آصف دا زبور ¹ ۱۔ ۔خدانیکاں تے خداوند پاک دلاں تے کِس حد تیک رحم دل اے۔ ² ۲۔ پر میرے پیر تے تلکن دے نیڑے نیں ۔میرے پیراں دا اُکھڑنا نیڑے سی۔ ³ ۳۔ کیوں جو جدوں میں بھُول والیاں دی اُچیائی ویکھدا ہاں ۔تے مینوں شریراں تے ایس آؤندی سی۔ ⁴ ۴۔ ایس لئی پئی اوہناں نُوں کوئی دُکھ نئیں ہُندا ۔تے صحت مند تے طاقتور رہندے نے۔ ⁵ ۵۔ اوہ اوہناں وانگر دُکھاں وچ نیں پیندے نے۔تے نہ بندیاں وانگر اوہناں تے آفت آؤندی اے ۔ ⁶ ۶۔ ایس لئی گھمنڈی اوہناں دی دا غ رہندا اے۔تے اوہ ظلم دے لیڑے پاؤندے نے ۔ ⁷ ۷۔ اوہناں دی تیہ پست گندگی توں پکاری دی اے ۔اوہناں دا دل بُریاں خیالاں نال بھریا رہندا اے۔ ⁸ ۸۔ اوہ ٹھٹھا مار دے تے شرارت نال بولدے نے۔اوہ توں ظلم دی دھمکی دیندے نے۔ ⁹ ۹۔ اوہناں دے مونہہ گھمنڈ نال اُچے تے اوہناں دی زبان دھرتی دی سیر کر دی اے۔ ¹⁰ ۱۰۔ ایس لئی میری قوم اوہناں وَل دھیان دیندی اے ۔تے اوہ رَج کے پیندے نے ۔ ¹¹ ۱۱۔ اوہ آکھدے نے خُدا نُوں کیہ پتہ اے ۔تے کیہ خدا تعالیٰ کول کوئی علم اے۔ ¹² ۱۲۔ ویکھو شریر اینج دے ای نیں ۔اوہ ہمیشاں تسلی نال دولت کماؤندے نیں ۔ ¹³ ۱۳۔ تے کیہ اینج ای اپنے دل نُوں پاک صاف رکھنا ہاں ۔تے پاکیزگی وچ اپنا ہتھ دھوند ارہیا۔ ¹⁴ ۱۴۔ کیوں جو میں ہر ویلے کوڑا سگں دیہاڑے تے دیہآرے کوڑے کھاناں واں ۔ ¹⁵ ۱۵۔ تے جے میں سوچدا پئی میں اوہناں وانگر آکھاں تے تیرے پُتراں دی پیڑھی نال بے وفائی کر دا ۔ ¹⁶ ۱۶۔ میں تے غور کر دا رہیا پئی ایس گل نُوں سمجھ لَواں ۔پر ایہہ مینوں بڑا اوکھا لگا ۔ ¹⁷ ۱۷۔ جدوں تیک پئی میں خدا دے گھر وچ وڑ کے اوہدے اخیر سوچ نہ لیا ۔ ¹⁸ ۱۸۔ بنا شک تُوں اوہناں نُوں تلکن والی تھاں تے رکھنا ایں۔تے موت وَل دھک دینا ایں۔ ¹⁹ ۱۹۔ اوہ کیکر یکدم اُجڑ گئے ۔اوہ تباہ سگوں دہشتاں نال برباد ہو گئے نیں ۔ ²⁰ ۲۰۔ اے خداوند جاگ ،اُٹھن والے سُفنے ۔وانگر ۔اینج تُوں اوہناں شکل نُوں نیچ جائیں گا ۔ ²¹ ۲۱۔ جدوں میرا دل برداشت توں باہر ہُنداسی۔تے میرا جگر وینیاں جانداسی۔ ²² ۲۲۔ تدوں میں گنوار ساں تے مینوں کوئی سمجھ نئیں سی۔میں تیرے اَگے ڈنگر وانگر ساں۔ ²³ ۲۳۔ پر میں ہر ویلے تیرے نال رہواں گا ۔تُوں میرا سجا ہتھ پھڑ رکھیا سی۔ ²⁴ ۲۴۔ تُوں اپنی ملکیت نال میری ہدایت کریں گا ۔تے آخر کار مینوں اپنے نور وچ قبول کریں گا۔ ²⁵ ۲۵۔ اَسمان تے تیرے علاوہ ہور کون اے تے جدوں تیک تُوں میرے نال ایں تے دھرتی تَوں مینوں کوئی خوشی نئیں ۔ ²⁶ ۲۶۔ بھانویں میرا شریر تے دل فنا ہو جان تے فیر وی خدا ای ہمیشاں تیک میرے ول دی چٹان تے میرا حصہ اے۔ ²⁷ ۲۷۔ کیوں جو ویکھ جیہڑے تیرے تَوں وکھرے ہندے نے اوہ فنا ہو جاون گے ۔تُوں اوہناں نُوں فنا کرنا ایں جیہڑے تینوں چھڈ کے زنا کر دے نے۔ ²⁸ ۲۸۔ پر میرے لئی ایہہ چنگا اے پئی میں خُدا دے قریب ہواں تے خداوند نُوں اپنی تلکن دی تھاں بنا لَواں میں صیہونؔ دی دھی دے بوسیاں وچ تیرے ساریاں کماں دا بیان کراں گا ۔