13 ¹ Йеробоам тутатқи тутатиш учун қурбонгоҳ олдида турганида, мана, Худонинг кишиси Раббийнинг сўзи бўйича Яҳудиядан Бейт-Элга келди. ² У қурбонгоҳга қарши Раббийнинг сўзини эълон қилиб: “Эй, қурбонгоҳ, қурбонгоҳ! Раббий шундай дейди: Мана, Довуднинг хонадонида Йошийаҳ исмли ўғил туғилади. У сенинг тутатқи тутатаётган руҳонийларингни сенда қурбон қилади ва сенда одамларнинг суякларини ёндиради!”- деди. ³ Кейин у шу куннинг ўзида аломат бериб деди: “Буни Раббий айтганининг аломати мана будир: Мана, бу қурбонгоҳ парчаланади ва ундаги кул сочилиб кетади”. ⁴ Подшоҳ Йеробоам Худонинг кишисининг Бейт-Элдаги қурбонгоҳга қарши эълон қилган сўзини эшитганида, у ўз қўлини қурбонгоҳдан олди ва унга чўзиб: “Уни тутинглар!”- деди. Лекин унга қарши чўзилган унинг қўли қотиб қолди ва у уни ўзига қайира олмади. ⁵ Худонинг кишиси Раббийнинг сўзи билан берган аломат бўйича қурбонгоҳ парчаланди ва қурбогоҳдаги кул сочилиб кетди. ⁶ Подшоҳ Худонинг кишисига: “Раббий Худойингнинг юзига илтижо қил ва қўлим ўзимга қайрилиши учун мен ҳақимда ибодат қил!”- деди. Худонинг кишиси Раббий қаршисида илтижо қилди ва подшоҳнинг қўли ўзига қайрилди ҳамда худди олдингидек бўлиб қолди. ⁷ Шунда подшоҳ Худонинг кишисига: “Мен билан бирга уйга кириб, озуқа билан ўзингни қувватлантир ва мен сенга совға бераман”,- деди. ⁸ Лекин Худонинг кишиси подшоҳга деди: “Сен менга ҳатто ўз уйингнинг ярмини берганингда ҳам, мен сен билан бирга бормайман, бу жойда нон ҳам емайман, сув ҳам ичмайман. ⁹ Чунки менга Раббийнинг сўзи билан шундай амр этилган: У ерда нон емагин, сув ҳам ичмагин ва сен борган йўлингдан ортингга қайтмагин”. ¹⁰ Сўнг у бошқа йўл билан кетди ва Бейт-Элга келган йўлдан ортига қайтмади. ¹¹ Бейт-Элда бир кекса пайғамбар яшар эди. Унинг ўғиллари келиб, бугун Бейт-Элда Худонинг кишиси қилган барча ишларни унга айтиб бердилар. Шунингдек, у подшоҳга айтган сўзларни ҳам ўғиллари ўз оталарига сўзлаб беришди. ¹² Отаси улардан: “У қайси йўл билан кетди?”- деб сўради. Ўғиллари Яҳудиядан келган Худонинг кишиси қайси йўл билан кетганини кўрсатиб юбордилар. ¹³ У ўғилларига: “Менга эшакни эгарланглар”,- деди. Шунда улар эшакни эгарладилар ва у унга ўтирди. ¹⁴ У Худонинг кишиси ортидан кетди ва уни эман дарахти тагида ўтирган ҳолда топди. У: “Сен Яҳудиядан келган Худонинг кишисимисан?”- деди унга. У: “Ҳа, менман”,- деди. ¹⁵ Шунда у: “Менинг уйимга киргин ва нон еб олгин”,- деди унга. ¹⁶ У деди: “Мен сен билан бирга қайта олмайман ва сеникига бора олмайман. Мен сен билан бу жойда нон ҳам емайман, сув ҳам ичмайман. ¹⁷ Чунки Раббийнинг сўзи билан менга: У ерда нон емагин, сув ҳам ичмагин ва сен борган йўл билан ортингга қайтмагин, деб амр этилган”. ¹⁸ У унга деди: “Мен ҳам сен каби пайғамбарман ва менга фаришта Раббийнинг сўзи билан сўзлаб: Уни ўз уйингга қайтариб олиб кел, у нон есин ва сув ичсин, деди”. Шундай деб, у уни алдади. ¹⁹ Шунда пайғамбар у билан бирга қайтиб, унинг уйида нон еди ва сув ичди. ²⁰ Улар дастурхон атрофида ўтирганларида, уни қайтариб олиб келган пайғамбарга Раббийнинг сўзи келди. ²¹ У Яҳудиядан келган Худонинг кишисига эълон қилиб, деди: “Раббий шундай дейди: Сен Раббийнинг оғзининг сўзига итоат қилмаганинг ва Раббий Худойинг сенга амр этган буйруққа амал қилмаганинг учун, ²² бироқ ортинга қайтиб, Раббий сенга: Нон ҳам ема, сув ҳам ичма, деб айтган жойда нон еганинг ва сув ичганинг учун сенинг тананг оталарингнинг қабрига кирмайди”. ²³ У нон еб ва сув ичиб бўлганидан сўнг, у қайтариб олиб келган пайғамбар учун эшакни эгарлади. ²⁴ Пайғамбар йўлга чиққанида, йўлда унга шер дуч келди ва уни ўлдирди. Унинг йўлда улоқтириб ташланган танаси ётар, эшак эса унинг ёнида турар эди. Шер ҳам тананинг ёнида турар эди. ²⁵ Мана, йўлдан ўтаётган одамлар йўлга улоқтириб ташланган танани ва тананинг ёнида турган шерни кўрдилар. Улар бориб, буни кекса пайғамбар яшайдиган шаҳарда сўзлаб бердилар. ²⁶ Уни йўлдан қайтариб олиб келган пайғамбар буни эшитиб: “Бу Раббийнинг сўзига итоат қилмаган ўша Худонинг кишиси. Шунинг учун Раббий унга айтган сўзи бўйича уни шерга топширди, у эса уни ёриб ташлади ва ўлдирди”,- деди. ²⁷ У ўз ўғилларига: “Менга эшакни эгарланглар”,- деди. Улар уни эгарладилар. ²⁸ У йўлга отланди ва йўлда улоқтириб ташланган танани топди, эшак ва шер тананинг ёнида турар эдилар. Шер танани емаган, эшакни ҳам ёрмаган эди. ²⁹ Пайғамбар Худонинг кишисининг танасини кўтариб, эшакнинг устига қўйди ва уни қайтариб олиб кетди. Кекса пайғамбар йиғи қилиш ва уни кўмиш учун ўз шаҳрига келди. ³⁰ Унинг танасини ўзининг мақбарасига қўйди ва у ҳақида: “Афсус, менинг биродарим!”- деб йиғлади. ³¹ Уни дафн этганидан сўнг, у ўз ўғилларига деди: “Мен ўлганимда, мени Худонинг кишиси дафн этилган мақбарага дафн этинглар. Менинг суякларимни унинг суяклари ёнига қўйинглар. ³² Чунки у Бейт-Элда қурбонгоҳ ҳақида ва Самариянинг шаҳарлари тепаликларидаги барча бутхоналар ҳақида Раббийнинг буйруғи бўйича эълон қилган сўз амалга ошади”. ³³ Йеробоам ўша воқеалардан кейин ҳам ўзининг ёвуз йўлидан қайтмади, бироқ тепаликларнинг руҳонийларини оддий халқдан қўйишни давом эттирди. У кимни истаса, ўшани бағишлар ва ўша одам тепаликларнинг руҳонийси бўлиб қолар эди. ³⁴ Бу иш Йеробоамнинг хонадонини гуноҳга бошлаб, уни ҳалокатга ва ер юзидан қириб ташланишга олиб борди.