15 ¹ Бир неча кундан сўнг, буғдой йиғим-терими вақтида, Шимшўн хотинининг олдига келди ва ўзи билан бирга улоқчани олиб келди. У: “Хотинимнинг олдига ётоққа кираман”, деганида, қизнинг отаси уни киргани қўймади. ² Унинг отаси: “Сен ундан нафратландинг, деб ўйладим, шунинг учун уни дўстингга хотинликка бердим. Мана, унинг кичик синглиси ундан чиройлироқ, унинг ўрнига синглисини олгин”,- деди. ³ Лекин Шимшўн уларга: “Энди агар мен пелиштликларга ёмонлик қилсам, уларнинг олдида айбсиз бўламан”,- деди. ⁴ Шимшўн бориб, уч юзта тулкини тутди, машъаллар олди, тулкиларнинг думларини думларига тугди ва иккита думнинг орасига биттадан машъал боғлади. ⁵ Сўнг машъалларни ёқиб, уларни пелиштликларнинг ғалласига қўйиб юборди ва ғаллани ҳам, ўрилмаган донни ҳам, узум боғларини ҳам, зайтун боғларини ҳам ёқиб юборди. ⁶ Пелиштликлар: “Ким буни қилди?”- дедилар. “Шимшўн, Тимнатнинг куёви, чунки у унинг хотинини олиб, унинг дўстига берди”,- дейишди. Шунда пелиштликлар бориб, аёл ва унинг отасини оловда ёндирдилар. ⁷ Шимшўн уларга: “Сизлар шундай қилган бўлсангизлар ҳам, мен сизларнинг ўзларингиздан қасд оламан, фақат шундан кейин тинчланаман”,- деди. ⁸ У уларнинг болдирлари ва сонларини синдирди. Сўнг бориб, Этам қоясининг дарасида яшай бошлади. ⁹ Пелиштликлар бориб, Яҳудияда қароргоҳ қурдилар ва Леҳигача чўзилиб кетдилар. ¹⁰ Яҳудиянинг одамлари: “Нима учун бизга қарши кўтарилдингизлар?”- дедилар. Улар эса: “Биз Шимшўнни боғлаб олиб кетиш учун келдик, токи у бизни нима қилган бўлса, биз уни шундай қилайлик”,- дедилар. ¹¹ Шунда Яҳудиядан уч мингта одам Этам қояси дарасига бориб, Шимшўнга: “Пелиштликлар бизнинг устимиздан ҳукм сураётганларини сен билмайсанми? Сен бизга нима қилдинг?”- дедилар. У эса: “Улар менга нима қилган бўлсалар, мен ҳам уларга шуни қилдим”,- деди уларга. ¹² Улар унга: “Биз сени пелиштликларнинг қўлларига топшириш учун боғлашга келдик”,- дедилар. Шимшўн уларга: “Мени ўлдирмасликларинг ҳақида қасам ичинглар”,- деди. ¹³ Улар унга: “Йўқ, биз сени фақатгина боғлаб, уларнинг қўлига топширамиз, лекин ўлдирмаймиз”,- дедилар. Уни иккита янги арқон билан боғладилар ва дарадан олиб чиқдилар. ¹⁴ Улар Леҳига келганларида, пелиштликлар Шимшўнни қичқириқлар билан қарши олдилар. Раббийнинг Руҳи эса унга тушди ва унинг қўлларидаги арқонлар ёниб битган зиғир каби бўлиб қолди ва унинг қўлларининг банди тушиб кетди. ¹⁵ У эшакнинг янги жағини топиб, қўлини чўзди уни олиб, у билан мингта одамни ўлдирди. ¹⁶ Шимшўн: “Эшакнинг жағи билан оломонни, иккита оломонни, эшакнинг жағи билан мингта одамни ўлдирдим”,- деди. ¹⁷ Шундай деб, жағ суягини қўлидан ташлаб юборди ва у жойни Рамаф-Леҳи, деб атади. ¹⁸ Сўнг кучли чанқоқлик ҳис қилиб, Раббийга фарёд қилди ва деди: “Сен Ўз қулингнинг қўли орқали мана шу буюк нажотни амалга оширдинг, энди эса мен чанқоқликдан ўламан ва хатнасизларнинг қўлига тушаман”. ¹⁹ Худо Леҳида чуқур қазиди ва ундан сув оқиб чиқди. У тўйиб сув ичди ва унинг руҳи ўзига қайтиб, у жонланди. Шунинг учун Леҳидаги у жой Эн-Ҳаккорэй (“Фарёд қилувчининг булоғи”), деб аталган эди. Бу эса ҳозирги кунларгача шундайдир. ²⁰ У пелиштликларнинг кунларида Исроил устидан йигирма йил ҳакамлик қилди.