¹ E a serpe era máis astuta que calquera dos animais do monte que Iahveh Deus fixera. E díxolle á muller: -Conque Deus vos dixo: "Non comades de ningunha árbore do horto?" ² E a muller respondeulle á serpe: -Do froito das árbores do horto podemos comer; ³ pero do froito da árbore que está no medio do horto, dixo Deus: "Non comades del, nin o toquedes, para que non morrades". ⁴ E a serpe dixo á muller: -De certo que non morreredes. ⁵ Pois Deus sabe que o día que del comades abriránsevos os ollos e seredes coma Deus, coñecendo o ben e o mal. ⁶ Cando a muller viu que a árbore era boa para comer, e que era agradable aos ollos, e que a árbore era desexable para alcanzar sabedoría, tomou do seu froito e comeu; e deulle tamén ao seu home que estaba con ela, e el comeu. ⁷ Entón abríronselles os ollos a ámbolos dous, e coñeceron que estaban nus; e coseron follas de figueira e cinguíronse con elas. ⁸ E ouviron a Iahveh Deus que se paseaba polo horto ao fresco do día; e o home e a súa muller escondéronse da presenza de Iahveh Deus entre as árbores do horto. ⁹ E Iahveh Deus chamou o home e díxolle: -Onde estás? ¹⁰ E el respondeulle: -Ouvinte no horto, e tiven medo porque estaba nu, e escondinme. ¹¹ E Deus díxolle: -Quen che fixo saber que estabas nu? Comiches da árbore da que che mandei que non comeses? ¹² E o home respondeulle: -A muller que ti me deches por compañeira deume da árbore, e eu comín. ¹³ Entón Iahveh Deus díxolle á muller: -Que é isto que fixeches? E a muller respondeulle: -A serpe enganoume, e eu comín. ¹⁴ E Iahveh Deus díxolle á serpe: -Por canto fixeches isto, maldita serás máis ca todos os animais e máis ca todas as bestas do monte; sobre o teu ventre andarás e po comerás todos os días da túa vida. ¹⁵ E porei inimizade entre ti e a muller, e entre a túa semente e a súa semente; el ferirate na cabeza e ti feriralo no talón. ¹⁶ Á muller díxolle: -En grande maneira multiplicarei a túa dor no parto, con dor darás a luz os fillos; e con todo, desexarás o teu home pero el terá dominio sobre ti. ¹⁷ Entón díxolle a Adam: -Por canto escoitaches a voz da túa muller e comiches da árbore da que che ordenei, dicindo: "Non comas dela", maldita será a terra pola túa causa; con traballo comerás dela todos os días da túa vida. ¹⁸ Silvas e toxos producirache, e comerás das plantas do campo. ¹⁹ Coa suor do teu rostro comerás o pan, até que volvas á terra, porque dela fuches tomado; pois po es, e ao po volverás. ²⁰ E o home púxolle por nome Eva á súa muller, porque ela era a nai de todos os viventes. ²¹ E Iahveh Deus fíxolles vestiduras de pel para Adam e a súa muller, e vestiunos. ²² Entón Iahveh Deus dixo: -Velaí, o home veu ser coma un de nós, coñecendo o ben e o mal; coidado agora non vaia estarricar a súa man e tomar tamén da árbore da vida, e coma e viva para sempre. ²³ E Iahveh Deus botouno do horto do Edén, para que labrase a terra da cal foi tmado. ²⁴ Expulsou pois o home; e o oriente do Edén puxo querubíns e unha espada acesa que viraba en todas as direccións, para gardar o camiño da árbore da vida.