¹ ۱۔ اَتے میکوُ لاٹھی دی کار ہک ناپن کیتے لکڑی ڈِتی گئی اَتے کئیں نے آکھیا اُٹھ تے خدا دے گھر تے قربان گاہ تے اوُندے وِچ عبادت کرن آلیاں کوُ ناپ۔ ² ۔ اَتے اوُں صحن کوُ جیڑھا گھر توں باہر ہِے اوُں کوُ نہ ناپ کیوں جو اوہ غیر قوماں کوُ ڈے ڈِتا گیا ہِے۔ اوہ مُقّدس شہر کوُ بیالھی مہینے تک برباد کریندے راہسن۔ ³ ۔ اَتے میں اپنے ڈوُ گواہاں کوُ اختیار ڈیساں اَتے اوہ ٹاٹ پاتے ہوئے ہک ہزار ڈوُسو سَٹھ ڈیں نبوت کریسن۔ ⁴ ۔ ایہہ اوہو زیتون دے ڈوُ درخت اَتے ڈوُ ڈیوے ہِن جیہڑے زمین دے خداوند دے سامنے کھڑے ہِن۔ ⁵ ۔ اَتے اگر کوُئی اِنہاں کوُ نقصان پہنچاونا چاہوے تاں اُنہاں دے مُنہ وِچوں اَگ نکل کے اُنہاں دے دشمناں کوُ کھا ویندی ہِے اَتے اگر کوئی اُنہاں کوُ نقصان پہنچاونا چاہسی تاں اوہ ضرور اوُویں ہی مارا ویسی۔ ⁶ ۔ اُنہاں کوُ اختیار ہِے جو اوہ آسمان کوُ بند کر ڈیون تاں جو اُنہاں دی نبوت دے زمانے وِچ آسمان توں پانی نہ وسے اَتے پانیاں تے اختیار ہِے جو اُنہاں کوُ خون بنا سَٹن تے جتنی وار چاہون زمین تے ہر طرح دی آفت گھن آون۔ ⁷ ۔ جڈاں اوہ اپنی گواہی ڈے ڈیسن تاں اوہ حیوان جیہڑا ڈونگے ٹوئے وِچوں نکل سی اُنہاں دے نال لڑ کے اُنہاں تے غالب آسی تے اُنہاں کوُ مار سٹے سی۔ ⁸ 8۔ تے اُنہاں دیاں لاشاں اوُں وڈے شہر دے بازار وِچ پئیاں راہسن جو روحانی اعتبار نال صدوم تے مصر اکھواندا ہَے۔ جِتھاں اُنہاں دا خداوند صلیب ڈِتا گیا ہا۔ ⁹ ۹۔ تے اُمتاں تے قبیلیاں تے اہلِ زبان تے قوماں وِچوں لوگ اُنہاں دیاں لاشاں کوُ ساڑھے ترئے ڈیں تک ڈیدھے راہسن اَتے اُنہاں دیاں لاشاں کوُ قبر اِچ نہ رکھن ڈیسن ¹⁰ ۱۰۔ تے زمین دے راہن آلے اُنہاں دے مرن تے خوشی مناسن اَتے واجے وجاسن تے آپس اِچ تحفے بھجیسن کیوں جو اِنہاں ڈوُہاں نبیاں نے زمین دے راہون آلیاں کوُ ستایا ہا۔ ¹¹ ۱۱۔ وَل ساڈھے ترئے ڈیں دے بعد خدا دی طرفوں اُنہاں دے وِچ زندگی دی روح داخل تھئی اَتے اوہ اپنے پیراں دے بھار کھڑے تھی گئے تے اُنہاں کوُ ڈیکھن آلیاں تے وڈا خوف چھا گیا۔ ¹² ۔ اَتے اُنہاں کوُ آسمان تھوں ہک اوچی آواز سنائی ڈِتی جو اِتھاں اُتے آونجو۔ وِل اوہ بدل تے بہہ کے آسمان تے چڑھ گئے تے اُنہاں دے دشمن اُنہاں کوُ ڈیدھے رِہ گئے۔ ¹³ ۔ وَل اوُں ویلے ہک وڈا زلزلہ آگیا تے شہر دا ڈاہواں حصہ ڈھے پیا اَتے اوُں زلزلے دے نال سَت ہزار مَر گئے تے باقی ڈر گئے تے آسمان دے خدا دی تمجید کیتی۔ ¹⁴ ۱۴۔ ڈوجھا افسوس تھی گیا۔ ڈیکھو تریجھا افسوس جلدی تھیون آلا ہِے۔ ¹⁵ ۱۵۔ تے جیہڑے ویلے سَتویں فرشتے نے نرسنگا پھونکیا تاں آسمان تھوں وڈیاں آوازاں ایں مضمون دیاں پیدا تھیاں کہ دُنیا دی بادشاہی ساڈے خداوند تے اوُندے مسیح دی ہوسی تے اوہ ہمیشہ تک بادشاہی کریسی۔ ¹⁶ ۱۶۔ تے 24 بزرگاں نے جوخدا دے سامنے اپنے اپنے تخت تے بیٹھے ہَن مُنہ دے بھار ڈھے کہ خدا کوُ سجدہ کیتا۔ ¹⁷ ۱۷۔ اَتے ایہہ آکھیا کہ اے خداوند خدا۔قادرِمطلق! جو ہِے اَتے جو ہا۔ اساں تیڈا شکر کریندے ہئیں کیونکہ تُو اپنی وڈی قدرت کوُ ہتھ اِچ گھن کے بادشاہی کیتی۔ ¹⁸ ۱۸۔ قوماں غصے وِچ آئیاں تاں تیڈا قہر اُنہاں تے نازل تھیا۔ ویلہ آپہنچیا ہِے جو مُردیاں دی عدالت کیتی ونجے۔ تے تیڈے پیغمبراں (خادماں) کوُ انعام ڈِتا ونجے۔ اُنہاں ایمانداراں کوُ اَتے جِنہاں نے تیڈے ناں توں خوف کھادے۔ اِنہاں ڈوہاں کوُ جو غیر اہم تے زور آور ہِن اَتے اوہ جو دُنیا کوُ تباہ کریندے ریہے ہِن ہُن اُنہاں کوُ تباہ کرن دا ویلہ آگیا ہِے۔ ¹⁹ ۱۹۔ وَل خدا آسمانی ہیکل کھول ڈِتی گئی تے اوُندے مقدس توں اوُں دے عہد دا صندوق نظر آیا تاں بجلی گرجنے تے طوفانی آوازاں دے علاوہ ہک بہوں وڈا زلزلہ تے گڑیاں دا طوفان آیا۔