¹ Lan aku weruh malaekat liya sing rosa muduh sekang sujarga, gerumbulan mega, lan kuwung ana nang duwur sirane lan raine padha karo srengenge, lan sikile pada karo saka geni. ² Sajero genggemane deweke nyekeli saluntungan kitab cilik seng mbukak. Deweke ideki-sekil tengen nang duwur segara lan sikill kiwene nang duwur bumi, ³ Lan deweke ngomong karo melung-melung padha karo macan sing ngaung. Lan sawise deweke bengok-bengok, kepitu guruh kuwe ngrongokna swarane. ⁴ Lan sakwise kepitu guruh kuwe rampuh ngendike aku nulisna, nanging aku krungu ana swara sekang suargo ngomong: "Tengerna bae apa sing di omongna nang kepitu guruh kuwe lan aja kowe nulisna!" ⁵ Lan malaikat sing aku weruh ngadek nang duwur segara lan nang duwur bumi, njunjung tangan tengene ring langit. ⁶ Lan deweke nyumpah demi kowe seng ulip gutul selawas, sing wis nyiptakna langit lan sekabeh isine, lan bumi lan sekabeh isine, lan segara lan sekabeh isine, jarene: "ora arep ana tundaan maning! ⁷ Nanging pada wektu moni sangkakala sekang malaikat sing ketelu, yakuwē menawane deweke damu sangkakalane, uga arep mutusna rahasia Gusti Allah, kaya sing wis deweke sebarna maring hamba-hambane, yakuwe para nabi." ⁸ Lan suarane sing wis rungokna sekang langit kuwi, ngomong bireng maring aku jarene: "Lunga, lunga gluntungan kitab sing mbukak meng tangan malaikat, sing ngadek nang duwur segara lan nang duwur bumi kuwe." ⁹ Terus aku lunga maring malaikat kuwi lan njaluk maring kae supayane deweke ngewei luntungan kitab kae maring aku. Jerene maring aku: "Jiotna lan panganan kae, deweke arep gawe wetengmu krasa pait, angger nang jero cangkemu ya arep kerasa legi kaya madu!" ¹⁰ Terus aku jikot kitab kuwe sekang tangan malaikat kuwi, lan mangane: nang jero cangkemku ya kerasa legi kaya madu, banjur sawise aku mangan, wetungku dadi pait rasane. ¹¹ Mulane kuwe ngomong maring aku: "kowe kabeh kudu gawe maning maring kabeh bangsa lan umat basa lan raja."