14 ¹ Шимшўн Тимнаҳга борди ва Тимнаҳда пелиштликларнинг қизларидан бир аёлни кўриб қолди. ² У бориб, ўзининг ота-онасига маълум қилиб: “Мен Тимнаҳда пелиштликларнинг қизларидан бир аёлни кўриб қолдим. Уни менга хотинликка олиб беринглар”,- деди. ³ Унинг ота-онаси унга: “Ахир сенинг биродарларингнинг қизлари орасида ва бутун халқимизда аёл йўқмики, сен хатнасиз пелиштликлардан хотин олгани боряпсан?”- деди. Шимшўн отасига: “Менга ўшани олиб беринг, чунки у менга ёқиб қолди”,- деди. ⁴ Унинг ота-онаси эса бу Раббийдан эканини ва у пелиштликлардан қасд олиш имконини излаётганини билмас эдилар. Ўша вақтда пелиштликлар исроилликлар устидан ҳукмронлик қилар эдилар. ⁵ Шимшўн ўз ота-онаси билан бирга Тимнаҳга борди. У Тимнаҳнинг узумзорларига яқинлашаётганларида, мана, ёш шер ўкириб, унинг олдига кела бошлади. ⁶ Унга Раббийнинг Руҳи тушди ва у шерни улоқчани ёриб ташлагандек ёриб ташлади. Унинг қўлида эса ҳеч нима йўқ эди. У нима қилганини ота-онасига айтмади. ⁷ У келиб, аёл билан суҳбатлашди ва у унга ёқиб қолди. ⁸ Бир неча кундан сўнг, уни олиш учун у яна борди ва шернинг мурдасини кўриш учун кирди. Мана, шернинг мурдасида асал арилар тўдаси ва асал бор эди. ⁹ У уни қўлига олди ва йўл бўйи еб кетди. У ўз ота-онасининг олдиларига келганида, уларга ҳам берди ва улар ҳам едилар. Лекин бу асални шернинг мурдасидан олганини уларга айтмади. ¹⁰ Сўнг унинг отаси аёлнинг олдига келди ва одатда куёвлар қиладиганидек, Шимшўн у ерда зиёфат қилиб берди. ¹¹ Уни у ерда кўрганларида, унинг ёнида бўлишлари учун ўттиз нафар куёв жўра танладилар. ¹² Шимшўн уларга деди: “Мен сизларга топишмоқ айтаман. Агар сизлар уни зиёфатнинг етти куни ичида топсангизлар ва тўғри топсангизлар, мен сизларга ўттизта садин ва ўттиз жуфт кийим бераман. ¹³ Агар топа олмасангизлар, унда сизлар менга ўттизта садин ва ўттиз жуфт кийим берасизлар”. Улар унга: “Айтгин топишмоғингни, қулоқ соламиз”,- дедилар. ¹⁴ У уларга: “Ейдигандан ейиладиган нарса чиқди ва кучлидан ширин нарса чиқди”,- деди. Улар уч кун давомида топишмоқни топа олмадилар. ¹⁵ Еттинчи куни улар Шимшўннинг хотинига: “Эрингни гапга сол, у бизга топишмоқнинг жавобини айтсин. Акс ҳолда, биз сени ҳам, отангнинг уйини ҳам оловда ёндириб юборамиз. Ахир сизлар бизни талон-тарож қилиш учун чақирдингизми?”- дейишди. ¹⁶ Шимшўннинг хотини унинг қаршисида йиғлаб: “Сен мендан нафратланасан ва мени севмайсан. Сен менинг халқимнинг ўғилларига топишмоқ айтдинг, менга эса унинг жавобини айтмаяпсан”,- деди. У: “Мен уни ота-онамга айтган эмасман, сенга айтаманми?”- деди унга. ¹⁷ Уларнинг зиёфатлари давом этаётган етти кун давомида у унинг олдида йиғлади. Охири, еттинчи куни у унга жавобини айтди, чунки у жуда ўтиниб сўрар эди.У эса халқининг ўғилларига топишмоқнинг жавобини айтди. ¹⁸ Еттинчи куни қуёш ботишигача шаҳарнинг одамлари унга: “Нима асалдан ширинроқ ва шердан кучлироқ?!”- дедилар. У эса: “Агар сизлар менинг бузоғим билан ер ҳайдамаганларингизда эди, менинг топишмоғимни топа олмаган бўлар эдингизлар”,- деди. ¹⁹ Унга Раббийнинг Руҳи тушди ва у Ашқалонга тушиб борди, у ерда ўттиз кишини ўлдириб, уларнинг кийимларини ечиб олди ва жуфт кийимларни топишмоқни топганларга берди. Унинг ғазаби алангаланди ва ўзининг отасининг уйига кетди. ²⁰ Шимшўннинг хотини эса унинг ёнида жўра сифатида турган куёв жўрага турмушга чиқди.