pasal 142

1 Kekantaren pawee teturu’ ni Daud, katoroan nisia nu witu eng gorem e ruragh: e nesa sesombayangen. Ampit e menaleinteng niaku ku mengale-ngaleiy wia si TUHAN, ampit e menaleinteng niaku ku makiwee wia si TUHAN. 2 Niaku ku minura’arakla e nga’angalku witu en sinaru-Na, eng kase’esekangku e neiyku i pakite’ula witu en sinaru-Na. 3 Katoroan en semangatku e lewea’ reawa’ witu eng gorem en touku, Nikoo mouw si mete’ula e lalanku. Witu e lalan e lewo’ sa reiy’ kelangangku, ampit eng kimirong nisea se tima’an e we’etes witu niaku. 4 Tumu’usome witu lele’os wo loo’onouw, e reiy’la siesa tou tu’u si mepadungla niaku; en tampa petetingkasan i wee niaku e neiy mouw i kaliong, e reiy’la siesa tou tu’u si masero niaku. 5 Niaku ku mengale-ngaleiy wia-Nikoo, eeh TUHAN, em pokeiyku: “Nikoo mouw koo tampa paterungangku, e wetengku waki wanua ne tou-tou matou-tou!” 6 Weeanola ghenang e rekeiyku, karengan niaku ku minamuali mouw kasa lewea’. I waya momi niaku waki se tou-tou mekeki’it niaku, karengan nisea se taleus ente’ i wee niaku. 7 I rou’ momi niaku waki ghorem em penjara kaa laa melelo’or e ngaran-Nu. Tou-tou ulit se laa lumedongla niaku, sakawisa Koo sumiwo e le’os wia niaku.