1 Ningkeh aku tou bejantuh roin telino kabun dorang malaikat, tapi ekan kasih, aku iyo no kerantung yang bebohok kabun kanong yang bebohok sak. 2 Ningkeh aku naan karunia madi tou nyamon dorang rahasia kabun penau, madi ningkeh aku naan iman ku pak aku tou palin dorang puduk, tapi bekan kasih, aku bokon no abek-abek. 3 Ningkeh aku makan nyamon dorang hartaku makan nyamon urun yang miskin, madi makan korengku makan tenutung, tapi bekan kasih nek uhang arop ku, momik pun bekan guna o makan aku. 4 Kasih adi iyo no sabar madi murah songan o, kasih di bea ngembohu, bea dedahek, madi bea sombong, 5 Bea nguan yang bea pantas, bea pagou kepentingan arop o kedirik, bea mohonai bejori, bea ngitung dorang kesarak urun bokon, 6 Bea besukacita dain yang bea hinut, tapi besukacita nek uhang anun yang hinut. 7 Kasih di konai o nahan nyamon hal, pecayak dain dorang nyamon hal, ngarap ngatoh nyamon hal, kabun sabar nek uhang nanggung nyamon hal. 8 Kasih di bea tou tumah. Madi, ningkeh naan nubuatan-nubuatan , iyo nanah netek; madi ningkeh naan bahasa, iyo nanah keneroot; kabun ningkeh naan penau, iyo nanah kenemonyong, 9 Karna, to hik tou o tongak mak kabun to nguan o pun tongak mak. 10 Madi, ningkeh yang sempurna dape no,yang bokon o di nanah kenemonyong do. 11 Jik aku honong anak kenyam, aku bejantuh amak anak kenyam, aku bepikir amak anak kenyam, madi ngitung amak anak kenyam. Jik aku berehku, tenotakku no hal yangamak anak kenyam di. 12 Mahik ko to mahik ngemarek ngatoh uhang kaca dain raun-raun, tapi urik tata adi serian dain sarian. Mahik ko aku cuma nyengkonok tongak mak, urik adi aku nyengkonok nyamon o, amak no aku yang bea nyengkonong nyamon o. Madi, mahik ko kotoru ihik yang totak, iyo no iman, pengharapan, madi kasih; tapi yang tongun tat ero toru iyo no kasih.