1
۔ تے کنعانیؔ باداشاہ عیرادؔ نے جیہڑا نجبہ ؔ چہ رہندا سی ۔ سُنیا پئی بنی اسرائیلؔ اتھاریمؔ دی راہ توں آ رئے نیں ۔ تے اوہناں نال لڑائی کیِتی ۔ تے اوہنان چوں کئیاں نُوں قیدی بنا کے لے گیا ۔
2
۔ تدھ اسرائیلؔ نے خُداوند دے اَگے مِنت کیِتی تے آکھیا ۔ پئی جے تُوں ایس نُوں ساڈے ہَتھ چہ کر دیویں گا ۔ تے اسیں اوہناں دے شہراں نُوں فنا کردیاں گے ۔
3
۔ تے خُداوند نے اسرائیلؔ دی واج سُنی تے کنعانیاں ؔ نُوں اوہناں دے ہَتھ چہ کردِتا ۔ تدھ اوہناں دے شہراں تے اوہناں نُوں فنا کیِتا ۔ ایس لئیہاوس تھاں دا ناں حُرمہؔ پے گیا ۔
4
۔ فیر اوہناں نے ہورؔ دے پہار توں بحیرہ قُلزمؔ دے راہ نُوں پھڑیا ۔ تاں جو ادومؔ دے دیس توں چکر کھا کے ٹُجان ۔ پَر ایس سفر دے سببوں لوکاں دے دِل تنگ پے گئے ۔
5
۔ تے لوک خُداوند دے تے مُوسیٰ ؔ دے خلاف بولے تے آکھیا ۔ تُوں ساہنوں مِصر ؔ چوں کیون کڈھ لیایا ایں۔ تاں جو اسیں مر جائیے ؟ کیوں جو ایتھے ساڈے لئی ناں روٹی اے تے ناں پانی ۔ ساڈے دِل ایس ہولے کھانے تون نفرت کردے نیں ۔
6
۔ تدھ خُداوند نے اَگنی سَپ لوکاں دے وِچ گھلے ۔ اوہناں نے لوکاں نُوں وڈیا ۔ تے واہوا لوک اسرائیلؔ چوں مر گئے ۔
7
۔ تدھ لوک مُوسیٰ ؔ دے کول آئے تے آکھیا پئی اساں پاپ کیتااے ۔ کیوں جو اسیں خُداوند تے تیرے خِلاف بولے۔ ہُن اینج کر پئی تُوں خُداوند توں دُعا کر اوہو سَپاں نُوں ساڈے چوں پَراں کرے ۔ تدھ مُوسیٰ ؔ نے لوکاں دے لئی دُعا منگی ۔
8
۔ تے خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا ۔ پئی تُوں اِک سَپ بنا ۔ تے اوہنوں اِک بلّی تے اُچا کر تے جیہڑا ڈنگیا ہوئیا اوہدے وَل ویکھے گا اوہو جیوندا رہوے گا ۔
9
۔ تدھ مُوسیٰؔ نے پیتل دا سَپ بنایا تے اوہنوں بلّی تے رکھیا ۔ تے اینج ہوئیا پئی جے کِسے اِنسان نُوں سَپ نے ڈنگیا ۔ تے اوہنے پیتل سَپ وَل ویکھیا تے اوہو بچ گیا ۔
10
۔ تدھ بنی اسرائیلؔ نے اوتھوں ڈیرہ چُکیا تے اوبُوت ؔ چہ ڈیراہ لایا۔
11
۔ تے اوبُوت ؔ توں نِکل کے عینے عباریمؔ چہ جیہڑا اُجار وَل موآب ؔ دے سامنے پُورب وَل آ لَتھے۔
12
۔ فیر اوتھوں نِکلے زاردؔ چہ آئے ۔
13
۔تے ارنُون ؔ دے پَرلے پاسے جیہڑا اُجاڑ چہ امُوریاں ؔ دی حَد توں باہر اے ڈیرے لائے ۔ کیوں جو ارنُونؔ ای موآب ؔ تے اموریاں ؔ دے وِچکار حد اے ۔
14
۔ ایس لےئی خُداوند دی جنگاں دی کِتاب چہ آکھیا ۔ وہیبؔ جیہڑا سُوگہ چہ اے۔ تے ارنُون دیاں وادیاں ۔
15
۔ تے وادیاں دے ڈھلویں تھاں جیہڑی عارؔ دے علاقے کول جاندی اے تے موآبؔ دی حَد نال جُڑی ہوئی اے ۔
16
۔ تے اوتھوں نِکل کے اوہ بیرؔ چہ گئے ۔ تے اوہو اِک کھوہ اے جیہدے بارے خُداوند نے مُوسیٰ ؔ نُوں آکھیا ۔ پئی لوکاں نُوں کٹھیاں کر ۔ تان جو میں اوہناں نُوں پانی دیاں ۔
17
۔ تدھ اسرائیلؔ نے ایہہ گیِت گایا۔ اے کھو تُوں جوش مار تُوں اوہدی جے جے گا ۔
18
۔ ایس کھوہ نُوں سرداراں نے پُٹیا اپنیاں بلماں تے کھُونڈاں نال قوم دے اسیراں نے بنایا۔ تدھ اوہو بنیرؔ تون مَتنہؔ نُوں گئے ۔
19
۔ تےمتنہؔ توں نحلی ایلؔ نُوں تے نحلی ایل تون بامات نُوں ۔
20
۔تے بامات ؔ توں اوس وادی چہ جیہڑی موآبؔ دے میداں چہ اے ۔ تے فِسجہ ؔ دی ٹیسی تیِک جِتھوں یشمونؔ وخالی دیندا اے ۔
21
۔ تد اسرائیلؔ نے اموریاں ؔ دے بادشاہ سیحونؔ وَل ایلچی گھلے تے آکھیا ۔؎
22
۔ ساہنوں اَپنی دھرتی توں لنگھن دے ۔ تے اسیں پیلیاں تے انگوراں چہ نئیں وَڑاں گے تے اسیں کھوواں دا پانی نئیں پئیاں گے ۔ سگوں وڈیاں راہواں تے چلاں گے ۔ جد تیِکر تیری حَد چوں ناں لنگھ جائیے ۔
23
۔ تے سیحون ؔ نے اسرائیلؔ نُوں ا"پنی حَد چہ جان ناں دِتا ۔ سگوں سیحون ؔ اپنی ساری قوم کٹھی کر کے اسرائیل ؔ دا مقابلہ کرن لئی اُجاڑ چہ نِکلیا تے یاحِص چہ اَپڑیا تے اسرائیل ؔ نال لڑائی کِتی ۔
24
۔ تے اسرائیلؔ نے اوہنوں تلوار دی دھار نال ماریا تے اوہدے دیس تے ارنُون ؔ توں لے کے یبوقؔ تیِک یعنی بنی عمون ؔ تیِؔک قبضہ کیِتا ۔ کیوں جو یعزیرؔ بنی عمونؔ دی حَد سی ۔
25
۔ تے اسرائیل ؔنے اوہناں دے سبھے شہر مَل مارلئے ۔ تے اوہ اموریاں ؔ دے سبھے شہراں حسبون ؔ چہ تے اوہدے سبھے پِنڈاں چہ وِس گئے ۔
26
۔ کیوں جو حسبوؔ ن امُوریاں ؔ دے بادشاہ سیحونؔ دا شہر سی ۔ جِتھے پہلاں موآب ؔ دے بادشاہ نال جَنگ کرکے اوہدا سار دیس ارنُون ےیِک اوہدے ہتھو لے لیا سی ۔
27
۔ ایس لئی بولی پان والے اینج کہندے نیں حسبون ؔ چہ آؤ تے اوہنوں بناؤ تے سیحونؔ دا شہر پَکا کیِتا جائے ۔
28
۔ کیوں جو حسبونؔ چوں اَگ نِکلی سیحونؔ دے شہر چہ لُونبا نکلیا ۔ جیہڑا مو آبؔ دے شہراں نُوں تے ارنونؔ دے اُچے مقاماں دے سرداراں نُوں آکھیا ۔
29
۔ اے موآبؔ تیرے تے ماتم اے اے کموسؔ دی قوم تُوں ماری گئی ۔ اوہنے اپنے پُتراں نُوں نَسا دِتا ۔ تے اپنیاں دھیاں نُوں اموریاںؔ دے بادشاہ دی قید چہ دِتا ۔
30
۔ اوہناں دی اولاد حِسبون ؔ توں دیبون ؔ تیِک فنا ہوئی ۔ اسیں نفح ؔ تیِکر سبھے کُجھ برباد کیِتا ۔ اوہو نفحؔ جیڑا میدیاؔ دے نال جڑیا ہویئا سی ۔
31
۔ تد اسرائیلؔ نے اموریاں ؔ دے دیس چہ ای ڈیرہ لایا ۔
32
۔ تے مُوسیٰ ؔ نے یعزیرؔ چہ کھوجی گھلے ۔ تے واہناں نے اوہناں دے پنڈ ے لئے ۔ تے اموریاں ؔ نُوں جیہڑے اوتھے ہے سَن کڈھ دِتا ۔
33
۔ تدھ اوہو مُڑے تے بسن ؔ دی راہ تے چڑھے ۔ تَد بسن ؔ دے بادشاہ عوجؔ تے اوہدے سبھ لوک اوہناں دے مقابلے نُوں اورعیؔ تے لڑائی کرن نِکلے ۔
34
۔ تے خُداوند نے مُوسیٰ ؔ نُوں آکھیا ۔ اوہدے توں ناں ڈر ۔ کیوں جو میں اوہنوں تے اوہدے سبھے لوکاں نُوں تے اوہدے دیس نُوں تیرے ہَتھ چہ کر دِتا اے ۔ تُوں ایہناں نال اوہو ای کر جِس طراں تُوں اموریاں ؔ دے بادشاہ سیحونؔ نال جیہڑا حسبونؔ چہ رہندا سی ۔
35
۔ تد اوہناں نے اوہنوں تے اوہدے پُتراں نُوں تے ایہناں توں مگروں اوہدے لوکاں نُوں ماریا ۔ ایتھوں تیِک پئی کوئی نَسن والا ناں رئیا۔ تے اوہناں نے اوہدے دیس تے قبضہ کر لیا ۔