داؤد وَلوں آگو گویئے لئی ¹ ۱۔ یارَبا میں تیری پناہ لئیناں واں مینوں کدی شرمندیاں ناں ہون دے اپنی سچائی دے سببوں مینوں نجات دے ² ۲۔ اپنا کَن میرے وَل کر مینوں چھیتی چھُڑا تُو ں میری پناہ دی تھاں تے میرا سوہنا قعلہ ایں تاں جو میں تیھتوں نجات لَواں ³ ۳۔ کیوں جو تُوں میری چٹان تے میرا قعلہ ایں تے تُوں اپنے ناں دے لئی میری ہدایت تے اَگوائی کریں گا ⁴ ۴۔ تُوں مینوں اوس جال وچوں کڈلَویں گا جیہڑا اوہنا میرے لئی لُکایا اے۔ ⁵ ۵۔ میں اپنی رُوح تیرے ہتھاں وچ دیناںواں یارَبا سچے رَبا تُوں مینوں بچاویں گا۔ ⁶ ۶۔ مینوں اوہناںتوں نفرت اے جیہڑے جھوٹے بُتاں نُوں من دے نیں پر میں تے رَب ہی تے بھروسہ کرناں ہاں ⁷ ۷۔ میں تیریاں رحمتاں توں شاد تے خُوش ہوواں گا کیوں جو تُوں میرے دُکھا ں وَل دھیان کِیتا اے تے مُصیبت دے ویلے میری جان دی راکھی کیتی اے ⁸ ۸۔ تے تُوں مینوں ویری دے گھیرے وچ نئیں چھڈیا سگوں تُوں میرے پیرکھُلے تھاں تے ٹکائے نیں ⁹ ۹۔ یارَبا میرے تے رحم کر کیوں جو میں مُصیبت دا ماریا واں میری آکھ میری جان تے میرا پِنڈا دُکھاں نال اَدھ مُوا ہویا پیا اے ¹⁰ ۱۰۔ کیوں جو میری حیاتی دُکھاں وچ تے میری عمر کُرلان وچ برباد ہوندی اے میرا ٹِل مُصیبت دے سببوںمُک گیا اے میریاں ہڈیاں بھُرگئیاں نیں ¹¹ ۱۱۔ میں اپنے سبھے دُشمناں لئی ملامت دا سبب تے گونڈیاں لئی موت دا سبب آں تے اپنے جانواں لئی ڈر سبب بنیا ہاں۔ جیہڑے مینوں باہر ویکھ دے نیں میتھوں دُور نس دے نیں ¹² ۱۲۔ میں مویاںوانگ دلوں لاہ دِتا گیا واں میں ٹوے بھانڈے جیہا ہو گیا واں۔ ¹³ ۱۳۔ کیوں جو میں بڑیاں دے مونہوں اپنی بدنامی سُنی۔ تے چَواں پاسے ڈر ای ڈر اے تے اوہناں میرے خلاف ایکا کر کے میرے قتل دی صلاح کیتی اے ¹⁴ ۱۴۔ پر رَبا میں تے تیرے تے بھروسہ کرناں واں میں تے آکھناںواں پئی تُؤں ای میر ارَب ایں ¹⁵ ۱۵۔ میرا اَخیر تیرے ہتھ وچ اے مینوںویریاں دے گھیرے تے میرے تے ظلم کرن والیاں توں چھُڑا ¹⁶ ۱۶۔ اپنے بندے نوں اپنا مُنہ وَکھا اپنی رحمت نال مینوں بچا لے ¹⁷ ۱۷۔ یا رَبا مینوں شرمندیاں ناں ہون دے کیوں جو میں تینوں سدیا اے سگوں شریری ہی شرمندے ہون اوہ چُپ کرا ئےتے قبرے سٹے جان۔ ¹⁸ ۱۸۔ جھوٹے بُلہ بند ہون جیہڑے سچیاں دے خلاف غرور تے حقارت نال ڈکاردے نیں۔ ¹⁹ ۱۹۔ یا رَبا تیری مہر کِڈی وڈی اے جیہڑی تُوں اپنے ڈرن والیاں لئی رکھی ہوئی اے جیہڑی تُوں آدم دی جد دے آموں سامنے اپنے پناہ گیراں نُوں وکھاناں ایں ²⁰ ۲۰۔ تُوں اوہناں نُوں بندیاں دیاں کڑیاں توں اپنے درشن دی پناہ وچ محفوظ رکھیا اے۔ تُوں اوہناں نُوں زباناں دے جھگڑیاں توں تنبو وچ لُکا لئیناں ایں۔ ²¹ ۲۱۔ خُداوند دھن اے کیوں جو اوہنے حِصین ؔشہر وچ میرے تےانوکھا رحم کیتا اے۔ ²² ۲۲۔ میں تے اپنی گھبراہت وچ آکھیا سی کیوں جو میں تیریاں آَکھاں توں دورُسُٹیا گیاں واں جد میں تینوں سدیا تُوں میر ی مِنت دی واج سُن لئی ²³ ۲۳۔ اے اوہدے کُل پاک لوکو۔ رَب نُوں پیار کرو۔ رَب ایمانداراں دی راکھی کر دااے پر جیہڑے گھمنڈ کر دے نیں اوہناں نوں واہوا بدلہ دیندا اے ²⁴ ۲۴۔ تُسی کُل جیہڑے رَب تے بھروسہ کر دے او تگڑے ہووؤ تے تہاڈا دِل ہمت پھڑے۔