20 ¹ Сурия подшоҳи Бен-Ҳадад ўзининг барча лашкарини йиғди. У билан бирга ўттиз икки нафар подшоҳ, отлар, аравалар бор эди. У бориб, Самарияни қамал қилиб, унга қарши жанг қилди. ² У шаҳарга, Исроил подшоҳи Ахабнинг олдига элчиларни юборди ва унга деди: “Бен-Ҳадад шундай дейди: ³ Сенинг кумушингу олтининг меники, хотинларингу энг сара ўғилларинг ҳам меники". ⁴ Исроил подшоҳи жавоб бериб: “Оҳ, менинг ҳукмдорим подшоҳ, сен айтганингдек бўлсин: мен ҳам, менинг ҳамма нарсам ҳам сеники бўлсин”,- деди. ⁵ Элчилар яна келиб, дедилар: “Бен-Ҳадад шундай дейди: Мен элчиларни сенга: Ўз кумушингу олтинингни ва хотинларингу ўғилларингни менга топшир, дейишга юборган эдим. ⁶ Шунинг учун мен эртага, шу вақтда сенинг олдингга уйингни ва олдингдаги хизматкорларингнинг уйини текшириб чиқиш учун ўз қулларимни юбораман, улар сенга қадрли бўлган ҳамма нарсани ўз қўлларига олиб, чиқиб кетадилар”. ⁷ Шунда Исроил подшоҳи ернинг барча оқсоқолларини чақириб: “Қаранглар, билиб олинглар: бу одам ёвузликни ният қилган. У менинг хотинларимни, ўғилларимни, кумуш ва олтинимни олиб кетиш учун элчиларни юборганида, мен уни рад этмадим”,- деди. ⁸ Барча оқсоқоллар ва бутун халқ унга: “Қулоқ солманг, рози ҳам бўлманг”,- дейишди. ⁹ Шунинг учун у Бен-Ҳададнинг элчиларига: “Менинг ҳукмдорим подшоҳга бундай денглар: Сен қулингга биринчи бор нималарни сўраб юборган бўлсанг, барчасини мен қилишга тайёрман, лекин бунисини қила олмайман”,- деди. Элчилар кетдилар ва унга жавобни етказдилар. ¹⁰ Бен-Ҳадад унинг олдига яна одам юбориб: “Агар менинг ортимдан бораётган барча одамга Самариянинг тупроғи бир ҳовучдан тегса, унда худолар мени бундай қилсинлар ва бундан-да ортиқроғини қилсинлар”,- деди. ¹¹ Исроил подшоҳи жавоб бериб: “Айтинглар: Белини боғлаётган худди белбоғини ечаётгандек мақтанмасин”,- деди. ¹² Чодирларда подшоҳлар билан бирга ичиб ўтирган Бен-Ҳадад бу сўзни эшитганида, ўз қулларига: “Сафланинглар”,- деди. Улар шаҳар қаршисида саф тортдилар. ¹³ Мана, бир пайғамбар Исроилнинг подшоҳи Ахабнинг олдига келиб: “Раббий шундай дейди: Сен бу улкан қўшинни кўряпсанми? Мана, мен бугун уни сенинг қўлларингга топшираман, шунда Сен Менинг Раббий эканлигимни билиб оласан”,- деди. ¹⁴ Ахаб: “Ким орқали?”- деди. У: “Раббий шундай дейди: Вилоят ҳокимларининг хизматкорлари орқали”,- деди. Ахаб: “Ким жангни бошлаши керак?”- деди. У: “Сен”,- деди. ¹⁵ Шунда Ахаб вилоят ҳокимларининг хизматкорларини санади, улар икки юз ўттиз икки киши эди. Улардан кейин бутун халқни, Исроилнинг барча ўғилларини санади, улар етти минг киши эди. ¹⁶ Улар тушги пайтда жангга чиқдилар. Бен-Ҳадад эса чодирда подшоҳлар билан бирга, яъни унга ёрдам бераётган ўттиз икки нафар подшоҳ билан бирга ичиб маст бўлди. ¹⁷ Вилоят ҳокимларининг хизматкорлари биринчи бўлиб жангга чиқдилар. Бен-Ҳадад одамларни юборди ва улар унга Самариядан одамлар чиққанини етказдилар. ¹⁸ У: “Агар улар тинчлик учун чиққан бўлсалар, унда уларни тириклайин тутинглар, агар улар жангга чиққан бўлсалар, шунда ҳам тириклайин тутинглар”,- деди. ¹⁹ Шундай қилиб, вилоят ҳокимларининг хизматкорлари шаҳардан чиқдилар ва уларнинг кетидан қўшин чиқди. ²⁰ Уларнинг ҳар бири ўзининг душманини қира бошлади, шунда сурияликлар қочиб кетдилар, исроилликлар эса уларни таъқиб қилдилар. Суриянинг подшоҳи Бен-Ҳадад отлиқлар билан бирга отда қочиб, қутилиб қолди. ²¹ Исроил подшоҳи чиқиб, от ва араваларни қирғин қилди ва сурияликларни улкан қирғин билан қириб ташлади. ²² Шунда пайғамбар Исроил подшоҳининг олдига келди ва унга: “Бориб, қувватлангин ва сен нима қилишинг кераклигини кўриб, билиб ол, чунки бир йилдан сўнг Сурия подшоҳи яна сенга қарши чиқади”,- деди. ²³ Суриянинг хизматкорлари унга дедилар: “Уларнинг Худоси тоғларнинг Худоси, шунинг учун ҳам улар бизни мағлуб қилдилар. Агар биз улар билан текисликда жанг қилсак, унда уларни аниқ мағлуб қиламиз. ²⁴ Шундай қилиб бундай қилинг: Подшоҳларнинг ҳар бирини ўз ўрнидан олиб ташланг ва уларнинг ўрнига вилоят ҳокимларини қўйинг. ²⁵ Қанча қўшин қулаган бўлса, шунча қўшин: отга от, аравага арава йиғинг. Сўнг улар билан текисликда жанг қиламиз, шунда аниқ уларни мағлуб этамиз”. У уларнинг овозига қулоқ солди ва шундай қилди. ²⁶ Бир йил ўтиши билан Бен-Ҳадад сурияликларни йиғиб, исроилликлар билан жанг қилиш учун Офоққа чиқди. ²⁷ Исроил ўғиллари ҳам йиғилдилар ва озиқ‑овқатлар олиб, уларга пешвоз чиқдилар. Исроил ўғиллари уларнинг қаршисида худди иккита кичиккина эчки подасидек жойлашдилар, сурияликлар эса ерни тўлдирдилар. ²⁸ Худонинг кишиси келиб, Исроил подшоҳига: “Раббий шундай дейди: Сурияликлар: Раббий – тоғлар Худосидир, лекин У – водий Худоси эмас, деганлари учун Мен бу барча улкан қўшинни сенинг қўлингга топшираман, шунда сизлар Мен Раббий эканлигимни билиб оласизлар”,- деди. ²⁹ Улар етти кун бир‑бирларининг қаршисида қароргоҳ қурдилар. Еттинчи кун жанг бошланди ва Исроил ўғиллари бир кунда суриялик пиёда аскарлардан юз мингтасини ўлдирдилар. ³⁰ Қолганлари эса Офоқ шаҳрига қочиб кетдилар, лекин у ерда қолган йигирма етти минг кишининг устига девор йиқилди. Бен-Ҳадад эса шаҳарга қочиб, ички хонага кирди. ³¹ Унинг хизматкорлари унга: “Биз эшитдикки, Исроил хонадонининг подшоҳлари шафқатли подшоҳлар экан. Рухсат беринг, биз қанор кийимларини белимизга боғлаб ва арқонларни бошимизга ўраб, Исроил подшоҳининг олдига борайлик. Балки у сизнинг ҳаётингизни сақлаб қолар”,- дедилар. ³² Шундай қилиб, улар белларига қанор кийимини боғладилар, бошларига арқон ўрадилар ва Исроил подшоҳининг олдига келиб дедилар: “Сизнинг қулингиз Бен-Ҳадад: Илтимос, менга шафқат қил, демоқда”. Шоҳ: “Наҳот у тирик бўлса? У менинг биродарим”,- деди. ³³ Бу одамлар буни яхши белги, деб қабул қилиб, унинг оғзидаги сўзни шошилинч илиб олдилар ва унга: “Сизнинг биродарингиз Бен-Ҳадад!”- дедилар. Шунда у: “Бориб, уни олиб келинглар”,- деди. Шунда Бен-Ҳадад унинг олдига чиқди ва у уни ўзи билан бирга аравага ўтқизди. ³⁴ Бен-Ҳадад унга: “Менинг отам сенинг отангдан олган шаҳарларни сенга қайтариб бераман ва менинг отам Самарияда майдонларга эга бўлгани каби, сен ҳам ўзингга Дамашқда майдонларга эга бўлишинг мумкин”,- деди. Ахаб: “Битимдан кейин сени қўйиб юбораман”,- деди. Сўнг у билан битим тузиб, уни қўйиб юборди. ³⁵ Пайғамбарларнинг ўғилларидан бир киши иккинчисига, Раббийнинг сўзи бўйича: “Илтимос, ур мени”,- деди. Лекин у киши уни уришга рози бўлмади. ³⁶ Унга: “Сен Раббийнинг овозига қулоқ солмаганинг учун, менинг олдимдан кетаётганингда сени шер ўлдиради”,- деди. У унинг олдидан кетаётганида, унга шер пешвоз чиқиб, уни ўлдирди. ³⁷ Шунда у бошқа одамни топиб: “Илтимос, ур мени”,- деди. У одам уни шу қадар урдики, уни бутунлай моматалоқ қилди. ³⁸ Пайғамбар бориб, юзини ёпинчиқ билан ёпиб олди ва йўлда подшоҳни кута бошлади. ³⁹ Подшоҳ ёнидан ўтиб кетаётганида, у подшоҳга бақириб деди: “Сенинг қулинг урушга борган эди, мана, бир киши мени четга тортиб, олдимга бир кишини келтириб: Бу кишини тутиб тургин, агар у йўқолиб қолса, сенинг жонинг унинг жони ўрнига бўлади ёки сен талант кумуш тортиб беришинг керак бўлади, деди. ⁴⁰ Сенинг қулинг у‑бу ишлар билан банд бўлганида, у йўқолиб қолди”. Исроилнинг подшоҳи унга: “Сенга ҳукм худди шундай бўлади, сен буни ўзинг ҳал қилдинг”,- деди. ⁴¹ У шу заҳоти юзидан ёпинчиқни олди ва подшоҳ унинг пайғамбарлардан бири эканини таниди. ⁴² У шоҳга: “Раббий шундай дейди: Мен лаънатлаган одамни қўлингдан чиқарганинг учун сенинг жонинг унинг жони ўрнига ва сенинг халқинг унинг халқи ўрнига бўлади”,- деди. ⁴³ Исроил подшоҳи уйига хавотиру қайғу билан жўнаб кетди ва Самарияга келди.