11 ¹ Гилъадлик Йефтаҳ жасур одам эди. Йефтаҳ фоҳишанинг ўғли бўлиб, Гилъаддан туғилган эди. ² Гилъаднинг хотини унга ўғиллар туғиб берди. Хотинининг ўғиллари кучга тўлгач, улар Йефтаҳга: “Сен бизнинг отамизнинг уйида меросхўр эмассан, чунки сен ўзга аёлнинг ўғлисан”,- деб уни қувиб юбордилар. ³ Йефтаҳ ўзининг биродарларидан қочиб кетиб, Тоб ерида яшай бошлади. Йефтаҳнинг олдига эса бекорчи одамлар тўпланиб, у билан чиқиша бошладилар. ⁴ Бир оз вақтдан сўнг аммўнликлар Исроилга қарши жанг қилдилар. ⁵ Аммўнликлар исроилликлар билан жанг қилаётган пайтда Гилъаднинг оқсоқоллари Йефтаҳни Тоб еридан олиб кетиш учун келдилар. ⁶ Улар Йефтаҳга: “Кел, бизнинг сардоримиз бўлгин ва аммўнликлар билан жанг қиламиз”,- дедилар. ⁷ Йефтаҳ Гилъаднинг оқсоқолларига: “Мендан нафратланган ва мени отамнинг уйидан ҳайдаб юборган сизлар эмасми? Нима учун энди кулфатда қолганларингизда, менинг олдимга келдингизлар?”- деди. ⁸ Гилъаднинг оқсоқоллари Йефтаҳга: “Сен бизлар билан боришинг, аммўнликлар билан жанг қилишинг ва Гилъаднинг бор аҳолиси устидан бошлиқ бўлишинг учун биз энди сенинг олдингга келдик”,- дедилар. ⁹ Йефтаҳ Гилъаднинг оқсоқолларига: “Агар сизлар мени аммўнликлар билан жанг қилиш учун қайтариб олиб борсангизлар ва Раббий уларни менинг қўлимга топширса, мен сизларда бошлиқ бўлиб қоламанми?”- деди. ¹⁰ Гилъаднинг оқсоқоллари Йефтаҳга: “Раббий бизнинг орамизда гувоҳ бўлсинки, биз сенинг сўзинг бўйича қиламиз”,- дедилар. ¹¹ Шунда Йефтаҳ Гилъаднинг оқсоқоллари билан бирга борди ва халқ уни ўзининг устидан бошлиқ ҳамда ҳоким қилиб қўйди. Йефтаҳ эса бу сўзларнинг барчасини Миспаҳда Раббий юзи қаршисида айтди. ¹² Йефтаҳ аммўнликларнинг подшоҳига элчи юбориб: “Мен билан нима ишинг борки, сен менинг еримга мен билан жанг қилгани келдинг?”- деди. ¹³ Аммўнликларнинг подшоҳи Йефтаҳнинг элчиларига: “Исроил Мисрдан келаётганида, Арнондан Йаббоқ ва Йордангача менинг еримни олиб қўйди. Шунинг учун уларни тинчлик билан қайтариб бер”,- деди. ¹⁴ Аммо Йефтаҳ иккинчи марта аммўнликларнинг подшоҳига элчиларни ¹⁵ унга бундай дейиш учун юборди: “Исроил Мўабнинг ерини ва Аммўннинг ерини олган эмас, ¹⁶ чунки улар Мисрдан келаётганларида, Исроил саҳро орқали Қизил денгизга ва Қадешга келди. ¹⁷ Ўша ердан Исроил Эдўм подшоҳига: Сенинг ерингдан ўтишимга рухсат бергин, деб айтиш учун элчиларни юборди. Лекин Эдўмнинг подшоҳи қулоқ солмади. У Мўабнинг подшоҳига ҳам юборди, лекин у ҳам рози бўлмади. Шунинг учун Исроил Қадешда қолди. ¹⁸ У саҳро орқали кетиб, Эдўм ерини ҳамда Мўаб ерини четлаб ўтди. Мўаб ерининг шарқий ҳудудига келиб, Арнондан нарида қароргоҳ қуриб жойлашди. Лекин Мўабнинг чегарасига кирмади, чунки Арнон Мўабнинг чегарасидир. ¹⁹ Ўша пайтда Исроил амўрликларнинг подшоҳи, Ҳешбоннинг подшоҳи Сихонга элчиларни юбориб, унга: Сенинг ерингдан ўз жойимизга ўтишимизга рухсат бергин, деб айтди. ²⁰ Лекин Сихон Исроилни ўз ҳудудидан ўтишига рози бўлмади ва Сихон ўзининг бор халқини йиғиб, Йаҳазда қароргоҳ қуриб жойлашди ҳамда Исроил билан жанг қилди. ²¹ Исроилнинг Раббий Худоси эса Сихонни ҳамда унинг бор халқини Исроилнинг қўлига топширди ва улар уларни тор-мор этдилар. Шунинг учун Исроил ўша ерда яшайдиган амўрликларнинг ҳамма ерларини мерос қилиб олди. ²² Улар Арнондан Йаббоққача ва саҳродан Йордангача амўрликларнинг ҳамма ҳудудларини мерос қилиб олдилар. ²³ Шундай қилиб, Исроилнинг Раббий Худоси Ўз халқи Исроилнинг юзи олдидан амўрликларни қувиб юборди. Сен эса унинг меросини олмоқчимисан? ²⁴ Сенинг худойинг Қемош сенга берганига сен эга эмасмисан? Биз ҳам бизнинг Раббий Худойимиз бизга мерос қилиб берган нарсаларнинг ҳаммасига эгамиз. ²⁵ Ахир сен Мўаб подшоҳи Зиппор ўғли Балакдан яхшимисан? У Исроил билан баҳслашдими ёки у билан жанг қилдими? ²⁶ Исроил Ҳешбонда ва унинг қишлоқларида, Ароэрда ва унинг қишлоқларида ҳамда Арнон яқинидаги барча шаҳарларда аллақачон уч юз йилдан буён яшамоқда. Нима учун сизлар уни ўша вақтларда тортиб олмадингизлар? ²⁷ Мен эса сенинг қаршингда айбдор эмасман ва сен менга қарши уруш қилиб менга ёвузлик қиляпсан. Ҳакам Раббий бугун Исроил ўғиллари ва Аммўн ўғиллари орасида ҳакам бўлсин!” ²⁸ Лекин аммўнликларнинг подшоҳи Йефтаҳнинг унга айтиб юборган сўзларига қулоқ солмади. ²⁹ Раббийнинг Руҳи Йефтаҳга тушди. У Гилъадга ва Манашеҳга бориб, Гилъадга тегишли Миспаҳдан ўтиб, Гилъадга тегишли Миспаҳдан аммўнликларнинг олдига борди. ³⁰ Йефтаҳ Раббийга назр атаб деди: “Агар Сен аммўнликларни менинг қўлимга топширсанг, ³¹ шунда мен аммўнликларнинг олдидан тинчлик билан қайтганимда, менинг уйимнинг дарвозасидан менга нима пешвоз чиқса, Раббийга тегишли бўлади ва шуни тамоман ёндириш қурбонлигига келтираман”. ³² Йефтаҳ аммўнликлар билан жанг қилиш учун уларнинг олдига келди ва Раббий уларни унинг қўлига топширди. ³³ У уларни жуда буюк қирғин билан Ароэрдан Миннитгача йигирмата шаҳарни ва ҳатто Абел-Керамимгача қириб ташлади ва Аммўн ўғиллари Исроил ўғиллари қаршисида бўйсундилар. ³⁴ Йефтаҳ Миспаҳдаги ўз уйига келганида, мана, унинг қизи доиралар ва рақслар билан унга пешвоз чиқди. У унинг ягона қизи бўлиб, унинг бошқа ўғли ҳам, қизи ҳам йўқ эди. ³⁵ У уни кўрганида, ўз кийимини йиртиб юбориб: “Эҳ, қизгинам! Сен мени қулатдинг. Сен ҳам менинг тинчлигимни бузувчилар қаторидасан. Мен сен ҳақингда Раббий қаршисида оғзимни очдим ва ундан кеча олмайман”,- деди. ³⁶ У унга: “Менинг отам! Сиз Раббий қаршисида оғзингизни очдингиз. Раббий сиз орқали сизнинг душманларингиз бўлган аммўнликлардан қасд олган пайтда оғзингиз нимани айтган бўлса, мен билан шуни қилинг”,- деди. ³⁷ У отасига яна: “Менга фақат шундай қилинг: мени икки ойга қўйиб юборинг. Мен бориб, тоққа чиқаман ва дугоналарим билан бокиралигим учун йиғи қиламан”,- деди. ³⁸ У: “Боргин”,- деди. У уни икки ойга қўйиб юборди. У дугоналари билан бирга борди ва тоғда ўзининг бокиралиги учун йиғи қилди. ³⁹ Икки ой ўтганидан сўнг у отасининг олдига қайтиб келди. Йефтаҳ эса ўзи берган назрни унинг устидан амалга оширди ва у эр билан муносабатда бўлмади. Шунда Исроилда шундай удум пайдо бўлди – ⁴⁰ Исроилнинг қизлари ҳар йили Гилъадлик Йефтаҳнинг қизи учун йиғи қилишга йилида тўрт кун тоққа борар эдилар.