¹ ۔ تے مریمؔ تے ہارونؔ اوس کُوشیؔ زنانی دے سببوں جیہِدے نال مُوسیٰ ؔ نے ویاہ کر لیا سی ۔ اوہدے سببوں مُوسیٰؔ دے خلاف بولن لگ پئے ۔ ² ۔ تے آکھن لگ پئے کیہ خُداند نے کلے مُوسیٰ ؔ نال ای گلاں کیِتیاں ؟ کیہ ساڈے نال وی اِکو جیہاں گلاں نئیں کیِتیاں ؟ تے خُداوند نے ایہہ سُنیا ۔ ³ ۔ تے مُوسیٰؔ بوہت ای نیک بندہ سی ۔ سارے بندیاں توں بوہتا جیہڑے دھرتی تے سَن ۔ ⁴ ۔ تے اوسے ویلے خُداوند نے مُوسیٰ ؔ تے ہاروُن ؔ تے مریمؔ نُوں آکھیا پئی تُسیں تِنوں خیمہ اِجتماع دے کول جاؤ ۔ تے فیر اوہ تِنے آئے ۔ ⁵ ۔ تَد خُداوند بَدّل دے تھم چوں تھَلے اُتریا ۔ تےخیمے دے بُوہے تے کھلوتا ۔ تے اوہنے ہارون ؔ تے مریم ؔ نُوں سدیا۔ تے اوہ دونویں آئے ۔ ⁶ ۔ تَد اوہنے آکھیا میری گَل سُنو ۔ جیکر تُہاڈے وِچکار کوئی خُداوند دا نبی ہووے تے میں اوہدے اُتے رویا چہ ظاہر ہوواں گا۔ یاں اوہدے نال سُفنے چہ گَل کراں گا ۔ ⁷ ۔پَر میرا بندہ مُوسیٰؔ اینج دا نئیں۔ سگوں اوہ میرے سارے گھر چوں ایماندا اے ۔ ⁸ ۔ میں اوہدے نال آمنے سامنے تے طاہر ہو کے گلاں کرنا آں ۔ تے ناں اکھاناں چہ تے مثالاں نال ۔ اوہ خُداوند دا مُکھ ویکھ دا اے ۔ تے تُسیں کیوں ناں گبھرائے ۔ پئی میرے بندے مُوسیٰ ؔ دے خلاف بولے ۔ ⁹ ۔ تے خُداوند دا کرودھ اوہناں تے پمکیا تے اوہ ٹُر گیا ۔ ¹⁰ ۔ جیِہدوں خیمے توں بَدّل ہَٹ گیا تے ویکھو ! مریم کوڑھ نال برف وانگوں چِٹی دِسن لگ پئی ۔ تے ہارونؔ نے مریمؔ نُوں ویکھیا تے اوہ کوڑھی سی ۔ ¹¹ ۔ تد ہارون ؔ نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا ۔ اے میرے مالک ! اے غلطی ساڈے سِر تے ناں آوے ۔ جیہڑا ایسی نادانی نال کیِتی تے قصوُر وار ہوئے ۔ ¹² ۔ اوہنوں اوس مَرد وانگوں ناں رہن دے ۔ جیہڑا جیہدوں اَپنی ماں دے ڈھڈ چوں نِکلے تے اوہدا ادھا جِسم گلیا ہووے گا ۔ ¹³ ۔ تَد مُوسیٰؔ خُدا وند دے کول چیِکیا ۔ اَے خُدا اوہنوں چنگا کردے ۔ ¹⁴ ۔ تَدھ خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا ۔ پئی جیکر اوہدے پیو نے اوہدئے مُونہہ تے تھُکیا ہُندا تے کیِہ لازم نئیں سی ۔ پئی سَت دیہاڑیاں تیِکر شَرمندہ رِہندی ۔ تے اوہنوں خیمہ گاہ توں باہر سَت دیہاڑیاں تیِکر وَکھ کر ۔ تے ایہدے مگروں تُوں اوہنوں پیِشاں پَرتا لیا ۔ ¹⁵ ۔ تَد مریم ؔ سَت دیہاڑیاں تیِکر خیمہ گا ہ چوں باہر وَکھری رئی ۔ تے لوکی اوتھوں اگاں ناں وددھے ۔ جیِہدوں تیِکر مریمؔ پیِشاں پَرت ناں آئی ۔ ¹⁶ ۔تے ایس بعد لوکاں نیں حصؔیروت توں جان توں بعد فاؔران دے صحرا وچ آڈیرے لائے۔