¹ E Xacob oíu as palabras dos fillos de Labán, que dicían: Apoderouse Xacob de todo o que era do noso pai; e de todo o que era do noso pai fixo esta riqueza. ² Ollou Xacob o semblante de Labán, e velaquí que non era para con el como antes. ³ Entón o Señor dixo a Xacob: Volve á terra dos teus pais e aos teus familiares, e Eu estarei contigo. ⁴ Xacob, pois, mandou chamar a Raquel e a Lea ao campo, onde estaba o seu rabaño, ⁵ e díxolles: Vexo que o semblante do voso pai, non é para comigo como antes; pero o Deus do meu pai estivo comigo. ⁶ E vós sabedes que servín ao voso pai con todas as miñas forzas. ⁷ E o voso pai enganoume, e cambiou o meu salario dez veces; mais Deus, non lle permitiu prexudicarme. ⁸ Se el dicía: «As riscadas serán o teu salario», entón todo o rabaño paría riscadas; e se dicía: «As raiadas serán o teu salario», entón todo o rabaño paría raiadas. ⁹ Desta maneira Deus quitou o gando ao voso pai e deumo a min. ¹⁰ E sucedeu que polo tempo cando o rabaño estaba en celo, alcei os ollos e vin en soños; e velaquí, os machos que cubrían ás femias eran raiados, riscados e pintos. ¹¹ Entón o anxo de Deus díxome no soño: «Xacob»; e eu respondín: «Aquí estou». ¹² E el dixo: «Levanta agora os ollos e ve que todos os machos que están a cubrir ás femias son raiados, riscados e pintos, pois eu vin todo o que Labán che fixo. ¹³ Eu son o Deus de Betel, onde ti unxiches un piar, onde me fixeches un voto. Levántate agora, sae desta terra, e volve á terra onde naciches». ¹⁴ E Raquel e Lea responderon, e dixéronlle: Temos aínda nós parte ou herdanza algunha na casa do noso pai? ¹⁵ Non nos tratou coma estranxeiras? Pois nos vendeu, e tamén consumiu por completo o prezo da nosa compra. ¹⁶ Certamente, toda a riqueza que Deus quitou ao noso pai é nosa e dos nosos fillos; agora pois, todo o que Deus che dixo, faino. ¹⁷ Entón Xacob ergueuse, montou aos seus fillos e ás súas mulleres nos camelos, ¹⁸ e puxo en camiño todo o seu gando e tódalas posesións que acumulara, o gando adquirido que acumulara en Padán-aram, para ir a Isaac o seu pai, á terra de Canaán. ¹⁹ E mentres Labán fora á rapa das súas ovellas, Raquel roubou os ídolos domésticos que eran do seu pai. ²⁰ E Xacob enganou a Labán arameo ao non lle facer saber que fuxía. ²¹ Fuxiu, pois, con todo o que tiña; e levantouse, cruzou o río Eufrates e dirixiuse cara á rexión montañosa de Galaad. ²² E ao terceiro día, cando informaron a Labán que Xacob fuxira, ²³ tomou ós seus irmáns consigo e perseguiuno por sete días; e alcanzouno nos montes de Galaad. ²⁴ Pero Deus veu a Labán arameo en soños durante a noite, e díxolle: Gárdate que non fales a Xacob nin ben nin mal. ²⁵ Alcanzou, pois, Labán a Xacob. E Xacob plantara a súa tenda na rexión montañosa, e Labán e os seus irmáns acamparon nos montes de Galaad. ²⁶ Entón Labán dixo a Xacob: Que fixeches, enganándome e levando ás miñas fillas coma se fosen prisioneiras de guerra? ²⁷ Por que fuxiches en segredo e me enganaches, e non me avisaches para que eu puidese despedirte con alegría e cantos, con pandeiros e liras? ²⁸ Por que non me permitiches bicar aos meus fillos e ás miñas fillas? Agora loucamente fixeches. ²⁹ Teño poder para facerche dano, pero onte á noite o Deus do teu pai faloume, dicindo: «Gárdate de falar nada con Xacob nin bo nin malo». ³⁰ E agora, certamente marchas porque tiñas morriña da casa do teu pai; pero por que roubaches os meus deuses? ³¹ Entón Xacob respondeu, e dixo a Labán: Porque tiven medo, pois dixen: «Non sexa que me quites ás túas fillas á forza». ³² Pero aquel con quen atopes os teus deuses, non vivirá. En presenza dos nosos parentes indica o que é teu entre as miñas cousas e lévao. Pois Xacob non sabía que Raquel os roubara. ³³ Entrou entón Labán na tenda de Xacob, na tenda de Lea e na tenda das dúas servas, e non os achou, e saíu da tenda de Lea e veu á tenda de Raquel. ³⁴ E tomou Raquel os ídolos e púxoos na albarda dun camelo e sentou sobre eles. E Labán buscou por toda a tenda e non os atopou. ³⁵ E ela dixo ao seu pai: Non se anoxe o meu señor porque non poida levantarme diante de ti, pois estou co costume das mulleres. E el buscou, pero non atopou os ídolos domésticos. ³⁶ Entón anoxouse Xacob e rifou con Labán; e respondendo Xacob, dixo a Labán: Cal é a miña transgresión? Cal é o meu pecado de que me perseguiches tan apaixonadamente? ³⁷ Aínda que buscaches en todos (as miñas cousas)os meus ¿aveños?, que achaches de todos os aveños da túa casa? Pono diante dos meus parentes e dos teus parentes para que eles xulguen entre nos os dous. ³⁸ Estes vinte anos eu estiven contigo; as túas ovellas e as túas cabras non abortaron, nin eu comín os carneiros dos teus rabaños. ³⁹ Non che trouxen o esnaquizado polas feras; eu cargaba coa perda. Ti demandábalo da miña man, tanto o roubado de día como o roubado de noite. ⁴⁰ De día a calor consumíame e de noite a xeada, e o soño fuxía dos meus ollos. ⁴¹ Estes vinte anos estiven na túa casa; catorce anos servinche polas túas dúas fillas, e seis polo teu rabaño, e dez veces cambiaches o meu salario. ⁴² Se o Deus do meu pai, Deus de Abraham, e temor de Isaac, non estivese comigo, certamente enviaríasme agora coas mans valeiras. Pero Deus viu a miña aflición e o labor das miñas mans, e onte á noite fixo xustiza. ⁴³ Respondeu Labán e dixo a Xacob: As fillas son as miñas fillas, e os fillos os meus fillos, e os rabaños os meus rabaños, e todo o que ves é meu. Pero que podo eu facer hoxe a estas as miñas fillas, ou aos seus fillos que elas deron a luz? ⁴⁴ Agora ben, ven, fagamos un pacto ti e mais eu e que sirva de testemuño entre ti e eu. ⁴⁵ Entón Xacob tomou unha pedra e levantouna como sinal. ⁴⁶ E Xacob dixo aos seus parentes: Recollede pedras. E tomaron pedras e fixeron monte, e comeron alí xunto ao amoreado. ⁴⁷ Labán chamouno Jegar Sahaduta, pero Xacob chamouno Galed. ⁴⁸ E Labán dixo: Este amontoado é hoxe unha testemuña entre ti e eu. Por iso chamouno Galed; ⁴⁹ E Mizpa, porque dixo: Que o SEÑOR nos vixíe aos dous cando nos apartarmos o un do outro. ⁵⁰ Se aflixires ás miñas fillas, ou se tomares outras mulleres ademais das miñas fillas, aínda que ninguén o saiba, mira, Deus é testemuña entre ti e eu. ⁵¹ E Labán dixo a Xacob: Mira este amontoado, e mira a coluna(non existe coluna) que puxen entre ti e min. ⁵² Testemuña sexa este amoreado e testemuña sexa a ¿coluna? de que eu non pasarei deste amontoado cara a ti e ti non pasarás deste amontoado e deste piar cara a min, para faceres dano. ⁵³ O Deus de Abraham e o Deus de Nacor, Deus dos seus pais, xulgue entre nós. Entón Xacob xurou polo que temía o seu pai Isaac. ⁵⁴ Logo ofreceu Xacob un sacrificio no monte, e chamou aos seus parentes para comer; e comeron, e pasaron a noite no monte. ⁵⁵ E Labán levantouse moi de mañá, bicou aos seus fillos e ás súas fillas, e bendíxoos. Entón Labán partiu e regresou ao seu lugar.