1
۔ تدھ بلعام ؔ نے بلق ؔ نُوں آکھیا پئی ایتھے میرے لئی سَت مذبحے بنا تے میرے لئی سَت ڈھگے تے سَت بھیڈوُ تیار کرو۔
2
۔ بلقؔ نے جِس طرحاں بلعام ؔ نے آکھیا سی کیِتا ۔ تے بلعام ؔ تے بلق ؔ نے ہر مذبح تے اِک ڈھگا تے اِک بھیڈوُچاڑھیا۔
3
۔ تدھ بلعام ؔ نے بلقؔ نوں آکھیا توں اپنی سوختنی قربانی دے کول کھلو تا رہوؤتے میں جانا واں ۔ خورے خُداوند مینوں مِلے تے جہڑیاں گلاں اوہ میرے تے کھولے گا میں تینوں دَساں گا ۔ تے اوہ ننگا ہو کے اِک ٹِبے تے گیا ۔
4
۔ تے خداوند بلعامؔ نُوں ملیا ۔ تے اوہنے اوہنوں آکھیا ۔ پئی میں سَت مذبحے تیار کیتے تے ہر مذبحے تے اِک ڈھگا تے اِک بھڈوُ قربان کیتا ۔
5
۔ تے خُداوند اوہنے مُونہہ چہ اِک گَل پائی پئی بلقؔ دے کول پَرت جا تے اوہنوں ایس طرحاں آکھ ۔
6
۔ ایس طرحاں ہویا پئی جیدوں اوہ اوہدے کول پَرت کے گی اتے ویکھیا پئی اوہو موآبؔ دے سبھّے سرداراں نال اپنی سوختنی قُربانی دے کول کھلوتا اے ۔
7
۔ تدھ اوہنے اپنی تمثیل شروع کیِتی تے آکھیا ۔بلقؔ نے مینوں ارام ؔ توں سدیا ۔ یعنی موآب ؔ دے بادشاہ نے مینوں پُوربؔ توں سَدیا ۔پئی آ تے یعقوبؔ تے میرےلئی لعنت کر ۔ آ اسرئیلؔ تےپھٹکاریا ۔
8
۔میں اوہدے تےلعنت کِنج کراں جیہدے خُدا نے لعنت نئیں کیِتی میں اوہنوں کِنج پھٹکاراں۔ جیہدے تے خدا نے پھٹکار نئیں پائی ۔
9
۔ میں پہاڑاں دیاں ٹیِسیاں توں اوہنوں ویکھنا واں۔ میری اَکھ ٹیبیاں توں ویہندی اے ۔ ایہہ قوم جیہڑی کّلی اے، میری اے۔ تے اوپریاں قوماں چہ گِنی نئیں جاندی ۔
10
۔ یعقوبؔ دی دھوُڑ نُوں کِنے گِنیا اے۔ اسرائیلؔ دے لیکھاں دی گِنتی کِنے کیتی اے ؟ ایس طرحاں ہووے پئی میں صادقاں دی موت مراں تے میری اولاد وی اوہناں وانگر ای ہووے ۔
11
۔ تدھ بلقؔ نے بلعام ؔ نوں آکھیا ۔ تُو ایہہ میرے نال کیہ کیِتا اے ؟ میں تینوں سدیا پئی تُوں میرے ویریاں تے لعنت کریں ۔ پر ویکھ تُوں اوہناں نُوں برکت دینا ایں ۔
12
۔ تے اوہنے جواب دِتا پئی میں اوس گَل نُوں ناں ویکھیا جیہڑی خُداوند میرے مُونہہ چہ پاوے ۔
13
۔تدھ بلقؔ نے اوہنوں آکھیا پئی میرے نال دوُجی تھاں تے چَل جِتھوں تُوں اوہناں نُوں ویکھ سکیں ۔ پر سِب نُوں تے نئیں تُوں ایہناں دے کنڈیاں والیاں نُوں ویکھیں گا ۔ اوتھوں تُوں میرے لئی اوہناں تے لعنت پا۔؎
14
۔ تے اوہو اوہنوں فسجہؔ دی ٹیِسی تے رکھوالیاں دی تھان تے لے گیا ۔ تے سَت مذبحے بنائے تے ہر مذبحے تے اِک ڈھگا تے اِک بھیڈوُچاڑھیا ۔
15
۔ تے اوہنے بلقؔ نُوں آکھیا پئی تُوں ایتھے ای اپنی سوختنی قُربانی دے کول کھلو ۔ تان جو میں خُداوند نال مِل لواں ۔
16
۔ تے خُداوند بلعامؔ نُوں ملیا تے اوہدے مُونہہ چہ کلام پایا تے آکھیا پئی بلقؔ دے کول فیر جائے تے اوہنوں اِنج آکھ ۔
17
۔ جیہدوں اوہ آیا تے ویکھیا پئی بلقؔ موآب ؔ دے سرداراں نال اپنی سوختنی قربانی دےکول کھلوتا اے ۔ تے بلقؔ نے اوہنوں پُچھیا پئی خُداوند نے کیہ آکھیا ؟
18
۔ تدھ اوہنے اپنی تمثیل شروع کیِتی ۔ تے آکھیا ۔ او بلقؔ سُن ! او صفورہ ؔ دے پُتر میریاں گلاں تے کَن لا ۔
19
۔ خُدا انسان نئیں پئی جھوُٹ بولے اوہ آدم ؔ زاد نیئں پئی پچھتاوے کیہ جو کُجھ اوہ کہندا اے اوہ و ناں کرے گا یا جیہڑی گَل کردا اے اوہنوں پُوریا ناں کرے گا ؟
20
۔ویکھ مینوں حُکم ہویا اے پئی برکت دیاں اوہنے برکت دِتی اے۔ جیہنوں میں ڈک نئیں سکدا ۔
21
۔ اوہنوں یعقوبؔ وِچ بدی نئیں لبھی تے ناں اسرائیل ؔ وِچ برگشتگی ویکھی خُداوند اوہدا خُدا اوہدے نال اے شاہی للکار اوہدے وِچ اے ۔
22
۔ خُدا اوہنوں مصرؔ چوں کڈھ لیایا اوہدے چہ جنگلی شاہین وگری جان اے
23
۔یعقوبؔ تے کوئی منتر نئیں چلدا اسرائیلؔ دے خلاف فال کڈھنا کوئی شے نئیں ویکھو ایعقوبؔ تے اسرائیلؔ دے حَق وِچ ایہہ آکھیا پئی خُدا نے کیہ کیہ کیتا ۔
24
۔ ویکھو ایہہ قوم شیرنی وانگر اُٹھے گی شیر وانگوں کھلوئے گی اوہ تے اوہناں چِر لیٹ دا نئیں جیہدوں تیِک اپنا شکار کھا ناں لوے تے مارے ہوئے دی رَتّ پی ناں لوے
25
۔ تدھ بلقؔ نے بلعامؔ نُوں آکھیا ۔ بھانویں تُوں اوہناں تے لعنت ناں پا ۔ پر گھٹ توں گھٹ اوہناں نوں برکت دے تے ناں دے ۔
26
۔ تے بلعامؔ نے جواب دِتا میں تینوں آکھیا نئیں سی پئی جو کُجھ خُد ا مینوں فرمائے گا میں اوہنوں ای کراں گا ۔
27
۔ تدھ بلقؔ نے بلعامؔ نُوں آکھیا ۔ آ میں تینوں اِک ہور تھان تے لے جا نا واں ۔ خورے خُداوند دی اَکھ چہ چنگا ہووے پئی تُوں اوتھوں اوہناں تے میرے لئی لعنت پاویں ۔
28
۔ تدھ بلقؔ بلعامؔ نُوں فعورؔ دی ٹیسی تے لیایا ۔ جِتھوں شمعونؔ وخالی دیندا اے ۔
29
۔ تے بلعامؔ نے بلقؔ نُوں آکھیا میرے لئی سَت مذبحے بنا ۔ تے میرے لئی ست ڈھگے تے سَت بھیڈوُ تیار کر ۔
30
۔ تے جِس طرحاں بلعامؔ نے کیِتا۔ تے ہر مذبحے تے اِک ڈھگا تے اِک بھیڈوُ چاڑھیا ۔