¹ ۱۔ ائے میری جان! توں خداوند نوں دھن آکھ ائے خداوند میرے رب! تون چوکھا بزرگ ایں حشمت اتے جلال تیرا لباس اے ² ۲۔ تون نور نوں پوشاک وانگوں پائیا اے اتے آسمان نوں ڈھارے وانگ بنھدا ایں ³ ۳۔ تون اوپرلے تھانواں اُتے پانی وسانا ایں توں بدلاں نوں آپنا رتھ بناؤناں ایں توں ہوا دِیاں بانہواں اُتے ٹُردا پھردا ایں ⁴ ۴۔ توں فرشتئیاں نوں ہؤاواں اتے آپنے خادماں نوں اگ دے لمبو بناؤنا ایں ⁵ ۵۔ توں دھرتی نوں اوہدی نینھ اُتے کھلاہریا تاں جو اوہ کدی نا ہِلے ⁶ ۶۔ توں اوہنوں سمندر نال لُکایا، جیویں لباس نال پانی پہاڑاں نالوں وی اُتے سی ⁷ ۷۔ اوہ تیری جھِڑکی نال بھجیا اوہ تیرے گجن دی واج پاروں چھیتی چھیتی ٹُریا ⁸ ۸۔ اوس تھاں اپڑ گئیا، جہڑی توں اوہدے جوگی مِتھی سی پہاڑ ابھر آئے، ترائیاں بیھ گئیاں ⁹ ۹۔ توح اوہناں دی حد بنھی تاں جو اوہ اگے نا ودھن اتے فیر مُڑ کے دھرتی نون نا لکاؤن ¹⁰ ۱۰۔ اوہ ترائیاں وچ چشمے وگاؤندا اے جہڑے پہاڑا وچ وگدے نیں ¹¹ ۱۱۔ سبھے جنگلی ڈنگر اوہناں وچوں پیندے نیں کھچر آپنی تریہہ بجھاؤندے نیں ¹² ۱۲۔ اوہناں دے آل دوالے پکھیرو وسدے نیں اتے ٹہنیاں وچ چہکدے نیں ¹³ ۱۳۔ اوہ آپنے اوپرلے مسکناں تھوں پہاڑاں نوں سیراب کردا اے تیری کاریگری دے پھل نال زمین بھری اے ¹⁴ ۱۴۔ اوہ ڈنگراں جوگی گھاء اوگاؤندا اے اتے انسان دے کم جوگی ہریالی تاں جو دھرتی وچوں اناج پیدا کرے ¹⁵ ۱۵۔ اتے مے جہڑی انسان دے دل نوں خوش کردی اے اتے تیل جہڑا اوہدے مکھڑے نوں لشکاؤندا اے ¹⁶ ۱۶۔ خداوند دے رُکھ ہرے بھرے رہندے نیں مطلب لبنانؔ دے دیودار جہڑے اوہنے لائے ¹⁷ ۱۷۔ جتھے پکھیرو آپنے آہلنے بناؤندے نیں صنوبر دے رُکھاں وچ لقلق وسدے نیں ¹⁸ ۱۸۔ اُچے پہاڑ جنگلی بکریاں جوگی نیں چٹاناں سفاناں دی لُکن دی تھاں نیں ¹⁹ ۱۹۔ اوہنے چن نوں زمانیاں دے فرق جوگی مِتھیا سورج آپنے ڈُبن دی تھاں جان دا اے ²⁰ ۲۰۔ توں نھیرا کر دینا ں ایں تاں رات پَے جاندی اے جہدے وچ سبھے جنگلی جنور نکل آؤندے نیں ²¹ ۲۱۔ جوان شیر آپنے شکار نوں لبھن جوگی گجدے نیں اتے رب تھوں آپنی خوراک منگدے نیں ²² ۲۲۔ سورج نکلدیاں ای اوہ ٹُر پیندے نیں اتے جا کے آپنیاں کھَوہاں وچ جا لُکدے نیں ²³ ۲۳۔ انسان آپنے کم جوگی اتے دھمی ویلے تیکر آپنی محنت کرن جوگی نکلدا اے ²⁴ ۲۴۔ ائے خداوند! تیری کاریگریاں کِنیاں ودھیریاں نیں توں ایہہ سبھے کجھ دانائی نال بنایا دھرتی تیری مخلوق نال بھری اے ²⁵ ۲۵۔ ویکھو! ایہہ وڈا اتے چوڑا سمندر اے جہدے وچ بے انت رِڑن والے جنور نیں ²⁶ ۲۶۔ جہاز ایہدے وچ ای ٹردے نیں ایہدے وچ ای لِویاتان اے، جنہوں توں ایہدے وچ کھیڈن جوگی پیدا کیتا ²⁷ ۲۷۔ ایہناں سبھناں نوں تیرا ای آسرا اے تاں جو توں اوہناں نوں ویلے تے رجائیں ²⁸ ۲۸۔ جو کجھ توں دیناں ایں ایہہ لَے لیندے نیں توں آپنی مُٹھ کھؤلنا ایں اتے ایہہ چنگیاں شیئؤاں نال رجدے نیں ²⁹ ۲۹۔ توں آپنا مُکھڑا لُکا لیناں ایں اتے ایہہ پریشان ہو جاؤندے نیں توں ایہناں دا ساہ ڈک لیناں ایں اتے ایہہ مر جاؤندے نیں اتے فیر مٹی وچ رَل جاندے نیں ³⁰ ۳۰۔ توں آپنی روح گھلناں ایں اتے ایہہ جمدے نیں اتے توں دھرتی دے مُکھڑے نوں نواں بنا دیندا ایں ^{31 32} ۲۹۔ توں آپنا مُکھڑا لُکا لیناں ایں اتے ایہہ پریشان ہو جاؤندے نیں توں ایہناں دا ساہ ڈک لیناں ایں اتے ایہہ مر جاؤندے نیں اتے فیر مٹی وچ رَل جاندے نیں ۳۰۔ توں آپنی روح گھلناں ایں اتے ایہہ جمدے نیں اتے توں دھرتی دے مُکھڑے نوں نواں بنا دیندا ایں ³³ ۳۳۔ میں سبھے حیاتی خداوند دی وڈیائی کراں گا جد تیکر میں ہے واں، میں آپنے رب دی وڈیائی کراں گا ³⁴ ۳۴۔ میرا دھیان اوہنوں چنگا لگے میں خداوند وچ خوش رہؤاں گا ³⁵ ۳۵۔ گناہ کرن والے دھرتی اُتوں فنا ہو جاؤن اتے شریر باقی نا رہئن ائے میری جان! خداوند نوں دھن آکھ خداوند دی وڈیائی کرو