлаб кетдилар. ³¹ Тасодифан, шу йўлдан бир руҳоний ўтаётган эди. Уни кўриб, ёнидан ўтиб кетди. ³² Бир левит ҳам шу жойдан ўтаётганида, ўша кишининг олдига келиб, унга бир қаради-да, ёнидан ўтиб кетди. ³³ Бир самариялик ҳам шу йўлдан ўтаётиб, унинг устидан чиқиб қолди. Уни кўрганида, унга раҳми келди ³⁴ ва унинг олдига бориб, яраларига мой суртиб, шароб қуйиб, боғлаб қўйди. Сўнгра уни ўз эшагига миндирди ва мусофирхонага олиб келиб, унга ғамхўрлик қилди. ³⁵ Эртасига эса кетаётиб, икки динор чиқарди-да, мусофирхона эгасига бериб деди: Бу одамга ғамхўрлик қилгин. Агар бундан кўпроқ сарф қилсанг, мен қайтиб келганимда, сенга бераман. ³⁶ Сенинг фикрингча, учовидан қайси бири қароқчиларнинг қўлига тушган одамнинг яқини бўлган?” ³⁷ Қонуншунос эса: “Унга шафқат қилган одам”,- деб жавоб берди. Шунда Исо унга: “Бор, сен ҳам шундай қилгин!”- деди. ³⁸ Шу орада улар йўлларида давом этганларида, Исо бир қишлоққа кирди. Бу ерда Марта исмли бир аёл Уни ўз уйига қабул қилди. ³⁹ Унинг Мирйам исмли синглиси бор эди. Мирйам Исонинг оёқлари олдида ўтириб, Унинг сўзларини тинглар эди. ⁴⁰ Марта эса овқат тайёрлаш билан жуда овора эди. У Исонинг олдига келиб, Унга: “Ҳазратим! Синглим бир ўзимни шу ишда қолдирганидан ташвишланмаяпсанми? Энди унга айтгин, менга ёрдам берсин!”- деди. ⁴¹ Исо эса унга жавоб бериб: “Марта! Марта! Сен жуда кўп нарсалар ҳақида ташвишланиб хавотирланяпсан! ⁴² Лекин фақат биргинаси керак. Мирйам эса яхши қисмни танлади ва бу ундан тортиб олинмайди”,- деди.