pasal 137

1 Waki li’ilik en so’oso’an-so’oso’an em Babel mana mome kita rimuber kasuatan maame’, sakawisa kita ghumenang en Sion. 2 Witu e nakana-nakana eng gandarusa waki tampa i ti’i kita simangkongla eng kecapi ta. 3 Karengan e mana mome se tou-tou timaang nikita se makiwee wia nikita mapalingala eng kekantaren, wo se tou-tou simiksa nikita se kimiwee eng kekantaren e mepa’a-pa’ar: “I kantaromi i wee nikeiy eng kekantaren waki Sion!” 4 Kumura ku’a re’en kita kumantarla eng kekantaren ni TUHAN waki wanua ne wo’oseiy? 5 Sa aku lumiurla nikoo, heiy Yerusalem, ma’anouw mapera e lawas lele’osku! 6 Ma’anouw e lila’ku eng kumerut witu e langit-langitku, sa aku reiy’ ghumenang nikoo, sa reiy’ siwongkula e Yerusalem toka e mepa’a-pa’arku! 7 Ghenangenouw, eeh TUHAN, wia se bani Edom, witu e nendo papunengan e Yerusalem e limila’la: “Rewa mouw, i rewa mouw i ka’ayome waki to’otolanna!” 8 Heiy keke’ Babel, si pa’ar matuanala eng kaketean, ma’aruiyola sitou si simuli’ wia nikoo em pasiwo-siwon – pasiwo-siwon en tinuanamula wia nikeiy! 9 Ma’aruiyola sitou si simikop wo minete’la se oki-oki’mu witu eng kentur watu!