1
۱۔ خُداوند دا شُکر کرو تے اوہدے توں دُعا کرو ۔ تے قوماں چہ اوہدے کماں دا بیان کرو ۔
2
۲۔ اوہدا گیِت گاؤ تے اوہدی حمدسُناؤ ۔ تے اوہدے سبھے نِرالے کماں دی مشہوُری کرو ۔
3
۳۔ اوہدے پوِتر ناں تے فخر کرو ۔ خُداوند دے لبھن والیاں دے دِل خُوش رہن ۔
4
۴۔ خُداوند تے اوہدا زور منگو تے ہر ویلے اوہنوں ویکھن دے مُحتاج رہوؤ۔
5
۵۔ اوہنے جیہڑے نِرالے کَم کیِتے نیں ۔ اوہناں نُوں یا د رکھو ۔ تے اوہدے انوکھے کماں تے مُونہہ دے حُکماں نُوں
6
۶۔ ویکھ ! اوہدے بندے ابرہام ؔ دی نسل ۔ ویکھ اوہدےبزُرگ یعقوُبؔ دی اولاد ۔
7
۷۔ اوہ ای خُداوند ساڈا خُدا اے ۔ سبھے دھرتی تے اوہدے حُکم چَلدے نیں ۔
8
۸۔ اوہ سدا تیِک اَپنے قول نُوں یاد رَکھ دا اے ۔ یعنی اوس کلا م نُون جیہڑا اوہنے ہزار پیِڑھیاں دے لئی دِتا ااے ۔
9
۹۔ اوہ قول؛ جیہڑا اوہنے ابرہامؔ نال بنھیا ۔ اوہ سونہہ جیہڑی اوہنے اضحاقؔ نال کھاہدی۔
10
۱۰۔ تے اوہنوں ای اوہنے یعقوب ؔ دے لئی پَکّا قانون تے اسرائیلؔ لئی سدا دا قول آکھیا اے ۔
11
۱۱۔ جَد آکھیا پئی میں کنعان دا دیس تینوں دیاں گا ۔ تاں جو تُہاڈی میراث دا حصہ ہووے ۔
12
۱۲۔ جِس ویلے اوہ گِنتی چی گھٹ سگوں بوہت ای گھٹ سَن ۔ تے واس دیس چہ پردیسی سَن ۔
13
۱۳۔ جیہدوں اوہ اِک قوم چوں دوُجی قوم چہ اِک دیس توں دوُجے دیس چہ پھِردے سَن ۔
14
۱۴۔ تے اوہنے کسِے بندے نُوں اوہناں ظُلم ناں کرن ناں دِتا ۔ سگوں اوہناں دی خاطر بادشاہواں نُوں لتاڑیا۔
15
۱۵۔ پئی میرے مَسح کیتے لوکاں نُوں ہَتھ ناں لاؤ ۔ تے میری نبیاں دا کوئی نُقصان ناں کرو ۔
16
۱۶۔ اوہنے دھرتی تے قحط گھلیا ۔ تے ٹُکر دا آسرا بالکل مُکا دِتا ۔
17
۱۷۔ اوہنے اوہناں توں پہلاں اِک بندے نُوں گھلیا سی ۔ یعنی یوسفؔ نُوں جیہڑا غُلامی چہ ویچیا گیا۔
18
۱۸۔ اوہناں نے اوہدے پیراں نُوں بیڑیاں چہ بنھیا تے لوہے دے سنگلاں نال جوڑیا ۔
19
۱۹۔ جیہدوں تیِک اوہدا آکھیا پُورا ناں ہو یا۔ خُداوند دا کلام اوہنوں آزماندا رہیا۔
20
۲۰۔ بادشاہ نے حُکم دے اوہنوں آزاد کیِتا تے قوماں دے حاکم نے اوہنوں چھڈ دِتا ۔
21
۲۱۔ اوہنے اوہنوں اَپنے گھر آگو بنایا۔ تے اَپنے سبھے راج تے حاکم بنایا۔
22
۲۲۔ تاں جو اِرادے دے مُطابق اَپنے امیراں نُوں عَقل سِکھائے تے اوہدے وڈیریاں نُوں سبھ حِکمت سِکھا دے ۔
23
۲۳۔ فیر اسرائیلؔ مِصر چہ آیا تے یعقوبؔ حام ؔ دی دھرتی تے مُسافر رہیا۔
24
۲۴۔ تے اوہنے اَپنے لوکاں نُوں واوہ ودھایا ۔ تے اوہناں نُوں اَپنے ویریاں نُوں بوہتا زور دِتا ۔
25
۲۵۔ اوہنے اوہناں دے دِل نُوں پرَتایا۔ پئی اوہدے لوکاں توں نفرت کرن ۔
26
۲۶۔ اوہنے اَپنے بندے مُوسیٰ ؔ نُو ں گھلیا ۔ تے اَپنے چُگے ہوئے بندے ہارونؔ نُوں وی ۔
27
۲۷۔ اوہناں نے اوہناں چہ اَپنے انوکھے کَم حامؔ دی دھرتی تے نِرالے کَم وکھائے ۔
28
۲۸۔ اوہنے ہَر پاسے پہرہ کر دِتا ۔ پِر اوہناں نے اوہدیان گلاں نُوں ناں مَنیا
29
۲۹۔ اوہنے اوہناں دیاں ندیاں نُوں لہُو بنا دِتا ۔ تے اوہناں دیاں بچیاں مار دِدتیاں ۔
30
۳۰۔ اوہناں دے دیس چہ ڈَڈوُ ای ڈَڈوُ ہو گئے ۔ ایتھوں تیِک پئی اوہناں دے بادشاہواں دے ویہڑیاں چہ وی آ گئے ۔
31
۳۱۔ اوہنے حُکم دِتا تے مِکھیاں دے جھُنڈ آگئے ۔ تے اوہناں دیاں حَداں چہ مَچھر کھِلر گئے۔
32
۳۲۔ اوہنے اوہناں تے بارِش دے بدلے اولے ورسائے ۔ تے اوہناں سبھے دیس چہ بَلدی اَگ گھَلی ۔
33
۳۳۔ اوہنے اوہناں دے انگُوراں تے انجیراں دے رُکھاں نُوں فنا کیِتاتے اوہناں دیاں حداں چہ رُکھاں نُوں بھَن چھڈیا۔
34
۳۴۔ اوہنے حُکم دِتا تے ٹِڈیاں آ گئیاں تے اَن گِنت ٹِڈے وی نِکل گئے ۔
35
۳۵۔ اوہ اوہناں دی دھرتی دی ہَر ہَر شے چَٹ کر گئے تے اوہناں دیاں پیلیاں دا پھَل کھا گئے ۔
36
۳۶۔ تے اوہناں دے دیس دے پلیٹھی دے ایانے مارے تے جیہڑے اوہناں دی جوانی دے دے پہلے پھَل سَن ۔
37
۳۷۔ پَر اوہ اوہناں نُوں سونے تے چاندی نال کَڈھ لیایا تے اوہناں دے قبیلیاں چہ اِک وی بندہ ماڑا نئیں سی ۔
38
۳۸۔ مِصری ؔ اوہناں دے جان نال خُوش ہو گئے ۔ کیوں جو اوہناں تے اوہناں داڈر پے گیا سی ۔
39
۳۹۔ اوہنے پَرچھاویں دے بَدّل کھلار دِتا تےاَگ جیہڑی رات نُوں لو دیوے ۔
40
۴۰۔ اوہناں دے منگن تے اوہنے بیڑے گھلے تے آسمانی ٹَکر نال رجھایا ۔
41
۴۱۔ اوہنے پہاڑ نُوں چیریا تے پانی پھُٹ پیا ۔ تے اُجاڑ چہ ندی وانگوں وَگن لَگ پیا ۔
42
۴۲۔ کیوں جو اوہنے اَپنے اوس پاک قَول نُوں یاد کیِتا ۔ جیہڑا اَپنے بندے ابرہامؔ نال بنھیا سی ۔
43
۴۳۔ اوہ اَپنے لوکاں نُوں خُوشی دے نال تے چُگے ہوئے لوکاں نُوں خُوشی نال گاؤندیاں ہوئیاں کڈھ لیایا۔
44
۴۴۔ تے اوہنے اوہناں نُوں قوماں تے دیس دِتے ۔ تے اوہناں نےھ دوجیاں محنت دے دے پھَل تے قبضہ کیِتا ۔
45
۴۵۔ تاں جو اوہدے قانوناں تے چَلن تے اوہدی شریعت نُوں مَنن۔