داؤد ؔ وَلوں زبور ۔ جَد اوہ ابی ملک ؔ اَگے جھلا بَنھیا تے اوہنے اوہنوں کڈھ دِتا تے اوہ ٹُر گیا۔ ¹ ۱۔ (الف )میں رب نُوں ہر ویلے دھن آکھاں گا ۔ اوہدی حمد سدا میرے مُونہہ وِچ رہوے گی۔ ² ۲۔ (ب )۔ میری جان رب تے فخر کرے ۔ مہاتڑ ایہہ سُن کے خُوشیاں منان ۔ ³ ۳۔ (ج) میرے نال رَل کے رَب دی وڈیائی کرو ۔ اسیں رَل کے اوہ ناں نُوں وڈیائیے ۔ ⁴ ۴۔ (د) میں رَب دا طالب ہوئیا ۔ تے اوہنے میری سُن لئی ۔ تے اوہنے مینوں ڈر توں بچایا ۔ ⁵ ۵۔ (ہ) تُسیں اوہدے وَل ویکھو تاں جو روشن ہو جاؤ ۔ تے تُہاڈےمُکھڑے تے شرمندگی ناں آوے ۔ ⁶ ۶۔ (ز) ویکھ ! مسکین نے دُہائی پائی تے رَب نے سُن لئی ۔ تے اوہنوں اوہدے کُل مسئلیاں چوں کڈھیا ۔ ⁷ ۷۔ (ح) رَب دا فرشتہ اوہناں دے چواں پاسے تنبو بن کے اوہناں نُوں چھُڑاندا اے ۔ جیہڑے اوہدے توں ڈردے نیں ۔ ⁸ ۸۔ (ط) چکھو تے ویکھو ۔ پئی رَب کیہڈا چنگا اے ۔ دھن اے اوہ بندہ جیہڑا اوہدی پناہ وِچ اے ۔ ⁹ ۹۔ ( ی) رَب دے پاک لوکو ! اوہدے توں ڈرو کیوں جو اوہدے توں ڈرن والیاں نُوں کوئی تھُڑ نئیں ۔ ¹⁰ ۱۰۔ ( ک) دولتاں والے مہاتڑ بن کے بھُکھے پر رب دے طالب کِسے نعمت لئی ناں ترسن گے ۔ ¹¹ ۱۱۔ ( ل) پُترو ! آ کے میری سُنو ۔ میں تُہانوں خُدا ترسی سِکھاواں گا ۔ ¹² ۱۲۔ (میم) اوہ کون بندہ اے ۔ جیہنوں حیاتی دی تانگ تے لمی عُمر دا چاہ اے ۔ تاں جو بھلیائی ویکھے ۔ ¹³ ۱۳۔ (ن)اَپنی جیبھنُوں بھیڑ توں تے اَپنے بُلاں نُوں دھوکے دیاں گلں توں ڈکی رَکھ ۔ ¹⁴ ۱۴۔ (س) بدی توں دوُر رہ ۔ تے نیکی کر ۔ صلاح نُوں لبھ تے اوہدی رہیِس کر۔ ¹⁵ ۱۵۔ (ع) رب دیاں اکھاں سچیاں تے اوہدے کَن اوہناں دیاں فریاداں تے لگے رہندے نیں ۔ ¹⁶ ۱۶۔ (ف) رب د چہرہ پاپیاں دے خلاف اے ۔ تاں جو اوہناں دا ناں ۔ دھرتی توں مُکا دیوے ۔ ¹⁷ ۱۷۔ (ص) سچے روئے تے رب نے اوہناں دی سُن لئی ۔ تے اوہناں نُو ں کُل مصیبتاں چوں کڈھیا۔ ¹⁸ ۱۸۔ (ق) رَب ٹُٹے دِلاں دے نیڑے وے ۔ تے پولیاں روُحاں نُوں چھُڈاندا اے ۔ ¹⁹ ۱۹۔ (ر) سچے دیاں مُصیبتاں تے بوہت نیں پَر رَب اوہناں ساریاں توں اوہنوں چھُڈاندا اے ۔ ²⁰ ۲۰۔ (س) اوہ اوہناں دیاں کُل ہڈیاں دی راکھی کردا اے اوہناں وِچوں اِک وی بھنی ناں جاوے گی ۔ ²¹ ۲۱۔ (ت) بھیڑ شریر نُوں مَرواندا اے ۔ تے جیہڑے سچے نال ویر رکھدے نیں اوہ مُجرم بَن جان گے ۔ ²² ۲۲۔ (ف) رَب اَپنے بندیاں دیاں جاناں دا فِدیہ دیندا اے ۔ تے جیہڑا اوہدے تے بھروسہ کر دا اے ۔ اوہ مُجرم ناں گِنیا جاوے گا ۔