¹ Ese mesmo día saíu Xesús da casa e sentou á beira do mar. ² E congregáronse xunto a El grandes multitudes, polo que subiu a unha barca e sentou; e toda a multitude estaba de pé na praia. ³ E faloulles moitas cousas en parábolas, dicindo: Velaquí, o sementador saíu a sementar; ⁴ e ao sementar, parte da semente caeu xunto ao camiño, e viñeron as aves e coméronlla. ⁵ Outra parte caeu en pedrallenta onde non tiña moita terra; e enseguida brotou porque non tiña profundidade de terra; ⁶ pero cando saíu o sol, queimouse; e porque non tiña raíz, secouse. ⁷ Outra parte caeu entre espiños; e os espiños creceron e afogárona. ⁸ E outra parte caeu en terra boa e deu froito, algunhas sementes a cento por un, outras a sesenta e outras a trinta. ⁹ O que ten oídos, que oia. ¹⁰ E achegándose os discípulos, dixéronlle: Por que lles falas en parábolas? ¹¹ E respondendo El, díxolles: Porque a vós foisevos concedido coñecer os misterios do reino dos ceos, pero a eles non se lles foi concedido. ¹² Porque a calquera que ten, daráselle máis, e terá en abundancia; pero a calquera que non ten, aínda o que ten quitaráselle ¹³ Por iso fálolles en parábolas; porque vendo non ven, e oíndo non oen nin entenden. ¹⁴ E neles cúmprese a profecía de Isaías que di: «Ao oír oiredes, e non entenderedes; e vendo veredes, e non percibiredes; ¹⁵ porque o corazón deste pobo volveuse insensible e con dificultade oen cos seus oídos; e os seus ollos pecharon, non sexa que vexan cos ollos, e oian cos oídos, e entendan co corazón, e convértanse, e eu os sane». ¹⁶ Pero ditosos os vosos ollos, porque ven, e os vosos oídos, porque oen. ¹⁷ Porque en verdade dígovos que moitos profetas e xustos desexaron ver o que vós vedes, e non o viron; e oír o que vós oídes, e non o oíron. ¹⁸ Vós, pois, escoitade a parábola do sementador. ¹⁹ A todo o que oe a palabra do reino e non a entende, o maligno ven e arrebata o que foi sementado no seu corazón. Este é aquel en quen se sementou a semente xunto ao camiño. ²⁰ E aquel en quen se sementou a semente en pedrallenta, este é o que oe a palabra e enseguida recíbea con gozo; ²¹ pero non ten raíz profunda en si mesmo, senón que só é temporal, e cando por causa da palabra vén a aflición ou a persecución, enseguida tropeza e cae. ²² E aquel en quen se sementou a semente entre espiños, este é o que oe a palabra, mais as preocupacións do mundo e o engano das riquezas afogan a palabra, e queda sen froito. ²³ Pero aquel en quen se sementou a semente en terra boa, este é o que oe a palabra e enténdea, este si dá froito e produce, un a cento, outro a sesenta e outro a trinta. ²⁴ Xesús referiulles outra parábola, dicindo: O reino dos ceos pode compararse a un home que sementou boa semente no seu campo. ²⁵ Pero mentres os homes durmían, veu o seu inimigo e sementou cizaña entre o trigo, e foise. ²⁶ Cando o trigo brotou e produciu gran, entón apareceu tamén a cizaña. ²⁷ E os servos do dono foron e dixéronlle: «Señor, non sementaches boa semente no teu campo? Como, pois, ten cizaña?». ²⁸ El díxolles: «Un inimigo fixo isto». E os servos dixéronlle: «Queres, pois, que vaiamos e recollámola?». ²⁹ Pero el dixo: «Non, non sexa que ao recoller a cizaña, arrinquedes o trigo xunto con ela. ³⁰ Deixade que ambos crezan xuntos ata a sega; e ao tempo da sega direi aos segadores: “Recollede primeiro a cizaña e atádea en feixes para queimala, pero o trigo recollédeo no meu celeiro”». ³¹ Referiulles outra parábola, dicindo: O reino dos ceos é semellante a un gran de mostaza, que un home tomou e sementou no seu campo, ³² e que de todas as sementes é a máis pequena; pero cando creceu, é a maior das hortalizas, e faise árbore, de modo que as aves do ceo veñen e aniñan nas súas ramas. ³³ Díxolles outra parábola: O reino dos ceos é semellante ao fermento que unha muller tomou e escondeu en tres medidas de fariña ata que todo quedou fermentado. ³⁴ Todo isto falou Xesús en parábolas ás multitudes, e nada lles falaba sen parábola, ³⁵ para que se cumprise o devandito por medio do profeta, cando dixo: Abrirei a miña boca en parábolas; falar de cousas ocultas desde a fundación do mundo. ³⁶ Entón deixou á multitude e entrou na casa. E achegáronselle os seus discípulos, dicindo: Explícanos a parábola da cizaña do campo. ³⁷ E respondendo El, dixo: O que sementa a boa semente é o Fillo do Home, ³⁸ e o campo é o mundo; e a boa semente son os fillos do reino, e a cizaña son os fillos do maligno; ³⁹ e o inimigo que a sementou é o demo, e a sega é o fin do mundo, e os segadores son os anxos. ⁴⁰ Por tanto, así como a cizaña recóllese e quéimase no lume, da mesma maneira será no fin do mundo. ⁴¹ O Fillo do Home enviará aos seus anxos, e recollerán do seu reino a todos os que son pedra de tropezo e aos que fan iniquidade; ⁴² e botaranos no forno de lume; alí será o pranto [¿?] e o renxer de dentes. ⁴³ Entón os xustos resplandecerán como o sol no reino do seu Pai. O que ten oídos, que oia. ⁴⁴ O reino dos ceos é semellante a un tesouro escondido no campo, que ao atopalo un home, volve esconder, e de alegría por iso, vai, vende todo o que ten e compra aquel campo. ⁴⁵ O reino dos ceos tamén é semellante a un mercador que busca perlas finas, ⁴⁶ e ao atopar unha perla de gran valor, foi e vendeu todo o que tiña e comprouna. ⁴⁷ O reino dos ceos tamén é semellante a unha rede recolledora que se botou no mar, e recolleu peixes de toda clase; ⁴⁸ e cando se encheu, sacárona á praia; e sentaron e recolleron os peixes bos en canastras, pero botaron fóra os malos. ⁴⁹ Así será no fin do mundo; os anxos sairán, e sacarán aos malos de entre os xustos, ⁵⁰ e lanzáranos no forno de lume; alí será o pranto e o renxer de dentes. ⁵¹ Entendestes todas estas cousas? Eles dixéronlle: Si. ⁵² E El díxolles: Por iso todo escriba que se converteu nun discípulo do reino dos ceos é semellante ao dono de casa que saca do seu tesouro cousas novas e cousas vellas. ⁵³ E sucedeu que cando Xesús rematou estas parábolas, foise de alí. ⁵⁴ E chegando ao seu pobo, ensináballes na súa sinagoga, de tal maneira que se marabillaban e dicían: Onde obtivo este esta sabedoría e estes poderes milagrosos? ⁵⁵ Non é este o fillo do carpinteiro? Non se chama a súa nai María, e os seus irmáns Xacobo, Xosé, Simón e Xudas? ⁵⁶ Non están todas as súas irmás connosco? Onde, pois, obtivo este todas estas cousas? ⁵⁷ E escandalizábanse por mor del. Pero Xesús díxolles: Non hai profeta sen honra, senón na súa propia terra e na súa casa. ⁵⁸ E non fixo moitos milagres alí por mor da incredulidade deles.