19 ¹ Шунда Пилат Исони олиб, Уни қамчилашга амр берди. ² Аскарлар эса тиканлардан тож ясаб, Унинг бошига қўйдилар ва Унга қизил тўн кийдирдилар. ³ Сўнг: “Қувонгин, эй, яҳудийларнинг Подшоҳи!”- дея, Уни тарсакилаб урдилар. ⁴ Пилат яна ташқарига чиқиб, уларга: “Мана, мен Унда ҳеч қандай айб топмаганлигимни билиб қўйишингизлар учун мен Уни сизларнинг олдингизга олиб чиқяпман”,- деди. ⁵ Шунда Исо қизил тўн ва тиканли тож кийган ҳолда чиқди. Пилат уларга: “Мана, Одам!”- деди. ⁶ Олий руҳонийлар ва хизматчилар Уни кўрганларида: “Уни хочга михла! Уни хочга михла!”- дея бақирдилар. Пилат уларга: “Уни олиб, ўзларингиз хочга михланглар, чунки мен Унда ҳеч қандай айб топганим йўқ”,- деди. ⁷ Яҳудийлар унга: “Бизда Қонун бор ва Қонунимиз бўйича У ўлиши керак, чунки У Ўзини Худонинг Ўғли қилиб кўрсатяпти”,- деб жавоб бердилар. ⁸ Пилат бу сўзларни эшитганида, янада кўпроқ қўрқиб кетди. ⁹ У яна преторионга кириб Исога: “Сен қаердансан?”- деди. Лекин Исо унга жавоб бермади. ¹⁰ Шунда Пилат Унга: “Сен менга жавоб бермайсанми? Мен Сени хочга михлаш ҳокимиятига эга эканлигимни, шунингдек, Сени қўйиб юбориш ҳокимиятига эга эканлигимни билмайсанми?”- деди. ¹¹ Исо жавобан: “Агар сенга юқоридан берилмаганида эди, сен Менинг устимдан ҳеч қандай ҳокимиятга эга бўлмас эдинг. Шу сабабли, Мени сенинг қўлингга тутиб берганнинг гуноҳи янада кўпроқдир”,- деди. ¹² Шу вақтдан бошлаб, Пилат Исони қўйиб юбориш имконини қидира бошлади. Яҳудийлар эса: “Агар сен Уни қўйиб юборсанг, унда сен императорнинг дўсти эмассан. Ўзини подшоҳ қилиб кўрсатувчи ҳар қандай одам, императорнинг душманидир”,- деб бақира бошладилар. ¹³ Пилат бу сўзларни эшитганида, Исони ташқарига чиқариб, Лифостротос (яҳудий тилида эса “Габбата”), деб номланган жойда суд курсисига ўтирди. ¹⁴ Ўшанда, Песаҳ байрамига тайёргарлик вақти бўлиб, соат чамаси олтилар эди. Пилат яҳудийларга: “Мана, сизларнинг Подшоҳингиз”,- деди. ¹⁵ Лекин улар: “Йўқот, йўқот, хочга михла Уни”,- деб бақира бошладилар. Пилат уларга: “Подшоҳингизни хочга михлайми?”- деди. Олий руҳонийлар эса: “Бизнинг императордан бошқа подшоҳимиз йўқ”,- деб жавоб бердилар. ¹⁶ Шунда Пилат Исони хочга михлаш учун уларга топширди ва уни олиб кетдилар. ¹⁷ Исо хочини кўтариб, “Бошсуяги” (яҳудий тилида “Гўлгота”), деб номланган жойга чиқди. ¹⁸ У ерда Исони хочга михладилар. Исо ўртада бўлиб, чап ва ўнг томонига яна икки кишини михладилар. ¹⁹ Пилат эса лавҳа ёзиб, хочнинг тепасига осиб қўйди. Унда: “Яҳудийларнинг Подшоҳи Нозарий Исо”,- деб ёзилган эди. ²⁰ Бу лавҳани кўп яҳудийлар ўқидилар, чунки Исо хочга михланган жой шаҳардан узоқ эмас эди. Лавҳа эса яҳудий, юнон ҳамда лотин тилида ёзилган эди. ²¹ Шунда яҳудийларнинг олий руҳонийлари Пилатга дедилар: “Яҳудийларнинг Подшоҳи”, деб эмас, лекин “У: Мен яҳудийларнинг Подшоҳиман,- деган”,- деб ёзгин”. ²² Пилат уларга жавобан: “Мен нимани ёзган бўлсам, шуни ёздим”,- деди. ²³ Аскарлар Исони хочга михлаганларидан сўнг Унинг кийимини олиб, тўрт бўлакка (ҳар бир аскарга бир бўлакдан) бўлдилар. Шунингдек, Унинг хитонини ҳам бўлишмоқчи бўлдилар. Хитон эса чоксиз бўлиб, тўлиқ тўқима эди. ²⁴ Шунда улар ўзаро: “Буни йиртмайлик, лекин бу хитон учун қуръа ташлаймиз, кимники бўлар экан”,- дейишди, токи Ёзувда: “Улар Менинг кийимимни ўзаро бўлишиб олдилар ва либосим учун қуръа ташладилар”, деб айтилгани амалга ошсин. Аскарлар айнан шундай қилдилар. ²⁵ Исонинг хочи олдида Унинг онаси ва онасининг опаси, Клопанинг хотини Мирйам ҳамда магдалалик Мирйам турар эдилар. ²⁶ Исо ёнида турган онасини ва Ўзи севган шогирдини кўрганида, У онасига: “Аёл, мана, сенинг ўғлинг”,- деди. ²⁷ Кейин У шогирдига: “Бу аёл сенинг онанг”,- деди. Шу вақтдан бошлаб ўша шогирд уни ўзникига олди. ²⁸ Шундан кейин Исо ҳамма нарса амалга ошганини билиб, Ёзув амалга ошиши учун: “Чанқадим”, - деди. ²⁹ Ўша жойда сиркага тўла бир идиш бор эди. Улар шимгични сиркага ботириб иссопга илдилар ва Исонинг оғзига яқинлаштирдилар. ³⁰ Исо сиркани татиб кўргач: “Амалга ошди!”- деди-ю, бошини эгиб жон берди. ³¹ Ўша куни Песаҳга тайёргарлик куни бўлгани туфайли таналар шаббат кунида хочда қолмаслиги учун (зеро бу шаббат куни улуғ кун эди), яҳудийлар Пилатдан уларнинг оёқларини синдириб, уларни хочдан тушириб олишни сўрадилар. ³² Шунда аскарлар келиб, Исо билан бирга хочга михланганларнинг бирини ва бошқасининг оёқларини синдирдилар. ³³ Лекин улар Исонинг ёнига келиб, Уни аллақачон ўлганини кўришгач, Унинг оёқларини синдирмадилар. ³⁴ Аммо аскарлардан бири найза билан Исонинг биқинини тешди, шу заҳоти сув ва қон оқиб чиқди. ³⁵ Буни кўрган эса гувоҳлик берди ва унинг гувоҳлиги ҳақиқийдир. У ҳақиқатни гапираётганини билади, токи сизлар ишонинглар. ³⁶ Булар содир бўлдики, Ёзувда: “Унинг суяги синмайди”,- дейилгани амалга ошсин. ³⁷ Шунингдек, бошқа оятда Ёзув: “Биқини Тешилганга қарайдилар”,-демоқда. ³⁸ Шундан сўнг, Ариматея шаҳридан бўлган Юсуф Пилатдан Исонинг танасини хочдан тушириб олишни сўради (у яҳудийлардан қўрққанлиги сабабли Исонинг яширин шогирди эди). Пилат рухсат берди. У эса бориб, Исонинг танасини хочдан тушириб олди. ³⁹ Шунингдек, Исонинг олдига илгари тунда келган Никодим ҳам келди. У чамаси юз либра келадиган мирра ва алоэ қоришмасини олиб келди. ⁴⁰ Кейин улар Исонинг танасини олиб, яҳудийларнинг кўмиш одати бўйича уни хушбўйликлар билан зиғирпоя матосига ўрадилар. ⁴¹ У хочга михланган жойда боғ бўлиб, боғнинг ичида ҳали ҳеч ким қўйилмаган қабр бор эди. ⁴² Яҳудийларнинг Песаҳга тайёргарлик куни бўлгани учун улар Исони ўша жойга қўйдилар, чунки ўша қабр яқин эди.