21 ¹ Шу воқеалардан сўнг Исо Тибериа денгизи бўйида шогирдларига яна зоҳир бўлди. У шундай зоҳир бўлди: ² Шимўн Петъёр ва Эгизак, деб номланган Тўма, Галиленинг Кана шаҳридан бўлмиш Натанаэл, Забадийнинг ўғиллари ва бошқа иккита шогирд ўша ерда бирга эдилар. ³ Шимўн Петъёр уларга: “Мен балиқ овлагани кетяпман”,- деди. Улар эса унга: “Биз ҳам сен билан бирга борамиз”,- дедилар. Улар бориб, дарров қайиқнинг ичига ўтирдилар, бироқ ўша тунда ҳеч нарса тута олмадилар. ⁴ Лекин тонг отганида, Исо соҳилда турар эди. Аммо шогирдлари бу Исо эканлигини танимадилар. ⁵ Шунда Исо улардан: “Болалар, бирор егулигингиз борми?”- деб сўради. Улар: “Йўқ”,- деб жавоб бердилар. ⁶ Исо эса уларга: “Тўрингизни қайиқнинг ўнг томонига ташланглар ва тутасизлар”,- деди. Улар ташладилар-у, ўшанда балиқнинг кўплигидан тўрларни чиқара олмадилар. ⁷ Шунда Исонинг севимли шогирди Петъёрга: “Бу Раббий!”- деди. Шимўн Петъёр бу Раббий эканлигини эшитганида, балиқчилик кийимини белига боғлаб, (зеро у яланғоч эди), ўзини денгизга отди. ⁸ Бошқа шогирдлар эса, балиқ билан тўлган тўрларни тортиб, қайиқда сузиб келдилар, чунки улар қирғоқдан узоқда эмас, яъни икки юз тирсак масофада эдилар. ⁹ Улар қирғоққа чиқишлари билан у ерда ёниб турган оловни, унда турган балиқ ва нонни кўрдилар. ¹⁰ Исо уларга: “Ҳозир тутган балиқларингизни олиб келинглар”,- деди. ¹¹ Шимўн Петъёр бориб, бир юз эллик учта катта балиққа тўла тўрни ерга тортиб чиқарди. Балиқлар шунчалик кўплигига қарамасдан, тўр йиртилмаган эди. ¹² Исо уларга: “Келиб, нонушта қилиб олинглар”,- деди. Бу Раббий эканлигини билиб, шогирдларидан бирортаси ҳам Ундан: “Сен Кимсан?”- деб сўрашга журъат қилмадилар. ¹³ Исо келиб, нонни олди ва уларга берди, шунингдек, балиқни ҳам бўлиб берди. ¹⁴ Шу тариқада Исо тирилгандан кейин учинчи марта шогирдларига зоҳир бўлди. ¹⁵ Улар нонушта қилиб олганларида, Исо Шимўн Петъёрга: “Эй, Йонаҳнинг ўғли Шимўн, сен Мени улардан кўра кўпроқ севасанми?”- деди. Петъёр Унга: “Ҳа, Раббий, мен Сени севишимни биласан”,- деди. Исо унга: “Менинг қўзиларимни ўтлатгин”,- деди. ¹⁶ Исо унга яна иккинчи бор: “Эй, Йонаҳнинг ўғли Шимўн, сен Мени севасанми?”- деди. Петъёр Унга: “Ҳа, Раббий, мен Сени севишимни биласан”,- деди. Исо унга: “Менинг қўзиларимни боққин”,- деди. ¹⁷ Исо унга учинчи бор: “Эй, Йонаҳнинг ўғли Шимўн, сен Мени севасанми?”- деди. Шунда Петъёр Исонинг ундан: Сен Мени севасанми,- деб учинчи бор сўрагани учун хафа бўлди. Шунинг учун у Исога: “Раббий, Сен ҳаммасини биласан, мен Сени севишимни биласан”,- деди. Исо унга: “Менинг қўзиларимни ўтлатгин,- деди,- ¹⁸ Ростини, сенга ростини айтаманки, сен ёш бўлганингда, камарингни ўзинг боғлаб, истаган жойингга борар эдинг, лекин қариганингда, қўлларингни узатасан ва ўзга одам сенинг камарингни боғлаб, сен истамаган жойга сени олиб боради”. ¹⁹ Петъёр қандай ўлим билан Худони улуғлашини англатаётиб, Исо буни айтди. Буни айтганидан сўнг, унга: “Ортимдан юр”,- деди. ²⁰ Петъёр ортига ўгирилиб, Исо севган шогирднинг орқасидан бораётганини кўрди. Ўша шогирд эса кечки овқат вақтида Унинг кўксига ёнбошлаб: Раббий, ким Сенга хиёнат қилади,- деб сўраган эди. ²¹ Петъёр уни кўриб, Исога: “Раббий, У нима қилади?”- деди. ²² Исо эса унга: “Агар Мен келгунимча, у қолишини истасам, сенга нима? Сен Менга эргашгин”,- деди. ²³ Шундай қилиб, биродарлар орасида: Шу шогирд ўлмайди,- деган гаплар тарқалиб кетди. Лекин Исо унга: Сен ўлмайсан,- деб айтмаган, балки: Агар Мен келгунимча, у қолишини истасам, сенга нима,- деб айтган эди. ²⁴ Шу шогирд бу нарсалар ҳақида гувоҳлик бериб, бу нарсаларни ёзди. Биз эса биламизки, унинг гувоҳлиги ҳақиқийдир. ²⁵ Исо яна кўп ишларни қилди, лекин уларнинг ҳар бири ёзилганида эди, менинг фикримча, ҳатто дунёнинг ўзи ҳам ёзилган китобларни сиғдира олмас эди. Омин.