1
۱۔ خُداوند دا شُکر کرو ایس لئی پئی اوہ نیک اے ۔ ایس لئی پئی اوہدی رحمت سدا تیِک اے ۔
2
۲۔ خُداوند دے چھُڈائے ہوئے ایہہ آکھن ۔ جِہناں نُوں اوہنے ویریاں دے ہتھوں چھُڈا لیا ۔
3
۳۔ تے اوہناں نُوں دیساں چوں کٹھا کیِتا ۔ پُورب تے پچھم توں ۔ اُتر تے دکھن توں ۔
4
۴۔ اوہ اُجاڑاں تے ریتاں چہ ٹھیڈے کھاندے رہے۔ اوہناں نُوں وَسن لئی کِسے شہر دی تھاں ناں لبھی۔
5
۵۔ اوہ بھُکے تے ترہائے سَن ۔ تے اوہناں دے دِل ڈولدے سَن ۔
6
۶۔ اَپنی مُصیبت چہ اوہناں خُداوند نُوں واج ماری ۔ تے اوہنے اوہناں دیاں مُصیبتاں تو چھُڈا لیا۔
7
۷۔ تے اوہناں نُوں سِدھی راہ تے لے گیا ۔ تاں جو وَسن لئی اوہ کِسے شہر چہ اَپڑ جان ۔
8
۸۔ چاہی دا اے پئی خُداوند دی رحمت دے لئی تے اوہدے نِرالے کماں دے لئی جیہڑے اوہنے آدم دی اولاد لئی کیِتے اوہدا شُکر کرن ۔
9
۹۔ کیوں جو اوہنے ترسی جان نُوں رجھایا۔ تے بھُکی جان نُون چنگیاں شیواں نال بھر دِتا ۔
10
۱۰۔ جیہڑے ہنیرے تے موت دی چھاں چہ بیٹھےسَن ۔ تے مُصیبت تے لوہے نال جُوڑے ہوئے سَن ۔
11
۱۱۔ کیوں جو اوہناں نے خُدا دے کلام توں بغاوت کیِتی ۔ تے خُدا دی صلاح نُوں کَنڈ پِچھے سُٹیا ۔
12
۱۲۔ ایس لئی اوہنے اوہناں دی مِحنت نُوں بد دِل کیِتا ۔ تے اوہ ڈِگ پئے تے کوئی نئیں سی جیہڑا مدد کردا ۔
13
۱۳۔ تے اَپنی مُصیبت چہ اوہناں خُداوند نُوں واج دِتی ۔ تے اوہنے اوہناں دیاں مُصیبتاں توں چھُٹکارہ دِتا ۔
14
۱۴۔ تے اوہناں نُون ہنیرے تے موت دے پرچھاویں توں کڈھ لیایا۔ تے اوہناں دیاں گنڈھاں نُوں کھول دِتا۔
15
۱۵۔ چاہیدا اے پئی خُداوند دی رحمت دے لئی تے اوہدے نِرالے کماں دی لئی ۔ اوہدا شُکر کرن ۔
16
۱۶۔ کیوں جو اوہنے پیِتل دے بُہے بھَن دِتے ۔ تے لہے دیاں سیِخاں بھُورا بھُورا کر دیِتیاں ۔
17
۱۷۔ اوہ اَپنے پاپ دے پاروں بیِمار ہون لگ پئے ۔ تے ایہناں بدیاں دے پاروں مُصیبت چہ پئے ۔
18
۱۸۔ اوہناں دا ہر طرحاں دے کھانیاں توں دِل چُکیا گیا ۔ تے اوہ موت دے بُوہیاں دے نیڑے آگئے ۔
19
۱۹۔ تے اَپنی مُصیبت اوہناں نے خُداوند نُوں واج ماری تے اوہناں نُوں اوہناں دیاں مُصیبتاں توں چھُٹکارہ دِتا ۔
20
۲۰۔ اوہنے اَپنا کلام گھلیا ۔ تاں جو اوہناں نُوں چنگیا کرے تے موت توں چھُڈا لوے ۔
21
۲۱۔ چاہیدا اے پئی خُداوند دی رحمت دے لئی تے اوہدے نِرالے کماں دے لئی جیہڑے آدم ؔ دی اولاد دے لئی کیِتے ۔ اوہدا شُکر کرو ۔
22
۲۲۔ تے حمد دیاں قُربانیاں چڑھاواں تے خُوشی نالنعے لاندیاں ہوئیاں اوہدے کماں دا بیان کرن۔
23
۲۳۔ جیہڑے سمُندراں چہ جہازاں تے جاندے سَن ۔ تاں جو پانیاں دی چوڑائی تے تجارت کرن۔
24
۲۴۔ اوہناں نے خُداوند دے سمُندر چہ نِرالے کم ویکھے ۔ ۲۵۔ اوہدے آکھن تے ایہو جئی طُوفانی ہوا چلی ۔ جِہنیں لہراں نُوں اُتاں چُک دِتا ۔
25
۲۵۔ اوہدے آکھن تے ایہو جئی طُوفانی ہوا چلی ۔ جِہنیں لہراں نُوں اُتاں چُک دِتا ۔
26
۲۶۔ اوہ اسمان تیِک اُٹھدے سَن ۔ تے ڈونگایاں تیِک لیندے سَن ۔ تے اوہ مُصیبت دے پاروں پِگر گئے ۔
27
۲۷۔ اوہ نشئیاں وانگوں دِگن تے تھِڑکن لگ پئے تے اَپنے ہوش گوا بیٹھے ۔
28
۲۸۔ تے اَپنی مُصیبت چہ اوہناں خُداوند نُون واج ماری تے اوہنے اوہناں دیاں مُصیبتاں توں باہر کڈھیا ۔
29
۲۹۔ اوہنے تیز ہوا نُوں ہولیاں کر دِتا ۔ تے سمُندر دیاں لہرا کھلو گئیاں ۔
30
۳۰۔ اوہ خُوش ایس لئی پئی کھلو گئیاں تے اوہناں نُو ں اوس کنڈے تے لے گیا جِتھے اوہناں جاناں سی ۔
31
۳۱۔ چاہیدا اے پئی خُداوند دی رحمت دے لئی اوہدے نِرالے کماں دے لئی جیہڑے اوہنے آدمؔ دی اولاسد دے لئی کیِتے اوہدا شُکر کرن ۔
32
۳۲۔ اوہ لوکاں دے کٹھ چہ اوہدا شُکر کرن ۔ تے وڈیریا ں دی مجلس چہ اوہدیحمد کرن ۔
33
۳۳۔ اوہ دریاواں اُجاڑ تے پانی دے سوتیاں نُوں سُکا دیندا اے ۔
34
۳۴۔ اوہ وَسن والیاں دی شرارت دے پاروں ہری دھرتی نُوںکلر کر دیندا اے ۔
35
۳۵۔ اوہ ُجاڑاں نُوں جھیل تے سُکی دھرتی نُوں پانی دے سوتے بنا دیندا اے ۔
36
۳۶۔ تے اوتھے بھُکیاں نُوں وساندا اے ۔ تے اوہ شہر جاندے نیں ۔
37
۳۷۔ تے پیلیاں بیجدے تے انگوراں دے باغ لاندے نیں ۔ تے اوہناں دی فصل لیندے نیں۔
38
۳۸۔ تے اوہ اوہناں نُوں برکت دیندا اے تے اوہ بوہت ودھ جاندے نیں تے اوہ اوہناں اَن گِنت ڈنگر دیندا اے ۔
39
۳۹۔ تَدّ اوہ غم تے مُصیبت ودھن پاروں نیوے ہُندے نیں تے بد دِل ہو جاندے نیں ۔
40
۴۰۔ پِر جو امیراں تے پھٹکار ڈوہل دیندا اے ۔ تے ویرانیاں چہ کوئی راہ نئیں ہُندی اوہناں نُوں خوار کردا اے۔
41
۴۱۔ اوہ غریب نُوں مُصیبت چوں کڈھ کے اُچا کردا اے ۔تے خانوادیاں نُوں بھیڈا ں دے اِجڑ وانگوں ودھاندا اے ۔
42
۴۲۔ ایس لئی سِدھی راہ چلن والے ویکھ کے خُوش ہُندے نیں ۔ تے بدکاراں دے مُونہہ بند ہو جاندے نیں ۔
43
۴۳۔ کیہڑا عقل مند اے جیہڑا ایہناں گلاں تے دھیان کرے ۔ تے خُدا دیاں رحمتاں نُوں چنگی طرحاں سمجھ لوے ۔