1
۱۔ تُہاڈے وچ لڑائیاں تے جھیڑے کیتھوُں آگئےِن؟ اِے اُنہاں خواہشاں تھوں نئیں جیہڑیاں تُہاڈے جسم اِچ فساد کریندیاں ہِن؟۔
2
۲۔ تُساں خواہش کریندے او پر تُہاکوُ مِلدا نئیں۔ خون تے حسد کریندے ہو پر کجھ وی حاصل نئیں کر سگدے۔ تُساں جھگڑدے تے لڑدے ہو۔ تُہاکوُ ایں کیتے نئیں مِلدا جو تُساں منگدے نئیں۔
3
۳۔ تُساں منگدے او پر نئیں مِلدا ایں کیتے کہ بُری نیت نال منگدے ہو تاں جو اپنی خوشی وچ خرچ کرو۔
4
۴۔ اِے زِنا کرن آلیو! کیا تُہاکوُ پتا نئیں کہ دُنیا دے نال یاری لاونا خدا دے نال دشمنی کرنا ہِے؟ سو جیہڑا کوُئی دُنیا دا یار بننا چاہندا ہِے اوہ اپنے آپ کوُ خدا دا دشمن بنیندے۔
5
۵۔ کیا تُساں ایہہ سمجھدے او بئی کتاب مُقدس ایویں ای آدھی ہِے؟ جیہڑے رُوح کوُ اوُں نے ساڈے اندر وسایا ہِے کیا اوہ ایہو جئی خواہش کریندی ہِے جئیں دا انجام حسد ہووے؟۔
6
۶۔ اوہ تاں بہوں فضل ڈیندا ہِے۔ ایں کیتے ایہہ لکھا لاتھے کہ خدا مغروراں دا مقابلہ کریندا ہِے پر حلیم بندیاں کوُ فضل ڈیندا ہِے۔
7
۷۔ پَس خدا دے تابع تھی ونجو اَتے ابلیس دا مقابلہ کرو تاں اوہ تُہاڈے کولوں بھج ویسی۔
8
۸۔ خدا دے نیڑے ونجو تاں اوہ تُہاڈے نیڑے آسی۔ اِے گنہگارو! اپنے ہتھاں کوُ صاف کرو اَتے اَے ڈوُ دِل رکھن آلیو اپنے دِلاں کوُ پاک کرو۔
9
۹۔ افسوس تے ماتم کرو تے روؤ۔ تُہاڈی کھِل ماتم نال بدل ونجے اَتے تُہاڈی خوشی اُداسی نال۔
10
۱۰۔ خداوند دے اگے نیویں تھی ونجو تاں اوہ تُہاکوُ اُچا کریسی۔
11
۱۱۔اَ بھراؤ! ہک ڈوجے دی بدگوئی نہ کرو جیہڑا اپنے بھرا دی بدگوئی کریندا ہِے یا بھرا تے الزام لیندے ہِے اوہ شریعت دی بدگوئی کریندے تے شریعت تے الزام لیندا ہِے اَتے اگر تُو شریعت تے الزام لیندا ہئیں تاں شریعت تے عمل کرن آلا نئیں بلکہ اوندے تے حاکم بن گیئیں۔
12
۱۲۔ شریعت دا ڈیون آلا تے حاکم تاں ہک ہی ہِے جیہڑا بچا وی سگدے تے مار وی سگدے۔ تُوں کون ہئیں اپنے گواہنڈی تے الزام لیندا ہئیں؟۔
13
۱۳۔ تُساں جو اے آدھے او کہ اساں اَج یا کل فلاں شاہر اِچ ونج کے اُتھاں ہک سال راہسوں اَتے سوداگری کر کے نفع چیسوں۔
14
۱۴۔ اَتے ایہہ جان دے نئیں کہ کل کیا تھیسی۔ ذرا سنو سہی! تُہاڈی حیاتی شئے کیا ہِے؟ جیویں بخارات ہوئے ۔ ہُنیں ڈِٹھی ہُنیں غائب تھی گئی۔
15
۱۵۔ ایویں آکھن دی جاہ تے تُہاکوُ اے آکھنا چاہیدا ہِے کہ اگر خداوند چاہوے تاں اساں زندہ وی راہسوں اَتے ایہہ یا اوہ کم وی کریسوں۔
16
۱۶۔ پر ہُن تُساں اپنی شیخی تے فخر کریندے ہو۔ اے سارا فخر بہوں بُرا ہِے۔
17
۱۷۔ پس جیہڑا کوُئی بھلا کرنا جان دا ہِے اَتے نئیں کریندا اوُں کیتے ایہہ گُناہ ہِے۔