9 ¹ Исо йўлда кетаётиб, туғма кўр одамни кўрди. ² Унинг шогирдлари Ундан сўрадилар: “Раввий! Ушбу кўр туғилгани сабаб ким гуноҳ қилган – ўзими ёки ота-онасими?” ³ Исо жавоб берди: “У ҳам, ота-онаси ҳам гуноҳ қилган эмас, балки бу – Худонинг ишлари унда намоён бўлиши учундир. ⁴ Кун ҳали бор экан, Мени Юборганнинг ишларини қилишим керак. Тун келмоқда, ўшанда ҳеч ким иш қила олмайди. ⁵ Мен ҳали дунёда бор эканман, Мен дунёнинг нуридирман”. ⁶ Буни айтиб, У ерга тупурди ва тупугидан лой ясаб, лойни кўрнинг кўзларига суртди. ⁷ Сўнг унга: “Бориб, Силоам ҳовузида ювингин”,- деди. (Силоам – «Юборилган» демакдир). У бориб ювинди ва кўра оладиган бўлиб қайтди. ⁸ Шунда қўшнилари ва илгари унинг садақа сўраганини кўрганлар: “Бу ўтириб, садақа сўрайдиган киши эмасми?”- дедилар. ⁹ Баъзилар: “Бу ўша”,- дер эдилар. Бошқалар эса: “Бунга ўхшайди”,- дер эдилар. У эса:”Бу менман”,- деди. ¹⁰ Шунда: “Кўзларинг қандай очилди?”- деб ундан сўрадилар. ¹¹ У жавобан деди: “Исо исмли бир Киши лой ясаб, кўзларимга суртди. Кейин менга: Бориб, Силоам ҳовузида ювингин,- деди. Мен бориб, ювиндим ва кўзларим кўра бошлади”. ¹² Улар эса унга: “У қаерда?”- дедилар. У: “Билмайман”,- деб жавоб берди. ¹³ Шунда илгари кўр бўлган шу одамни фарзийларнинг олдига олиб бордилар. ¹⁴ Исо лой ясаб, унинг кўзларини очган кун эса шаббат куни эди. ¹⁵ Фарзийлар ҳам унинг қандай кўра бошлаганини ундан сўрашди. У уларга жавоб бериб: “У менинг кўзларимга лой суртди, мен эса ювиндим ва, мана, кўряпман”,- деди. ¹⁶ Шунда фарзийлардан баъзилари: “Бу одам Худодан эмас, чунки шаббатга риоя қилмайди”,- дедилар. Бошқалар эса: “Гуноҳкор одам қандай қилиб бундай мўъжизалар қилиши мумкин?”- дедилар. Шу тариқа, уларнинг ораларида баҳс бўлди. ¹⁷ Кўр одамга яна: “Сен У ҳақида нима дейсан, ахир, У сенинг кўзларингни очди”,- дедилар. У: “Бу пайғамбар”,- деди. ¹⁸ Шунда яҳудийлар кўзлари очилганнинг ота-онасини чақирмагунларича, унинг кўр бўлиб, энди кўзи очилганига ишонмадилар. ¹⁹ Шундай қилиб, улар ота-онасидан: “Кўр туғилган, деган ўғлингиз шуми? Қандай қилиб, у энди кўряпти?”- деб сўрадилар. ²⁰ Унинг ота-онаси уларга жавобан дедилар: “Биз бунинг ўғлимиз эканлигини ва унинг кўр туғилганини биламиз. ²¹ Қандай қилиб унинг энди кўраётганини билмаймиз, ёки ким унинг кўзларини очганини ҳам билмаймиз. Ўзи балоғат ёшида, ўзидан сўранг. Ўзи ҳақида ўзи сўзласин”. ²² Ота-онаси яҳудийлардан қўрққанлари учун шундай жавоб бердилар, чунки яҳудийлар Исони Масиҳ, деб тан оладиган одамни синагогадан қувишга аллақачон келишган эдилар. ²³ Шунинг учун ота-онаси: У балоғат ёшида, ўзидан сўранглар,- дедилар. ²⁴ Шундай қилиб, илгари кўр бўлган одамни иккинчи марта чақириб унга: “Худони шарафла! Биз биламизки, У Одам – гуноҳкордир”,- дедилар. ²⁵ У эса уларга жавобан: “У гуноҳкорми, йўқми билмайман. Бир нарсани биламан – мен кўр эдим, энди эса кўряпман”,- деди. ²⁶ Яна ундан: “У сенга нима қилди? Кўзларингни қандай очди?”- деб сўрадилар. ²⁷ “Мен сизларга аллақачон айтдим, сизлар эса қулоқ солмадингизлар. Яна нимани эшитмоқчисизлар? Ёки сизлар ҳам Унинг шогирдлари бўлмоқчимисизлар?”- деб жавоб берди у. ²⁸ Улар эса уни таъна қилиб дейишди: “Сен Унинг шогирдисан, биз эса Мусонинг шогирдларимиз. ²⁹ Биз Мусонинг Худо билан суҳбатлашганини биламиз. Бунинг эса қаердан эканлигини билмаймиз”. ³⁰ Кўзлари очилган одам уларга жавобан деди: “Шуниси ҳайратланарли-да! Сизлар Унинг қаерданлигини билмайсизлар, бироқ У менинг кўзларимни очди. ³¹ Аммо биз биламизки, Худо гуноҳкорларга қулоқ солмайди. Лекин ким Худодан қўрқиб, Унинг иродасини бажарса, Худо ўшанга қулоқ солади. ³² Асрлар бошидан кимдир туғма кўрнинг кўзини очгани эшитилмаган. ³³ Агар У Худодан бўлмаганида эди, У ҳеч нарса қила олмас эди”. ³⁴ Унга жавобан: “Сен бутунлай гуноҳларда туғилгансан, яна сен бизга ўргатасанми?”- дейишди-да, уни қувиб юборишди. ³⁵ Исо уни қувиб юборганларини эшитди ва уни топиб: “Сен Худонинг Ўғлига ишонасанми?”- деди. ³⁶ У жавобан: “У Ким, Ҳазрат, мен Унга ишонай?”- деди. ³⁷ Исо унга: “Сен Уни кўриб турибсан, У сен билан суҳбатлашяпти”,- деди. ³⁸ У эса: “Ишонаман, ё, Раббий”,- деб айтиб, Унга сажда қилди. ³⁹ Сўнг Исо: “Мен бу дунёга ҳукм учун келдим, токи кўрмайдиганлар кўрсинлар, кўрадиганлар эса кўр бўлсинлар”,- деди. ⁴⁰ Буни эшитиб, У билан бирга бўлган фарзийлардан баъзилари дедилар: “Нахотки, биз ҳам кўр бўлсак?” ⁴¹ Исо уларга: “Агар сизлар кўр бўлганингизда эди, ўзларингизда гуноҳга эга бўлмас эдингизлар, аммо: Кўряпмиз,- деб айтганларингиз учун гуноҳингиз ўзларингизда қолади”,- деди.