8
1
Сўнгра Довуднинг шаҳридан, яъни Сиондан Раббийнинг Аҳд Киботини келтириш учун Сулаймон Исроилнинг оқсоқолларини, барча қабилабошиларини, Исроил ўғилларининг авлод бошлиқларини Йерусалимга, подшоҳ Сулаймоннинг олдига чақиртирди.
2
Шунда подшоҳ Сулаймоннинг олдига барча исроилликлар еттинчи ой бўлмиш Этаним ойида байрамга йиғилдилар.
3
Исроилнинг барча оқсоқоллари келдилар ва руҳонийлар Аҳд Киботини кўтардилар.
4
Улар Раббийнинг Аҳд Киботини, Йиғин Чодирини ва Муқаддас Чодирда бўлган барча нарсани кўтариб бордилар. Уларни руҳонийлар ва левитлар кўтариб бордилар.
5
Подшоҳ Сулаймон ва унинг олдига йиғилган барча Исроил жамоаси, ҳўкиз ва қўйларни қурбонликка келтириб, Аҳд Киботи олдидан борар эдилар. Қурбонликларнинг кўплигидан уларни санаш ва аниқлашнинг иложи йўқ эди.
6
Руҳонийлар Раббийнинг Аҳд Киботини ўз жойига, маъбаднинг муқаддасгоҳига, Муқаддаслар-Муқаддасига, керубларнинг қанотлари остига киргизиб қўйдилар.
7
Чунки керублар ўз қанотларини Аҳд Киботи жойининг устидан ёзиб турар эди. Шундай қилиб, керублар Аҳд Киботини ҳамда унинг ходаларини юқоридан қоплаб турар эди.
8
Ходалар шундай чиқариб қўйилдики, ходаларнинг бош қисми Муқаддасгоҳ олдидаги муқаддасгоҳда кўриниб турар, лекин ташқарида кўринмас эди. Улар ҳозирги кунга қадар ўша жойдадир.
9
Раббий Исроил ўғиллари билан улар Миср еридан чиққанларида аҳд тузганида, Мусо Хоребда унинг ичига солган иккита тош лавҳадан бўлак Аҳд Киботида бошқа ҳеч нарса йўқ эди.
10
Руҳонийлар муқаддасгоҳдан чиққанларида, Раббийнинг уйини булут тўлдирди.
11
Шунда руҳонийлар булут туфайли хизматда тик тура олмадилар, чунки Раббийнинг шуҳрати Раббийнинг маъбадини тўлдирди.
12
Шунда Сулаймон деди: “Раббий айтдики, У қалин зулматда яшайди.
13
Мен Сенга макон бўлиши учун маъбад, Сен абадий яшашинг учун жой қурдим”.
14
Подшоҳ юзи билан ўгирилиб, исроилликларнинг бутун йиғинини дуо қилди. Исроилликларнинг бутун йиғини тик турар эди.
15
У деди: “Менинг отам Довудга Ўз оғзи билан айтган сўзини эндиликда Ўз қўли билан амалга оширган Исроилнинг Раббий Худоси муборакдир! У бундай деган эди:
16
Мен Ўз халқим Исроилни Миср еридан олиб чиққан кундан бошлаб, у ерда Менинг номим бўлиши учун уй қурилишига Исроил қабилаларидан бирорта ҳам шаҳарни танлаган эмас эдим. Бироқ Менинг халқим Исроил устидан бош бўлиши учун Мен Довудни танладим.
17
Менинг отам Довуднинг юрагида Исроилнинг Раббий Худосининг номига маъбад қуриш нияти бор эди.
18
Лекин Раббий отам Довудга деди: Менинг номимга маъбад қуриш юрагингда бор экан. Бу сенинг юрагингда борлиги яхши.
19
Бироқ маъбадни сен қурмайсан, балки сенинг белингдан чиқадиган ўғлинг қуради. У Менинг номимга маъбад қуради.
20
Раббий Ўзининг айтган сўзини амалга оширди. Мен отам Довуднинг ўрнига кўтарилдим ва Раббий айтганидек, Исроилнинг тахтига ўтирдим. Энди мен Исроилнинг Раббий Худосининг номига маъбад қурдим.
21
Раббий оталаримизни Миср еридан олиб чиққанида, У оталаримиз билан тузган Раббийнинг аҳди ичида бўлган Аҳд Киботи учун ўша ерда жой тайёрладим”.
22
Сулаймон исроилликларнинг бутун йиғинининг олдида, Раббийнинг қурбонгоҳи олдида турди.
23
У деди: “Ё, Исроилнинг Раббий Худоси! Юқоридаги самода ва пастдаги ерда Сенга ўхшаш Худо йўқдир! Бор юраги билан Сенинг юзинг олдида юрадиган қулларингга Сен аҳдингни ва шафқатингни сақлайсан.
24
Сен Ўз қулинг, отам Довудга айтганларингни амалга оширдинг. Сен Ўз оғзинг билан айтганларингни мана, ушбу кунда Ўз қўлинг билан амалга оширдинг.
25
Эндиликда эса, ё, Исроилнинг Раббий Худоси, Сен Ўз қулинг, отам Довудга: Сен Менинг юзим олдида юрганинг каби, сенинг ўғилларинг ҳам Менинг юзим олдида юриб, ўз йўлларини назорат қилсалар, сенинг авлодингдан Менинг юзим олдида Исроилнинг тахтида ўтирадиган одам тўхтамайди,- деб айтган ваъдангни амалга оширгин.
26
Эндиликда, Исроилнинг Худоси, Сен Ўз қулинг отам Довудга айтган Сенинг сўзинг тасдиқлансин!
27
Ҳақиқатан ҳам, Худо ерда яшайдими? Сени само ва самоларнинг самоси сиғдира олмайди, боз устига, мен қурган бу маъбад сиғдира олмайди.
28
Бироқ, Ўз қулингнинг ибодатларига ва унинг илтижоларига назар солгин, ё, менинг Раббий Худойим! Эндиликда Сенинг қулинг Сендан ўтинаётган унинг фарёдини ва ибодатини эшитгин.
29
Сенинг кўзларинг куну тун ушбу маъбадга ва Сен: Менинг номим ўша жойда бўлади,- деб айтган жойга очиқ бўлсин. Шу жойда Сенинг қулинг илтижо қиладиган ибодатларини эшитгин.
30
Сенинг қулингнинг ва Сенинг халқинг Исроилнинг илтижосини, улар шу жойда ибодат қилганларида эшитгин. Сен самодан, Ўзингнинг яшаш жойингдан эшитгин ва эшитиб, шафқат қилгин.
31
Бирор киши ўз яқинига қарши гуноҳ қилса ва у қасам ичиши учун ундан қасам талаб қилсалар, ҳамда қасам учун ушбу маъбаддаги Сенинг қурбонгоҳинг қаршисига келсалар,
32
шунда Сен самодан эшитгин ва Ўз қулларингни ҳукм қилгин: айбдорни –– унинг қилмишини ўз бошига солиб айблагин ва ҳақ одамни – унинг ҳақлиги бўйича тақдирлаб оқлагин.
33
Сенинг халқинг Исроил Сенинг қаршингда гуноҳ қилгани учун душмани томонидан қирғин қилинса ва улар яна Сенга ўгирилсалар, Сенинг номингни эътироф этсалар, ушбу маъбадда Сенга ибодат ва илтижо қилсалар,
34
шунда Сен самодан эшитиб, Ўз халқинг Исроилнинг гуноҳини кечиргин ва Сен уларнинг оталарига берган ерга уларни қайтариб олиб келгин.
35
Улар Сенинг қаршингда гуноҳ қилганлари туфайли осмон ёпилиб, ёмғир ёғмаганида, улар ушбу жойда ибодат қилиб, Сенинг номингни эътироф этсалар, Сен уларни бўйсундирганинг учун ўз гуноҳларидан қайтсалар,
36
шунда Сен самодан эшитгин ва Ўз қулларингнинг ҳамда Ўз халқинг Исроилнинг гуноҳини кечиргин, уларга юришлари керак бўлган эзгу йўлни кўрсатгин ва Сен Ўз халқингга мерос қилиб берган Ўз ерингга ёмғир бергин.
37
Ерда очарчилик бўладими, ўлат яраси бўладими, куйдирадиган шамол, занг, чигиртка ёки қурт бўладими, уларнинг ерида уларнинг душмани эзадими, қандай кулфат ва қанақа касаллик бўлмасин,
38
Сенинг халқинг Исроилдан бўлган ҳар қандай одам ўз юрагида кулфатни ҳис қилганида ва қўлларини ушбу маъбадга узатганида, у қиладиган ҳар қандай ибодатда ва ҳар қандай илтижода –
39
Сен самодан, Ўзингнинг яшаш жойингдан уни эшитгин ва шафқат қилгин. Ҳар бир кишини унинг йўлига кўра, Сен биладиган юрагига кўра тақдирлагин ва қаримтасини бергин, (чунки биргина Сен барча инсон ўғилларининг юрагини биласан),
40
токи улар, Сен оталаримизга берган ерда яшаётган барча кунларида Сендан қўрқсинлар.
41
Агар Сенинг халқинг Исроилдан бўлмаган ўзга қабилалик, Сенинг номинг ҳақи олис ердан келса,
42
(чунки улар ҳам Сенинг буюк номинг, Сенинг кучли қўлинг ва Сенинг чўзилган билагинг ҳақида эшитадилар), у келиб, ушбу маъбадда ибодат қилса,
43
Сен самодан – Ўз яшаш жойингдан эшитгин ва ўзга қабилалик нима ҳақида илтижо қилса, барчасини бажаргин, токи ернинг барча халқлари Сенинг номингни билиб олсинлар ва Сенинг халқинг Исроил қўрққани каби Сендан қўрқсинлар. Шунингдек, мен қурган ушбу маъбад Сенинг номинг билан аталишини билиб олсинлар.
44
Сенинг халқинг Сен юборадиган йўл билан душманига қарши урушга борганида, Сен танлаган шаҳарга ва мен Сенинг номингга қурган маъбадга қараб, Раббийга ибодат қилса,
45
шунда самодан уларнинг ибодатлару илтижоларини эшитгин ҳамда уларга керак бўлган ишни қилгин.
46
Улар Сенинг қаршингда гуноҳ қилсалар, – зеро гуноҳ қилмайдиган инсон йўқдир, – ва Сен улардан ғазабланиб, уларни душманларга топширсанг, уларни асир олиб, олис ёки яқинга, душманнинг ерига олиб кетсалар,
47
улар асирликда бўлган ерда ўзларига келиб, Сенга ўгирилсалар, уларни асир олганларнинг ерида Сенга: “Биз гуноҳ қилдик, қонунбузарлик қилдик, биз айбдормиз”, деб ибодат қилсалар,
48
уларни асир олиб кетган душманларининг ерида Сенга бутун юраклари ва бутун жонлари билан ўгирилсалар ҳамда Сен уларнинг оталарига берган ўз ерларига, Сен танлаган шаҳарга ва мен Сенинг номингга қурган маъбадга қараб, Сенга ибодат қилсалар,
49
шунда Сен самодан – Ўз яшаш жойингдан уларнинг ибодатлару илтижоларини эшитгин ҳамда уларга керак бўлган ишни қилгин.
50
Сенинг қаршингда гуноҳ қилган ўз халқингни ва уларнинг Сенинг қаршингда қилган барча айбларини кечиргин, уларни асир қилганларга уларга нисбатан ачиниш ҳиссини бергин, токи уларга раҳм‑шафқатли бўлсинлар.
51
Зеро улар – Сен темир ўчоқ бўлмиш Мисрдан олиб чиққан Сенинг халқинг ва Сенинг улушингдир.
52
Сенинг кўзларинг Ўз қулингнинг ибодатига ҳамда халқинг Исроилнинг ибодатига очиқ бўлсин, токи улар Сени чақирганларида, Сен доим эшитгин.
53
Чунки бизнинг оталаримизни Миср еридан олиб чиққанингда, Сенинг қулинг Мусо орқали Сен айтганинг каби, Сен уларни ернинг барча халқларидан Ўзинг учун улуш қилиб ажратиб олдинг, ё, Раббий Худо!”
54
Сулаймон Раббийга ушбу барча ибодату илтижони айтиб бўлганида, у Раббий қурбонгоҳи қаршисида тиззасидан турди, унинг қўллари эса осмонга узатилган эди.
55
У тик турган ҳолда Исроилнинг бутун жамоасини баланд овозда дуо қилиб, деди:
56
”Ўз сўзига биноан,Ўз халқи Исроилга ором берган Раббий муборакдир! У Ўз қули Мусо орқали айтган барча эзгу сўзлардан бирортаси амалга ошмасдан қолмади.
57
Раббий Худойимиз бизнинг оталаримиз билан бирга бўлгани каби биз билан ҳам бирга бўлсин, бизни ташлаб кетмасин ва бизни тарк этмасин.
58
Унинг барча йўлларидан юришимиз учун, У оталаримизга амр этган Унинг амрларига, Унинг низомларига ҳамда Унинг қонунларига амал қилишимиз учун юрагимизни Ўзига бурсин.
59
Мен Раббий қаршисида ибодат қилган ушбу сўзлар Раббий Худойимизга куну тун яқин бўлсин, токи У Ўз қули ва Ўз халқи Исроил учун керак бўлган иш илтижо сўзида айтилганида, кундан-кунга амалга оширсин,
60
токи барча халқлар Йаҳвеҳ Худо эканлигини ва Ундан бошқа ҳеч ким йўқлигини билиб олсинлар.
61
Юракларингиз эса, худди ҳозиргидек, Раббий Худойингизнинг низомлари бўйича юриш ва Унинг амрларини бажариш учун Унга тўлиқ содиқ бўлсин”.
62
Сўнг подшоҳ ва у билан бирга барча исроилликлар Раббийга қурбонликлар келтирдилар.
63
Сулаймон тинчлик қурбонлиги келтирди, у Раббийга йигирма икки мингта буқа ва бир юз йигирма мингта қўйни қурбонликка келтирди. Шундай қилиб, подшоҳ ва Исроилнинг барча ўғиллари Раббийга маъбадни бағишлашди.
64
Ўша куннинг ўзида, подшоҳ Раббий маъбади олдидаги ҳовлининг ўрта қисмида тамоман ёндириш қурбонлиги ва нон бағишловлари келтириб, тинчлик қурбонликларининг ёғини тутатиб, ўша жойни муқаддаслади, чунки Раббий қаршисидаги мис қурбонгоҳ тамоман ёндириш қурбонлиги, нон бағишловлари ва тинчлик қурбонликларининг ёғини қўйиш учун кичкина эди.
65
Кейин Сулаймон ва у билан бирга бутун Исроил, улкан йиғин Ҳаматнинг кириш қисмидан Миср дарёсигача Раббий Худойимиз қаршисида етти кун ва яна етти кун, жаъми ўн тўрт кун байрам қилдилар.
66
Сулаймон саккизинчи куни халқни қўйиб юборди. Улар подшоҳни дуо қилиб, Раббий Ўз қули Довудга ва Ўз халқи Исроилга қилган барча эзгуликлар ҳақида юракларида қувониб ҳамда шодланиб, ўз чодирларига кетдилар.