آگو گویّئے جوگی یدونون لئی داؤد دا زبور ¹ ۱۔ میں آکھیا میں آپنی راہ دی بھال کراں گا تاں جو میری جیبھ تھوں کوتاہی نا ہؤے جد تیک شریر میرے ساہمنے اے میں آپنے مونھ نوں لگام دئی رکھاں گا ² ۲۔ میں گونگا بن کے چُپ رہیا اتے چنگیائی ولوں وی در وٹ لئی اتے میرا دکھ ودھ گئیا ³ ۳۔ میرا کلیجا اندرو اندری سڑدیا رہیا سوچاں ای سوچاں وچ اگ دا بھانبڑ بل گئے تد میں آپنی جیبھ نال آکھن لگا ⁴ ۴۔ ائے خداوند! اجہیا کر پئی میں آپنے اخیر نوں جان لؤاں اتے ایس گل نوں وی میری حیاتی دے دیہاڑے کِنے نیں میں جان لؤاں پئی میں کجہیا فانی ہاں ⁵ ۵۔ ویکھ! توں میری حیتی اک انگلی جِنی مِتھی اے اتے میری جندڑی دی تیرے اگے کجھ حقیقت نئیں سچی! ہر بشر چنگے تھوں چنگے حال وچ وی مِٹ جان والا اے (سِلاہ) ⁶ ۶۔ سچی! بشر پرچھانویں وانگوں ٹردا پھردا اے سچی! اوہ ایویں ای گھبراؤندے نیں اوہ کٹھا کردا اے اتے ایہہ نئیں جان دا پئی اوہ کِہدے جوگی اے ⁷ ۷۔ اے خداوند! میں کہڑی گل جوگی کھلوتا ہاں؟ میری آس تیتھوں ای اے ⁸ ۸۔ مینوں میری سبھناں کوتاہیاں تھوں چھڈا بیقوفاں نوں میرے ولے انگلی نا چُکن دے ⁹ ۹۔ میں گونگا بنیا۔ میں مونھ نا کھولئیا کیوں جو توں ای ایہہ سبھ کجھ کیتا اے ¹⁰ ۱۰۔ میتھوں آپنا غصا دور کر دے میں تاں تیرے ہتھ دی مار نال فنا ہوئی جاناں ¹¹ ۱۱۔ جد توں انسان نوں بدی پاروں جھِڑکنا ایں تاں اوہدے روپ نوں پتنگ وانگ فنا کرنا ایں سچی! ہر بشر فنا ہون والا اے (سِلاہ) ¹² ۱۲۔ ائے خداوند! میری دعا سُن اتے میری فریاد اُتے کن لاء میرے اتھرو ویکھ کے چُپ نا رہ کیوں جو میں تیرے حضور پردیسی اتے راہی ہاں جیویں میرے سبھے پیؤ دادا سن ¹³ ۱۳۔ ہائے! میتھوں نظر ہٹا لے تاں جو مینوں سکون مِلے ایس تھوں پہلاں پئی میں مُک جاؤاں اتے نابود ہو جاؤاں۔