¹ ۱۔ اے خداوند میری دُعا سُن تے میری دُعا تیرے حضور پہنچے۔ ² ۲۔ میری تنگی دے دیہاڑے میتھوں اپنا منہ نہ لُکا ۔ اپنا کن میرے ول لا۔ جدن میں فریاد کراں مینوں چھیتی جواب دے۔ ³ ۳۔ کیونجو میرے دن دھوں وانگر اُڈ جاندے نیں۔ تے میریاں ہڈیاں بالن وانگر سڑ گیاں۔ ⁴ ۴۔ میرا دل گھاہ وانگر سُک سڑ گیا۔ کیونجو میں اپنی روٹی کھانا بھل جاندا ہاں۔ ⁵ ۵۔ ہائے ہائے کردے میریاں ہڈیاں میرے گوشت نال جا لگیاں۔ ⁶ ۶۔ میں جنگلی اُلو وانگر آں۔ میں ویرانے دا اُلو بن گیاں۔ ⁷ ۷۔ میں جنگل دی چِڑی نانگر ہو گیا ہاں جہنوں نینند نیں آندی تے گھر دے چبارے تے اکلا بیٹھیا ہاں۔ ⁸ ۸۔ میرے دشمن سارا دن مینوں ملامت کردے نیں۔ تے جہڑے میتھوں سڑدے نیں ، میرا ناں لے کے لعنت کردے نیں۔ ⁹ ۹۔ کیونجو میں روٹی ونگ سوا پھکدا ہاں۔ تے اپنے پین والی شے چ ہنجوملانا ہاں۔ ¹⁰ ۱۰۔ ایہہ تیرے غصہ تے قہردے کارن ہویا۔ کیونجو توں مینوں چک کے فیر پھٹکا کے سٹ دتا۔ ¹¹ ۱۱۔ میرے دن ڈھلدے سائے وانگ نیں تے گھا وانگ سک جاندا ہاں۔ ¹² ۱۲۔ پر توں ایہہ یہواہ سدا تیک قائم رہویں گا۔ تے ذکر پیڑیوں تر پیڑی اے۔ ¹³ ۱۳۔ توں اٹھیں گا تے صیون تے رحم کریں گا۔ ایہہ اوہ ویلا اے پئی توں اوہدے تے ترس کھاویں۔ کیونجو ایہدا ویلا ہن آگیا اے۔ ¹⁴ ۱۴۔ کیونجو تیرے بندیاں نوں ایہہدے پتھر وی پیارے نیں۔ تے اوہناں نوں ایہہدے کھنڈراں اُتے ترس آنداں اے۔ ¹⁵ ۱۵۔ اے خداوند قوماں تیرے ناں توں تے زمین دے بادشاہ تیرے جلال توں خوف کھاون گے۔ ¹⁶ ۱۶۔ جہدوں خداوند نے صیون نوں فیر توں بنا لیا ہووے گا۔ تے اپنے جلال دے نال ظاہر ہووے گا۔ ¹⁷ ۱۷۔ اوہ لاچار دی ولے دھیان کرے گا۔ تے اوہدی ارضی نوں حقیر ناں جانے گا۔ ¹⁸ ۱۸۔ ایہہ گل آن والی پیڑی واسطے لکھی جاوے گی۔ تے جیہڑے لوکی پیدا ہون گے اوہ یہواہ دی تعریف کرن گے۔ ¹⁹ ۱۹۔ کیونجو خداوند نیں اپنے مقدس دی اچیائی توں نظر کیتی اے۔ تے اسمان توں اوہنے زمین تے جھاتی ماری اے۔ ²⁰ ۲۰۔ پئی اسیراں دے ہوکے نوں سنے تے مرن والیاں دے ورثے نوں چھڈاوے۔ ²¹ ۲۱۔ تانجو لوکی صیون چ خداوند دے ناں دی تے یروشلم وچ اوہدی تعریف دا بیان ہووے۔ ²² ۲۲۔ جدوں قوماں تے اُمتاں ساریاں مل کے خداوند دی خدمت دے لئی جمع ہون۔ ²³ ۲۳۔ اوہنے راہ وچ میرا زور گھٹا دتا۔ اوہنے میری عمر نوں گھٹ کر دتا۔ ²⁴ ۲۴۔ میں کہنا ہاں اے میرے خدا، ادھی عمر چ مینوں نہ چکیں۔ تیرے وہرے پیڑیاں توں پیڑیاں تیک نیں۔ ²⁵ ۲۵۔ مُڈوں ایں توں دھرتی دی نیوں رکھی۔ تے اسمان تیرے ہتھاں دی کاریگری نیں۔ ²⁶ ۲۶۔ ایہہ سارے فناں ہو جان گے پرتوں باقی رہویں گا تے ساریاں شیواں کپڑیاں وانگر سڑ گل جان گیاں۔ توں اوہناں نوں لیڑیاں وانگر بدلیں گا تے اوہ بدل جان گے۔ ²⁷ ۲۷۔ پر توں سدا تیک اکو جہیا رہویں گا۔ تے تیرے وہرے نیں مکن گے۔ ²⁸ ۲۸۔ تیرے بندیاں دے ال وسی رہے گی تے اوہناں دی پیڑی تیریا اکھاں دے سامنے قائم رہوے گی۔