¹ اونیں فیر جھیل دے کنڈے جا کے سکھانا شروع کر دِتا، تے بڑی وڈی بھیڑ اوہدے اوہدے دوالے جمع ہو گئی تے اوه اِک کشتی تے چرھ گیا تے کشتی نوں پانی وچ پرے دِھک کے اوہدے اُتےبہہ گیا تے باقی سارے لوکی پانی دے کنڈے کندے سَن ² اوہناں نوں مِثالاں دے کےکئی گلاں (بارے) سکھیا اوہناں نوں سکھاندیاں ہویاں اوہنے اینج آکھیا۔ ³ " سُنو، اِک بی بیجن والا، بی بیجن نکلیا۔ ⁴ جدوں او بیجدا سی تے کُج بی راه دے کنڈے ڈِگے، تے پنچھی آ کے اوہناں نوں چُگ گئے۔ ⁵ تے کُج بی رکَڑ زمین تے ڈِگے جتھے واہوا مِٹی نئیں سی اوه فٹافٹ ہی پُنگر پئے کیوں جے مِٹی بُوہتی ڈُوہنگی نئیں سی۔ ⁶ پر جدوں سورج چڑھیا تے اوه سڑ گئےکیوں جے اوہناں دی جڑ ہی کوئی نئیں سی تے اوه سُک گئے۔ ⁷ کُج ہور بی کنڈیاں والے جھاڑ وِچ ڈِگ پئے۔ تے پکھڑیاں نے ودھ کے اوہناں نوں دَب دِتا تے اوه بی پھلیا ای ناں۔ ⁸ دوجے کئ بی چنگی زمین تے ڈگے تے ودحے تے پھلے پُھلے۔ اوہناں بیجیاں ہویاں بی آں کتے وی ، کتے سٹھ، تے کتے سو گُنا دانے کھٹے گئے۔ ⁹ اوہنے آکھیا جیھاں دے سُنن والے کن ہوون اوہناں نوں سُن جاوے [ او سُن لین ] جدوں یسوع کلا بیٹھا سی تے او لوکی جیڑے اوہدے اور تے اوہدے بارہ چیلیاں دی قریبی سن آکے اہنوں پُچھن لگ پئے اہہہ مثالاں کی نیں ؟ اوہنے اوہنان نوں آکھیا ًتہوانوں تے آسمان دے راج دے رازاں تے بھیداں دی سمجھ دتی گئ اے۔ پر باہر والیاں نال ساریاں گلاں تمثیلان وچ ہی ہوں گیاں۔ ^{10 11 12} تاں جے او غور ناں وی ویکھن گے پر اوہناں نوں وکھے گا نئی۔ تے جدوں او سُنن گے تے سُندے وی ہون گے پر سمجھن گے نئ تاں جو او سُن کے توبہ کرن۔ تے خُدا (رب) اوہناں نوں معاف فرمائے گا۔ ¹³ اوہنے آکھیا " تہوانوں ایس مثال دی (سمجھ) نئی لگی ؟ جے تہوانوں اوہدی وی سمجھ نئیں لگی تے ہوراں دی وی کیویں لگے گی۔ ¹⁴ بی بیجن والا خُدا دا کلام بیج دا اے، جیڑے بی راه دے کنڈے ڈِگ پئے، اوتھے کلام بِیجیا گیا سی ¹⁵ (اے) اوہناں لوکاں وانگوں نئیں کے جدوں اوه سُن لیندے نے اوہدے بعد شیطان جھٹ پٹ آکے اوہناں دے دِلاں وچوں اوه کلام کھو کے لے جاندا اے جیڑا اوہناں دے دِل وِچ بیجیا گیا سی ¹⁶ جیرے رکڑ زمین تے بیجے گئے اوه ، اوه نیں جنہاں نے کلام سُن کے جھٹ پٹ راضی خُوشی کلام نوں قبول کیتا۔ ¹⁷ اوہناں دی جڑ کوئی نئیں ہوندی پر او تھوڑا چَیر تے قائم رہندے نئیں فیر جدوں کلام ماریاں اوہناں نوں مُصیبتاں وہکھنیاں پین تے جھٹ پٹ پِھر جاندے نیں۔ ¹⁸ جیڑے کانٹے دار جھاڑ وچ بیجے گئے اوه اے نیں جِنھاں نے کلام نوں سُنئا تے سی ، ¹⁹ پر دُنیا دیاں فکراں، دولت تے ہورناں شیواں دا چاہ وچ وڑ گیا تے کلام دبیا گیا تے اوہدا پھل جھڑ گیا۔ ²⁰ اوہ جیڑے چنگی زمین تے ڈگے اوہ لوک ہیں جنہاں نے کلام سُن کے قبول کیتا تے اہنوں پھل وی لگے، کتےتیس، کتےسٹھ تے، کتے سو گُنا پھلیا ُپھلیا ۔ ²¹ یسوع نے اونہاں نوں آکھیا تُسی چراغ گھر دے اندرتاں لیاندے او پئ اونہوں ٹوکرے دے ہیٹھاں یا منجی دے تھلے رکھ دوہ ۔ ، تُسی تے اوہنوں لھیا کے اوچی تھاں تے رکھ دے او۔ ²² کیوں جے کوئ ایسی شَے نیہں اے جیڑی لُکی ہو وے تے اوہدا پتہ نہ لگے یا جو بھیت ہو وے تے او کُھل نہ جاوے۔ ²³ جدے سُنن والے کن ہوون او سُن لوے۔ ²⁴ اوہنے اوہناں نوں آکھیا دھیان کرو کہ تُسی سُندے او کیوں جے جیس پیمانے نال تُسی مِتھو گے، تہوانوں وی اونج ای متھیا ملے گا بلکہ اوس توں وی ودھ کےملے گا۔ ²⁵ کیوں جے جِدے کول اگے وی ہے اوہنوں ہور دِتا جاوے گا تے جدے کول کُج نئیں اے اوہدے کولوں اوه وی لے لیا جاوے گا جیڑا اوہدے پلے ہے وے۔ ²⁶ یسوع آکھیا، آسمان دی بادشاہی اوس بندے وانگوں اے جیڑا بی لے(لوئے) زمین تے سُٹدا اے تے ۔ ²⁷ اوه دِن رات سوندا اے فیر جاگدا اےدوجے پاسے بی پُنگردا اے تے سُٹدا اے، پر اوہنوں اوہدی کُج خبر نئیں پئی کیویں ہوندا اے۔ ²⁸ زمین آپوں آپ ای فصل نوں پالدی ، ودھاندی اے، پہلاں پتیاں، فیر بالاں تے فیر بالاں وچ پکے دانے۔ ²⁹ پر جدوں فصل پک جاندی اے، او جھٹ پٹ داتری لے کے فصل وڈن لگ پیندا اے۔ کیوں جے ہن فصل وڈھن جو گی ہو گئ اے۔ ³⁰ اوہنے آکھیا آسمان دے راج نوں اسی کیویں سمجھاَیے کہ اوہ کدے وانگر اے۔ کہڑی مثال دے کے اوہنوں پھولیے؟ ³¹ اہہہ کسی سروں دے بی وانگو اے جیڑا بیجدے ویلے نکا جیہا ہوندا اے سگوں او زمین تے بیجےجان والے ساریاں بی یاں نالوں نکا ہوندا اے۔ ³² پر جدوں بیجیا جاوے اوہدے بعد او ودھدا پھلدا اے، اوہ اپنیاں ٹہنیاں اینیاں ودھاندا اے تے باغ دیاں ساریاں بُٹیاں توں وہواہ ای ودھ جاندا اے۔ اوہ اپنیاں ٹہنیاں وہواہ ودھاندا اے کہ آسمان دے پنچھی اوہدی چھان تھلے آلنے بنا سکدے نیں۔ ³³ ایہو جہیاں کئ مثالاں دے دے کے اوہ اونہاں نوں اپنا کو کلام سکھاندا رہیا جنا نوں او سُن سکدے سن ۔ ³⁴ پر اوه اوہناں نوں مثالاں توں بغیر کُج نئی سی کہندا، پر وکھرے (اولے)ہو کے اپنے چیلیاں نوں ایہہ ساریاں گلاں پَھول کے سمجھا دیندا سی۔ ³⁵ اوس دن جدوں شام پے گئی اوہنے اوہناں نوں آکھیا، "چلو دوجے پاسے چلیئے"۔ ³⁶ اوہناں بھیڑ نوں مگر چھڈ دِتا کہ چیلیاں(شاگرداں) نے یسوع نوں اونج ہی اپنے نال کشتی تے چڑھا (چاڑھ) لیا جیوں او بیٹھا سی اوہناں دے نال ہور وی کشتیاں ھین سَن۔ ³⁷ اوہدوں بڑی ڈاہڈی (تے) تیز ہنیری دے نال طوفان آگیا، تے موجاں بِیڑی(کشتی) دے وچ آکے پہندیاں سن، تے کشتی پانی نال بھرن والی سی۔ ³⁸ پر یسوع آپ کشتی دے پِچھے والے ( پِچھلے) حصّےوچ گدی تےسُتا پیا سی اوہنا اوہنوں ایہہ کہہ کے آن جگایا " اُستاد، تینوں کوئی پرواه نیہں کہ اسی مرن والے ہوگئے آں، ³⁹ او اُٹھ بیٹھا، ہوا نوں جھڑک ماری تے سمندر نوں آکھیا "کھلو جا" (تھم جا) تے ہوا تھم گئی تے ہر پاسےچوکھا امن سکون ہو گیا۔ ⁴⁰ اوہنے اونہاں نون آکھیا "تُسی گھبرا کیوں گئے او ؟ کی تہاڈے اندرین (ھُن) وی کوئی ایمان نئی ؟ ⁴¹ اوه ڈاھڈے گھبرا (کے) تے اِک دوجے نوں کَین لگے پئی " اے ول کون اے کہ ہوا تے سمندر وی اہدے آکھے لگدے نیں؟"۔