1
۱۔ وَل میں ہک بئے زورآور فرشتے کوُ بَدل پاتے ہوئے آسمان توں اُتردے ہوئے ڈِٹھا۔ اوُندے سر تے دھنک ہا اَتے اوُندا چہرہ سورج دی کار ہا اَتے اوُندے پیر اَگ دے ستوناں آلی کار ہا۔
2
۔ اَتے اوُندے ہتھ اِچ ہک نِکی جئی کھلی ہوئی کتاب ہائی۔ اوُں نے اپنا سجا پیر تاں سمندر تے رکھیا تے کھبا سُکی زمین تے۔
3
۔ اَتے ایہو جئی وڈی آواز نال چّلایا جیویں ببر آواز کڈھیندے اَتے جیہڑے ویلے اوہ چّلایا تاں گرج دی سَت آوازاں سُنائی ڈِتیاں۔
4
۔ تے جڈاں گرج دی سَتیں آوازاں ختم تھی گئیاں تاں میں لکھن دا ارادہ کیتے تے آسمان توں میکوُں ایہہ آواز سنائی ڈِتی کہ جو گالہیں گرج دی سَتاں آوازاں توں سُنیاں ہَن اُنہاں کو لُکا رکھ اَتے لکھ وی نہ۔
5
۔ اَتے جئیں فرشتے کوُ میں سمندر تے سُکی زمین تے کھڑے ڈِٹھا ہا اوُں نے اپنا سجا ہتھ آسمان دی طرف چاتا۔
6
۔ اَتے جو ابدالآباد زندہ راہسی تے جئیں نے آسمان تے اوُندے اندر دیاں شئیاں تے سُکی زمین تے اوُندے اُتے دیاں شئیاں تے سمندر تے اوُندے اندر دیاں شئیاں پیدا کیتیاں ہَن اوُں دی قسم کھا کے آکھے جو ہُن بئی دیر نہ تھی سی۔
7
۔ بلکہ ستویں فرشتے دی آواز ڈیون دے زمانے وَچ جداں اوہ نرسنگا پھونکن کوُ ہوسی تاں خدا دا لُکیا ہویا مطلب اوُں کوشخبری دے موافق جو اوُں نے اپنے بندیاں نبیاں کوُ ڈِتی ہا پورا تھی سی۔
8
۔ اَتے جیہڑے آواز ڈیون آلے کوُ میں آسمان تے بولیندے سُنیا ہا اوُں نے وَل میکوُ علواہ کےآکھیا کہ ونج۔ اوُں فرشتے دے ہتھ وِچوں جیہڑا سمندر تے سُکی زمین تے کھڑا ہِے اوہ کھُلی ہوئی کتاب گھن گھن۔
9
۹۔ تاں میں اوُں فرشتے دے کول گیا اَتے اوُں کوُ آکھیا جو ایہہ چھوٹی کتاب میکوُ ڈے ڈے۔ اوُں نے میکوُ آکھیا کہ گھن تے ایِں کوُ کھا گھِن۔ ایہہ تیڈا ڈھِڈھ کڑوا کر ڈیسی پر تیڈے مُنہ اِچ شہد دی کار مِٹھی لگسی۔
10
۱۰۔ وَل میں اوہ نِکی کتاب اوُں فرشتے دے ہتھ وِچوں گھِن کے کھا گیاں۔ اوہ میڈے مُنہ اِچ تاں شہد دی کار مِٹھی لگی پر جڈاں میں اوُں کوُ کھا گیاں تاں میڈا ڈھِڈھ کڑوا تھی گیا۔
11
۱۱۔ اَتے میکوُ آکھا گیا جو تیکوُں بہوں ساری اُمتّاں تے قوماں تے اہلِ زبان تے بادشاہاں تے وَل نبوت کرنا ضروری ہِے۔