Pasal 10

1 Dahan aku maniat siku malaikat bukan nya perkasa turun dari surga. Inya tatutup awan dahan katiatan ada pelangi di pucu kapalanya. Matamuhanya manyarupaai mataari dahan kakimya manyarupaai tihang api. 2 Inya mamigap sabuti gulukan buku kocit nya tabuka, kaki kananya maninyak laut dahan kaki kibanya maninyak tanah. 3 Lalu Inya mandorah homan uba bunyi suara auman singa. Waktu inya mandorah katujuh gunturpan baguruh. 4 Pas katujuh guntur inyan baguruh, Aku hona manulisannya tapi aku maninga suara dari langit bapanir, "Rasiaan apa nya di kataan katujuh guntur inyan dahan janganam kolai manulisannya." 5 Lalu malaikat tongahan badiri di laut dahan di darat inyan, maangkat tangannya ka langit. 6 Inya basumpah demi Inya nya hidup salama-lamanya dahan nya manciptaan langit dahan sagala isinya, ongka laut dahan sagala isinya, katanya: "Ntah ada panunaan lagi. 7 Tapi di ari waktu malaikat nya katujuh pacaan mambunyian tarompetnya, rahasia Allah inyan pacaan di labuhan, uba nya jadi di sampaian ka bala hambaNya, bala nabi." 8 Lalu suara nya aku dinga dari langit inyan bapanir lagi ka aku, "hingkastam, kuti gulukan bukunya tabuka, nya ada di tangan malaikat nya badiri di pucu laut dahan di darat." 9 Lalu aku natakai malaikat dahan mohon ka inya akai mangonyu gulukan buku kocit inyan ka aku. Lalu ujainya gan aku, "Kutitam gulukan buku inyanan dahan makantam. Aku pacaan manjawat porut kolai manyadi pahit, tapi di nyawanya pacaan asa manis uba madu." 10 Aku pan manguti gulukan buku nya kocit dari tangan malaikat inyan dahan mamakannya. Di nyawaku buku inyan asa manis uba madu, tapi di porutku asa pahit. 11 Dahan tadinga suara nya mangataan ka aku."Kolai harus banubuat lagi mangonaai banyak umat, bangsa, bahasa dahan raja."