¹ Por aquel tempo Xesús pasou por entre os sementados no día de repouso; os seus discípulos tiveron fame, e empezaron a arrincar espigas e a comer. ² E cando o viron os fariseos, dixéronlle: Mira, os teus discípulos fan o que non é lícito facer no día de repouso. ³ Pero El díxolles: non lestes o que fixo David cando el e os seus compañeiros tiveron fame, ⁴ como entrou na casa de Deus e comeron os pans consagrados, que non lles era lícito comer, nin a el nin aos que estaban con el, senón só aos sacerdotes? ⁵ Ou non lestes na lei, que nos días de repouso os sacerdotes no templo profanan o día de repouso e están sen culpa? ⁶ Pois dígovos que algo maior que o templo está aquí. ⁷ Pero se soubésedes o que isto significa: «Misericordia quero e non sacrificio», non condenariades aos inocentes. ⁸ Porque o Fillo do Home é Señor do día de repouso. ⁹ Pasando de alí, entrou na sinagoga deles. ¹⁰ E velaquí, había alí un home que tiña unha man seca. E para poder acusarlle, preguntáronlle, dicindo: É lícito sandar no día de repouso? ¹¹ E El díxolles: Que home haberá de vós que teña unha soa ovella, se esta se lle cae nun foxo en día de repouso, non lle bota man e sácaa? ¹² Pois, canto máis vale un home que unha ovella! Por tanto, é lícito facer ben no día de repouso. ¹³ Entón dixo ao home: Estende a túa man. E el estendeuna, e foille restaurada, sa como a outra. ¹⁴ Pero cando os fariseos saíron, se confabularon contra El, para ver como poderían destruírlle. ¹⁵ Mais Xesús, sabéndoo, retirouse de alí. E moitos lle seguiron, e sandounos a todos. ¹⁶ E advertiulles que non revelasen quen era El; ¹⁷ para que se cumprise o que foi dito por medio do profeta Isaías, cando dixo: ¹⁸ Mirade, o meu Servo, a quen escollín; o meu amado en quen se agrada a miña alma; sobre El poñerei o meu Espírito, e ás nacións proclamase xustiza. ¹⁹ Non contenderá, nin gritará, nin haberá quen nas rúas oia a súa voz. ²⁰ Non se crebará a cana cascada, nin se apagará a mecha que bota fume, ata que leve á vitoria a xustiza. ²¹ E no seu nome poñerán as nacións a súa esperanza. ²² Entón trouxéronlle un endemoñado cego e mudo, e sandouno, de maneira que o mudo falaba e vía. ²³ E todas as multitudes estaban asombradas, e dicían: Seica non é este o Fillo de David? ²⁴ Pero cando os fariseos oírono, dixeron: Este non expulsa os demos senón por Beelzebú, o príncipe dos demos. ²⁵ E coñecendo Xesús os seus pensamentos, díxolles: Todo reino dividido contra si mesmo é arrasado, e toda cidade ou casa dividida contra si mesma non se manterá en pé. ²⁶ E se Satán expulsa a Satán, está dividido contra si mesmo; como pode entón manterse en pé o seu reino? ²⁷ E se eu expulso os demos por Beelzebú, por quen os expulsa os vosos fillos? Por tanto, eles serán os vosos xuíces. ²⁸ Pero se eu expulso os demos polo Espírito de Deus, entón o reino de Deus chegou a vós. ²⁹ Ou como pode alguén entrar na casa dun home forte e saquear os seus bens, se primeiro non o ata? E entón saqueará a súa casa. ³⁰ O que non está comigo, está contra min; e o que non recolle comigo, espalla. ³¹ Por iso dígovos: todo pecado e blasfemia será perdoado ás persoas, pero a blasfemia contra o Espírito non será perdoada. ³² E a calquera que diga unha palabra contra o Fillo do Home, perdoaráselle; pero ao que fale contra o Espírito Santo, non se lle perdoará nin neste século nin no vindeiro. ³³ Ou facede bo a árbore e o seu froito será bo, ou facede malo a árbore e o seu froito será malo; porque polo froito coñécese a árbore. ³⁴ Camada de víboras! Como podedes falar cousas boas sendo malos? Porque da abundancia do corazón fala a boca. ³⁵ A persoa boa do seu bo tesouro saca cousas boas; e a persoa mala do seu mal tesouro saca cousas malas. ³⁶ E eu dígovos que de toda palabra baleira que falen as persoas, darán conta dela no día do xuízo. ³⁷ Porque polas túas palabras serás xustificado, e polas túas palabras serás condenado. ³⁸ Entón respondéronlle algúns de escribas e fariseos, dicindo: Mestre, queremos ver un sinal de parte túa. ³⁹ Pero respondendo El, díxolles: Unha xeración perversa e adúltera demanda sinal, e ningún sinal daráselle, senón o sinal de Xonás o profeta; ⁴⁰ porque como estivo Xonás no ventre do monstro mariño tres días e tres noites, así estará o Fillo do Home tres días e tres noites no corazón da terra. ⁴¹ Os homes de Nínive levantaranse con esta xeración no xuízo e a condenarán, porque eles arrepentíronse coa predicación de Xonás; e mirade, algo máis grande que Xonás está aquí. ⁴² A raíña do sur levantarase con esta xeración no xuízo e a condenará, porque ela veu desde os confíns da terra para oír a sabedoría de Salomón; e mirade, algo máis grande que Salomón está aquí. ⁴³ Cando o espírito inmundo sae das persoas, pasa por lugares áridos buscando descanso e non o acha. ⁴⁴ Entón di: «Volverei á miña casa de onde saín»; e cando chega, atópaa desocupada, varrida e arranxada. ⁴⁵ Vai entón, e toma consigo outros sete espíritos máis depravados que el, e entrando, moran alí; e o estado final daquela persoa resulta peor que o primeiro. Así será tamén con esta xeración perversa. ⁴⁶ Mentres El aínda estaba a falar á multitude, velaquí, a súa nai e os seus irmáns estaban fóra, desexando falar con El. ⁴⁷ E alguén lle dixo: Velaquí, a túa nai e os teus irmáns están fóra desexando falar contigo. ⁴⁸ Pero respondendo El ao que llo dicía, dixo: Quen é a miña nai, e quen son os meus irmáns? ⁴⁹ E estendendo a súa man cara aos seus discípulos, dixo: Velaquí a miña nai e os meus irmáns! ⁵⁰ Porque calquera que fai a vontade do meu Pai que está nos ceos, ese é o meu irmán e a miña irmá e a miña nai.