1
۱۔ اِک دن اُوھدی سِس نُعومی نے اُونوں آکھیا۔ میری دِھی کیوں نہ میں تیرے لئی کوئی گِھر لباں جیتھے تیریاں ساریاں ضرورتاں پوریاں ہون۔
2
۲۔ کیہ بوعِز جہدی نوکرانیاں دے نال تُوں رہ چُکی ایں۔ کیہ او ساڈا رشتہ دار نیں۔ آج رات جدوں او کھلواڑے وِچ ٹہلے گا۔
3
۳۔ ایس لئی تُوں نہا دھو کہ اپنے جِسم تے خوشبو لائییں تے اپنے چنگے کپڑے پا للٗیں تے اُوس کھلواڑے وِچ ٹر جاویں تے جد تیک اوکھا پی نہ لوے اپنے آپ نوں اُوھدے تے ظاہر نہ کریں۔
4
۴۔ جدوں او لیٹ جاےٗ تے تُوں اُوھدی لیٹن دی تھاں نُوں ویکھ لویں تے فیر اوھدے پیراں تُوں چادر ہٹاکے اُوتھے لیٹ جاویں تے فیر او تینوں دِسے گا کہ تُو کی کرنا اے۔
5
۵۔ رُوتؔ آکھیا جیویں تُوں آکھیا اے اُویں ای کراں گی۔
6
۶۔ ایسں لئی او اُوتھے گئی تے اوہی کیتا جہڑا اُوھدی سِس نے اُونوں آکھیا سی۔
7
۷۔ جدوں بوعِز کھا پی چُکیا تے اُوھدے تے سُستی آ گئی تے او گِلے دے ڈھیردے آخری سِرے تے جا کے لیٹ گیا۔ رُوت ہولی نال اندر آئی تے اُوھدے پیر کھول کے لیٹ گئی۔
8
۸۔ اَدھی رات نُوں او بندہ گھبرا گیا تے جدوں او نے پا سا پلٹیا تے ویکھیا کہ اِک عورت اُوھدے پیراں وِچ لیٹی اے۔
9
۹۔ اُونے پوچھیا کہ تُوکون ایں اُونے آکھیا کہ میں تیری خدمت کرن آلی رُوت آں تے اودی چادر دا کوپلوُ ممیرے اُتے پا دےکیوں جے تُوں ساڈا سچِا رشتہ دار ایں۔
10
۱۰۔ اُونے آکھیا کہ اے میری دھی خدا تینوں برکت دیوے تیری ایہہ وفاداری اُوھدے توں ودھ کہ جہڑی تُوں پہلاں کیتی سی۔ تُوں کسِے دُوجے امیر یا غریب جواناں دے پیچھےنیں گئی۔
11
۱۱۔ تے ہن اے میری دھی خوف نہ کر میں تیرے لئی او سب کراں گا جو تُوں کویں گی۔ میرے شہر دے سارے لوگ ایہہ جاندے نے کہ تُوں پاک کردار دی عورت ایں۔
12
۱۲۔ حالانکہ اے سچ اے کہ میں تیرا سچے دِل والا رشتہ دار آں پر اِک قریبی رشتہ دار جہڑا میرے نالوں وی بُوہتا تیرے قریب اے ۔
13
۱۳۔ تُو رات ایتھے ای لنگا تے جے گر صُبح آودی قُربت دا حق ادا کرنا چاویں تے چنگا تے جے گر نہ کرنا چاوے تے فیر خدا دی حیات دی قسِم اے حق میں ادا کراں گا تُوں صُبح تیک ایتھے ای لیٹی رہ۔
14
۱۴۔ ایسں لئی صُبح دا چانن ہون تیک او اُوھدے پیراں وِچ لیٹی رہی پر اِیہدے تُوں پہلا کہ صُبح دا چانن ہُوے او اٹھ گئی بوعِز نے آکھیا کہ اے پتا نہ لگن دیویں کہ کھلواڑے وِچ کوئی عورت آئی سی ۔
15
۱۵۔ جہڑی چادر تُولئی اے اُونوں میرے کول لیا تے اُونوں کھلار دے جد اونے اُونوں چھ پیمانے ناپ کہ جَو وِچ پا دِتی تے آپ شہر نُوں واپس ٹر گیا۔
16
۱۶۔ جد رُوت آودی سِس کول واپس آئی تے نعومی نے پوچھیا کہ سارا معاملہ کویں رہا تد اونے او سب کُجھ دسیا جہڑا بوعِز نے اُوھدے لئی کیتا۔
17
۱۷۔ تے ایہہ چھ پیمانے بھر کے جَو دِتی اے تے آکھیا کہ آودی سِس کول خالی ہتھ نہ جا۔
18
۱۸۔ تد نعومی نے آکھیا کہ دھی جد تیک تینوں پتہ نہ لگے کہ کی ہوندا اے تد تیک انتظار کرکیوں جے بوعِز ایس کم نُوں آج ای مُکا نہ لوے سکون نال نہ بولے گا۔