20 ¹ Ҳафтанинг биринчи куни эрта тонгда, ҳали қоронғи пайтда, магдалалик Мирйам қабрга келиб, қабр оғзидаги тош олиб ташланганини кўрди. ² Шунда у югуриб, Шимўн Петъёр ва Исо севган бошқа шогирднинг олдига келди-да, уларга: “Раббийни қабрдан олиб кетишибди. Унинг қаерга қўйилганини билмаймиз”,- деди. ³ Шу заҳоти Петъёр ва ҳалиги бошқа шогирд туриб, қабрга бордилар. ⁴ Улар иккови бирга югурдилар, аммо бошқа шогирд Петъёрдан тезроқ югуриб, қабрга биринчи бўлиб етиб келди. ⁵ У эгилиб, ерда ётган зиғирпоя матосини кўрди, аммо қабрга кирмади. ⁶ Унинг ортидан Шимўн Петъёр келиб, қабрнинг ичига кирди ва ерда ётган зиғирпоя матосини кўрди. ⁷ Исонинг бошига ўралган рўмол эса, зиғирпоя матоси билан бирга бўлмасдан, бошқа жойда алоҳида йиғиштириб қўйилган ҳолда ётар эди. ⁸ Кейин қабрга биринчи бўлиб келган бошқа шогирд ҳам ичкарига кирди ва кўриб, имон келтирди. ⁹ Зеро улар Исонинг ўликлардан қайта тирилиши керак, деган Ёзувни ҳали тушунмас эдилар. ¹⁰ Кейин шогирдлар яна ўзлариникига қайтиб кетдилар. ¹¹ Мирйам эса қабр ташқарисида йиғлаб турар эди. У йиғлаб турар экан, бир эгилиб қабрнинг ичига қараб, ¹² оқ либосли икки фариштани кўрди. Улардан бири Исонинг танаси ётган жойнинг бош томонида, иккинчиси эса оёқ томонида ўтирар эди. ¹³ Улар Мирйамга: “Аёл, нима учун йиғлаяпсан?”- дедилар. У эса уларга: “Менинг Раббимни олиб кетдилар ва Уни қаерга қўйганларини билмайман”,- деди. ¹⁴ У шу сўзларни айтгач, ортга ўгирилиб, нарида турган Исони кўрди, аммо Унинг Исо эканлигини танимади. ¹⁵ Исо унга: “Аёл, нима учун йиғлаяпсан? Кимни излаяпсан?”– деди. Мирйам эса Уни боғбон, деб ўйлаб, Унга: “Ҳазрат, агар сен Уни бу ердан олиб чиққан бўлсанг, Уни қаерга қўйганингни айтгин, мен Уни олиб кетаман”,- деди. ¹⁶ Исо унга: “Мирйам!”- деди. У эса ўгирилиб Унга: “Раввуни!”- деди. (“Раввуни” – “устозим” демакдир). ¹⁷ Исо унга: “Менга тегма, чунки Мен ҳали Отамнинг олдига кўтарилганим йўқ, лекин Менинг биродарларимнинг олдига бориб, уларга айтгин: Мен Отамнинг ва сизларнинг Отангизнинг олдига, Худойимнинг ва сизларнинг Худойингизнинг олдига кўтарилмоқдаман”,- деди. ¹⁸ Магдалалик Мирйам бориб, шогирдларга Раббийни кўрганини ва У Мирйамга шу сўзларни айтганини хабар қилди. ¹⁹ Ўша куни кечқурун ҳафтанинг биринчи кунида шогирдлар йиғилган уйнинг эшиги яҳудийлардан қўрққанликлари туфайли беркитилганида, Исо келиб уларнинг ўртасида турди-да, уларга: “Сизларга тинчлик бўлсин”,- деди. ²⁰ Исо шундай деб, уларга қўлларини ва биқинини кўрсатди. Шогирдлар Раббийни кўриб, қувониб кетдилар. ²¹ Шунда Исо яна уларга: “Сизларга тинчлик бўлсин, Отам Мени юборганидек, Мен ҳам сизларни юборяпман”,- деди. ²² У шуларни айтиб пуфлади ва уларга деди: “Муқаддас Руҳни қабул қилинглар. ²³ Кимнинг гуноҳларини кечирсангизлар, унинг гуноҳлари кечирилади, кимнинг гуноҳларини кечирмасангизлар, унинг гуноҳлари кечирилмайди”. ²⁴ Эгизак, деб номланган, ўн икки шогирддан бири бўлган Тўма эса Исо келган вақтда улар билан бирга эмас эди. ²⁵ Шунинг учун бошқа шогирдлар унга: “Биз Раббийни кўрдик”,- дедилар. Лекин Тўма уларга: “Мен Унинг қўлларидаги михларнинг чандиғини кўрмагунимча, бармоғимни михларнинг чандиғига теккизмагунимча ва қўлимни Унинг биқинига қўймагунимча ишонмайман”,- деди. ²⁶ Саккиз кундан сўнг Исонинг шогирдлари яна уйда бирга эдилар ва Тўма ҳам улар билан бирга эди. Исо эшик беркитилган вақтда келди ва уларнинг ўртасида туриб: “Сизларга тинчлик бўлсин”,- деди. ²⁷ Кейин Тўмага: “Бармоғингни бу ерга узат ва қўлларимга қара, қўлингни бу ерга чўз ва биқинимга қўй. Энди имонсиз эмас, лекин имонли бўлгин”,- деди. ²⁸ Тўма жавоб бериб: “Ё, Менинг Раббим ва менинг Худойим!”- деди. ²⁹ Исо унга: “Тўма, сен Мени кўрганинг учун ишондинг, Мени кўрмасдан туриб ишонганлар эса бахтлидирлар”,- деди. ³⁰ Исо шогирдларининг ҳузурида бу китобда ёзилмаган бошқа яна кўп мўъжизаларни яратди. ³¹ Бу нарсалар эса, Исонинг Масиҳ ва Худонинг Ўғли эканлигига ишонишингиз учун ёзилган, токи бунга ишониб, Унинг номидан ҳаётга эга бўлинглар.