¹ Abraham era xa vello, entrado en anos; e Iahveh bendicírao en todo. ² E Abraham dixo ao seu servo, o máis vello da súa casa, que era o mordomo de todo o que posuía: "Prégoche que poñas a túa man baixo a miña coxa ³ e me xures por Iahveh, Deus dos ceos e da terra, que non collerás muller para o meu fillo das fillas dos cananeos cos que habito, ⁴ senón que irás á miña terra, onda os meus parentes, e collerás alí muller para o meu fillo Isaac. ⁵ E o criado díxolle: Se a muller non quere seguirme a esta terra, Teño que volver e levar ao teu fillo á terra de onde viñeches? ⁶ E Abraham respondeulle: "Gárdate de levar alí ao meu fillo" ⁷ Iahveh, Deus dos ceos, que me tomou da casa do meu pai e da terra onde nacín, e me xurou dicindo: "Aos teus descendentes darei esta terra", mandará ao seu anxo diante de ti, e encontrarás alí a muller para o meu fillo. ⁸ Se a muller non quere seguirte, quedarás libre deste xuramento; pero non leves ao meu fillo alí. ⁹ E o criado puxo man debaixo da coxa de Abraham o seu señor, e fixo xuramento. ¹⁰ Entón o servo colleu dez camelos dos de seu amo e púxose en camiño con toda clase de bens do seu señor; e foi a Mesopotamia, á cidade de Nacor. ¹¹ E fixo axeonllar aos camelos fóra da cidade, xunto ao pozo de auga, á tardiña, á hora na que as mulleres saen para colleren auga. ¹² E dixo: " Iahveh, Deus do meu señor Abraham, prégoche que me deas éxito hoxe, e que teñas misericordia do meu señor Abraham. ¹³ Velaquí que estou erguido ao pé da fonte de auga, e as fillas dos homes da cidade saen para sacar auga. ¹⁴ Sexa pois, que a rapaza á que eu lle diga:" Por favor, baixa o teu cántaro para que eu beba" e que me responda: "Bebe, e tamén darei de beber aos teus camelos" sexa a que ti designaches para o teu servo Isaac; niso saberei que lle mostraches misericordia ao meu amo. ¹⁵ E sucedeu que antes de que rematara de falar, velaquí que saiu Rebeca, filla de Betuel, fillo de Milca, muller de Nacor, irmán de Abraham, co cántaro ao ombreiro. ¹⁶ A moza era moi fermosa, virxe, ningún home a coñecera; baixou á fonte , encheu o seu cántaro e subiu ¹⁷ Entón o criado correu ao se encontro e díxolle: "Rógoche que me deas un pouco de auga do teu cántaro para beber" ¹⁸ E ela dixo: "Bebe meu señor." E baixou de seguida o cántaro á súa man e deulle de beber. ¹⁹ Cando rematara de lle dar de beber, dixo: "Sacarei tamén auga para os teus camelos, que beban canto queiran." ²⁰ E de contado valeirou o seu cántaro na pía e correu á fonte sacar máis auga para todos os seus camelos. ²¹ Namentres o home mirábaa calado, para saber si Iahveh dera éxito ou non á súa viaxe.. ²² E cando os camelos remataron de beber, o home colleu un anel de ouro, de medio siclo de peso brazaletes que pesaban dez siclos de ouro.. E dixo: ²³ De quen es ti, filla? Hai na casa do teu pai lugar para quedarnos? ²⁴ Ela respondeu: "Son filla de Betuel, o fillo que Milca deu a Nacor. ²⁵ E engadiu: "Temos palla e forraxe abondo, e lugar onde quedar". ²⁶ Entón o home postrouse e adorou a Iahveh. ²⁷ E dixo: "Bendito sexa Iahveh, Deus do meu amo Abraham, que non deixou de mostrar a súa misericordia e a súa fidelidade para o meu señor, e guioume no camiño á casa dos irmáns do meu amo. ²⁸ E a moza correu e contoulle estas cousas aos da casa da súa nai. ²⁹ Rebeca tiña un irmán chamado Labán, que saiu correndo cara o home, onda a fonte. ³⁰ E secedeu que cando el viu o anel e os brazaletes nas mans da súa irmá e oíu as palabras de Rebeca dicindo:"Isto é o que o home me dixo", Labán foi ao home e velaquí que estaba cos camelos ao pé da fonte. ³¹ E dixo: "Entra bendito de Iahveh. Por que ficas fóra? Eu preparei a casa e un lugar para os camelos". ³² Entón o home entrou na casa, e Labán descargou os camelos e deulles palla e forraxe, e auga para lavar os pés do home e dos seus acompañantes. ³³ Pero cando lle servían a comida, o home dixo: "Non comerei mentres non explique o motivo da miña viaxe". ³⁴ E Labán díxolle: "Fala" entón dixo:"Eu son criado de Abraham" ³⁵ E Iahveh ten bendicido tanto ao meu señor, que agora está rico, e deulle ovellas e vacas, prata e ouro, servos e servas, camelos e asnos. ³⁶ Sara, a muller do meu señor, deulle un fillo na súa vellez, e este fillo herda todo. ³⁷ O meu amo fíxome xurar, dicindo: Non tomarás muller para meu fillo de entre as fillas dos Cananeos cos que habito, ³⁸ senón que irás á casa do meu pai, á miña parentela, e tomarás de alí muller para meu fillo. ³⁹ E díxenlle ao meu señor: "E sa a muller non quere vir comigo?" ⁴⁰ E el respondeume:" Iahveh, diante de quen teño andado, enviará seu anxo contigo para dar éxito á túa viaxe e tomarás muller para o meu fillo da miña parentela, da casa do meu pai; ⁴¹ entón cando chegues aos meus parentes quedarás libre do meu xuramento, e se eles non cha dan, tamén quedarás ceibe deste xuramento." ⁴² E hoxe cheguei á fonte e dixen:"Oh, Iahveh, Deus do meu señor Abraham, se agora queres dar éxito á miña viaxe na que ando, ⁴³ velaquí estou erguido ao pé da fonte de auga; que a rapaza que veña sacar auga e eu lle diga: Dáme unha pouca auga do teu cántaro. ⁴⁴ Se ela me responde: "Bebe ti, e sacarei tamén para os teus camelos, sexa esa a muller que ten escollida Iahveh para o fillo do meu amo." ⁴⁵ Antes de eu rematar de falar no meu corazón, velaquí, Rebeca saíu co seu cántaro sobre o ombreiro, baixou á fonte e sacou auga, e díxenlle: "Por favor, dame de beber". ⁴⁶ E ela decontado baixou o cántaro do seu ombreiro e dixo: "Bebe ti, e darei de beber tamén aos teus camelos" ⁴⁷ Eu pregunteille entón: "¿De quen es filla?" E ela díxome: "De Betuel, fillo de Nacor e Milca." Niso púxenlle o anel no nariz e os brazaletes nos brazos. ⁴⁸ Despois axeonlleime, adorei a Iahveh e bendicín o Deus do meu amo Abraham, que me guiara polo bo camiño, ata atopar a filla de seu parente para muller do seu fillo ⁴⁹ Agora pois, se queredes mostrar bondade e sinceridade co meu señor, dicídemo; e se non, dicídemo tamén para que eu vaia á dereita ou á esquerda. ⁵⁰ Labán e Betuel responderon: "Isto vén de Iahveh; non podemos dicirche que está mal ou está ben". ⁵¹ Velaquí tes a Rebeca diante túa; tómaa e vaite e que sexa a muller do fillo do teu amo, conforme dixo Iahveh. ⁵² E foi que cando o criado de Abraham escoitou as súas palabras, postrouse no chan diante de Iahveh. ⁵³ E o criado sacou obxectos de prata e ouro e vestidos, e deullos a Rebeca; e tamén deu cousas preciosas a seu irmán e a súa nai. ⁵⁴ Despois el e os seus compañeiros comeron e beberon e pasaron alí a noite. O erguerse pola mañá, dixo o criado de Abraham: ‑"Permitídeme que volva onda o meu amo". ⁵⁵ Pero o irmán e a nai dela dixeron: "Permite que a rapaza quede connosco uns dez días e despois irá contigo". ⁵⁶ Pero el dixo: ‑"Non me deteñades pois que Iahveh deu tan boa fin á miña viaxe. Deixádeme ir onda o meu amo". ⁵⁷ Respondéronlle eles: ‑"Imos chamar a rapaza e preguntarémoslle cales son os seus desexos". ⁵⁸ Chamaron, pois, a Rebeca e preguntáronlle: ‑"¿Queres ir con este home?" E ela dixo: "Si, irei" ⁵⁹ Entón despediron a Rebeca coa súa ama de leite e ó criado de Abraham cos seus homes. ⁶⁰ E bendiciron a Rebeca e dixéronlle: ‑"Que ti, nosa irmá, crezas por milleiros de miríades e que os teus descendentes posúan a porta dos que os odian" ⁶¹ Rebeca e as súas servas montaron nos camelos e seguiron ó home. E o criado tomou a Rebeca e púxose ó camiño. ⁶² Isaac viñera de Beer-lajai-roi, pois habitaba na terra do Neguev ⁶³ A tarde saíu ao campo caviloso. E levantando os ollos, mirou , e velaquí, viñan uns camelos. ⁶⁴ Rebeca levantou os ollos e cando reparou en Isaac, baixou do camelo ⁶⁵ e preguntoulle ao criado: ‑"¿Quen é ese home que vén polo campo cara a nós?" O criado respondeulle: ‑"É o meu amo". Ela entón colleu o veo e cubriuse ⁶⁶ E o servo contou a Isaac todo o que fixera. ⁶⁷ Entón Isaac levouna á tenda da súa nai Sara, e tomou a Rebeca e ela foi a súa muller, e amouna. Así se consolou Isaac despois da morte da súa nai.