¹ ۱۔ اِیں دے بعد میں چار فرشتیاں کوُ زمین دے چاراں کونیاں تے کھڑے ڈِٹھا جنہاں نے زمین دی چاراں ہواواں کوُ بہوں مضبوطی نال پکڑ رکھیا ہا، تاں جو زمین تے، سمندر تے یا کئیں درخت تے کوُئی ہوا نہ چلن پاوے۔ ² ۔ وَل میں ہک بئے فرشتے کوُ اُتوں زندہ خدا دی مُہر گھن کے مشرق دے پاسے آندے ہوئے ڈِٹھا۔ جئیں نے " چاراں فرشتیاں کوُ جنہاں نے زمین تے سمندر کوُ نقصان ڈیون دا حکم ڈِتا گیا ہا "۔ اُنہاں کوُ اُچی آواز نال سَڈ کے آکھیا۔ ³ ۔ کہ " زمین، سمندر تے درخت کوُ اوُں ویلے تائیں کوُئی نقصان نہ پہنچانا جڈاں تائیں اساں اپنے خدا دے خادماں دے متھیاں تے مُہر نہ لا گھنوں"۔ ⁴ ۔ وَل میں سُنے کہ جِنہاں ہک لکھ چووھی ہزار کوُ مُہر لا کے چُنیا گیا اوہ اسرائیل دے ہر قبیلے تھوں چُنے گئے ہَن۔ ⁵ ۔ بارہ ہزار روبن دے قبیلے وِچوں, بارہ ہزار جاد دے قبیلے وچوں۔ ⁶ ۔ بارہ ہزار آشر دے قبیلے وِچوں، بارہ ہزار نفتالی دےقبیلے وِچوں، بارہ ہزار منسی دے قبیلے وچوں۔ ⁷ ۔ بارہ ہزار شمعون دے قبیلے وچوں، بارہ ہزار لاوی دے قبیلے وچوں، بارہ ہزار اشکار دے قبیلے وچوں، بارہ ہزار زبولون دے قبیلے وچوں۔ ⁸ ۔ بارہ ہزار یوسف دے قبیلے وچوں تے بنیمین دے قبیلے وِچوں بارہ ہزار تے مُہر کیتی گئی۔ ⁹ ۹۔ اِنہاں گالہیں دےبعدمیں ایہہ ڈِٹھا کہ اُتھاں ہر قوم، ہر قبیلے تے ہر زبان دے لوگاں دا ہِک وڈا ہجوم تخت تے بّرے دے سامنے کھڑا ہا۔ اوہ چٹے کپڑے پاتے ہوئے اپنے ہتھاں اِچ کھجور دیاں ٹہنیاں گھن کے کھڑے ہَن۔ ¹⁰ ۱۰۔ اَتے اوہ اُچی آواز نال ایہہ آدھے پئے ہَن۔ "نجات ساڈے خدا دی طرفوں ہِے، اَتے اوہ جیہڑا بّرے دے نال تخت تے بیٹھا ہِے"۔ ¹¹ ۱۱۔ سارے فرشتے جیہڑے تخت دے آسے پاسے، بزرگاں دے آسے پاسے اَتے چاراں جانداراں دے آسے پاسے کھڑے ہَن، اُنہاں نے تخت دے سامنے مُنہ دی بھار ڈھے کے سجدہ کیتا۔ ¹² ۔ اَتے ایہہ آدھے ہوئے عبادت کرن لگے آمین! تمجید جلال حکمت، شکر، عزت، قدرت تے طاقت ساڈے خدا دی ہِے جیہڑا ہمیشہ تائیں ہِے! آمین۔ ¹³ ۔ وَل بزرگاں وِچوں ہِک نے میڈے کولوں ایہہ پچھیا! ایہہ چٹے کپڑے پاتے ہوئے کون تے کتھوں آئے ہِن؟۔ ¹⁴ ۱۴۔ میں اُنہاں کو ڈسایا، "خداوندتُو ہی جان دا ہئیں؟ "تاں اوُں نے میکوُں آکھیا۔" ایہہ اوہ ہِن جیہڑے سخت دھُپ اِچوں نکل کے آئے ہِن۔ اُنہاں نے اپنے کپڑیاں کوُ بّرے دے خون نال دھو کے چٹا کیتا ہِے۔ ¹⁵ ۱۵۔ اِیں واسطے اوہ خدا دے تخت دے سامنے ہِن اَتے اوہ ڈِیں رات اوُں دے گھر وِچ اوُں دی عبادت کریندے ہِن جیہڑا تخت تے بیٹھا ہِے اُنہاں تے خیمے دی چھاں کریسی۔ ¹⁶ ۱۶۔ وَل نہ کڈائیں اُنہاں کوُ بُھک لگسی نہ وَل کڈائیں پیاسےتھی سن اَتے نہ ہی اُنہاں کوُ سورج دی گرمی تنگ کریسی۔ ¹⁷ ۱۷۔ اِیں کیتے جیہڑا بّرہ تخت تے بیٹھا ہِے اوہ اُنہاں دا آجڑی ہوسی ۔ اَتے اُنہاں کوُ زندگی دے پانی دے چشمیاں دے کول گھن ویسی کیونکہ خدا اُنہاں دیاں اکھیاں دا ہر آنسو پونجھ ڈیسی۔