1
۔تے لوکاں نے مُصیبت ماریاںوانگوں بُڑ بُڑ کیِتی۔ تے خُداوند نے سُنیا تے اوہدا کرودھ پمکیا۔ تے اوہناں دے وِچ خُداوند دی اَگ شعلیاں وانگون پمکی۔ تے خیمہ گاہ دے اِک نُکر نُوں ساڑ دِتا ۔
2
۔ تد لوک مُوسیٰؔ دے کول چیِکے۔ تے مُوسیٰؔ نے خُداوند دے اَگے دُعا کیِتی تے اَگ بُجھ گئی ۔
3
۔ ایس لئی اوس تھاں دا ناں تبعیِرہؔ رکھیا گیا ۔ کیوں جو خُداون دی اَگ اوہناں دے وِچ شعلیاں وانگوں پمکی ۔
4
۔ تے ناپاک بندیاں نے جیہڑے اوہناں وِچ سَن ۔ لالچ دی آرزُو کیِتی ۔ تے بنی اسرائیل ؔ اوہناں دت مگر چلے ۔ تے اوہ وی روئے تے آکھیا ۔ کون ساہنو ں بوٹیاں کھوائے گا ۔
5
۔ ساہنوں اوہ مچھی یاد آؤندی اے ۔ جیہڑی اسیں مصر ؔ چہ مُفت کھاندے ساں ۔ تے کھیرے تے خربُوزے تے گنڈے تے تھوم ۔
6
۔ تے ہُن تے ساڈیاں جاناں سُک گئیاں ۔ روٹیاں دے سوا ہُن تے ساڈیاں اَکھاں اَگے کوئی شے نئیں ۔
7
۔ تے روٹی دھنئے دے بی وانگوں سی ۔ تے اوہدا رَنگ موتیاں ورگا سی ۔
8
۔ تے لوک ایدھر اودھر پھِر کے اوہنوں کٹھیاں کردے تے چَکی چہ پیندے تے چٹھُو وِچ کُٹدے تے اوہنوں ہانڈیاں چہ پکاندے تے اوہدے پھُلکے بنادے سی ۔ تے اوہدا سواد تیل نال پکائی روٹی ورگا سی ۔
9
۔ تے رات نُوں خیمہ گاہ تے تریل پین دے ویلے اوہدے توں مَنّ ڈِگدا سی ۔
10
۔ جیِہدوں مُوسیٰؔ نے سُنیا پئی لوکی اَپنے ٹبراں چہ ہَر اِک اَپنے بُوہے تے رو رئیا اے تے خُداوند دا کردوھ بُوہت پمکیا ۔ تے مُوسیٰؔ نُوں بیہڑا لگا ۔
11
۔ تد مُوسیٰؔ نے خُداوند نُوں آکھیا ۔ تُوں اَپنے بندے نُوں کیوں دُکھ چہ پایا ۔ تے میں تیریاں اَکھاں چہ کیوں منظُوری نئیں پائی ۔ پئی تُوں ساری قوم دا بھار میرے تے نئیں پایا ۔
12
۔ کیہ اے سارے لوکے میرے پیٹے پئے ۔ تے میرے توں جمے سَن ۔ پئی تُوں مینوں آکھنا ایں ۔ اوہناں نُوں اَپنی چولی چہ چُک جِس طراں دائی دودھ پیِندے بچے نُوں چُکد ی اے تے اوہناں نُوں اوس دیس چہ لَے جا ۔ جیہدے بارے تُوں اوہناں نال اوہدے پیو داداے نال سونہہ کھاہدی اے ۔
13
۔ میں کِتھوں گوشت لیاواں پئی ایہناں ساریاں لوکاں نُوں کھواواں ۔ کیوں جو ایہہ میرے کول آؤندے نیں تے کہندے نیں ۔ پئی ساہنوں کھان لئی دے ۔
14
۔میرے چہ واہ نئیں پئی میں کلا ایہناں نُوں لوکاں دا بھار چُکاں ۔ کیوں جو اوہ میرے میرے لئی بوہت ای بھار نیں ۔
15
۔ تے جیکے ایس ویلے تینوں میرے نال اینج ای کرنا اے تے مینوں مار دے جیکر میں تیریان اکھاں چہ منظُوری نئیں پائی تی اینج کر پئی اگے تو میں اَپنی مُصیبت ناں ویکھاں۔
16
۔ تَد خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا پئی بنی اسرائیلؔ دے بزُرگاں چوں ستر بندے جہناں نُوں تُوں جاننا ایں پئی اوہ لوکاں چون بزُرگ تے ایہناں تے سردار نیں ، میرے لئی کٹھیاں کر ۔ تے اوہناں نُوں خیمہ اِجتماع دے کول لے آ ۔ کیوں جو اوہ تیرے نال اوتھے کھلون ۔
17
۔ تد میں اُتراں گا تے تیرے نال اوتھے گلاں کراں گا ۔ تے اوس روح توں جیہڑی تیری چہ اے لواں گا ۔ تے اوہناں چہ پاواں گا ۔ کیوں جو اوہ تیرے نال لوکاں دا بھار چُکن ۔ تے تُوں کلا ای ناں رہوے۔
18
۔ تے توں لوکاں نُوں اکھ پئی اَپنے آپ نُوں پاک کرو ۔ کل تُسیں گوشت کھاؤ گے ۔ کیوں جو تُسیں خُداوند دے اَگے روئے تے تُساں آکھیا پئی کون ساہنوں گوشت کھواوے گا ۔ اسیں تے مصر ؔ چہ چنگے ساں ۔ ایس لئی خُؔداوند تُہانوں گوشت دیوے گا ۔ تے تُسیں کھاؤ گے ۔
19
۔ ناں اِک ای دیہاڑے کھاؤ گے ۔ ناں دودیہاڑے ناں پَنج دیہاڑے ، ناں دِس دیہاڑے ویہہ دیہاڑے۔
20
۔ سگوں سار ا مہیِنہ جیِہدوں تیِکر اوی تُہاڈے ناساں چوں ناں نِکلے ۔ تہانوں اوہدے توں اَک ناں جاؤ ۔ کیوں جو تُساں خُداوند نُوں جیہڑا تُہاڈے وِچکار اے ، ناچیِز ناں جانیا ۔ تے اوہدے اَگے روئے تے آکھیا ۔ پئی اسیں مصرؔ توں کیوں باہے نِکلے ۔
21
۔ تے مُوسیٰ ؔ نے آکھیا پئی ایہہ لوک جیِہناں دے وِچکار میں آں ۔ چھے لَکھ پیدل چلن والے شپائی نیں ۔ تے تُوں آکھیا ۔ پئی اوہناں نُوں سار ا مہیِنہ گوشت کھان لئی دیواں گا ۔
22
۔ کیہ اوہناں دے لئی بھیڈاں بکریاں تے گاواں ڈھگیاں دے ایِجڑ حلال کیِتے جان گے ۔ جیہڑے اوہناں لئی پُورے ہون ۔ یاں سمُندر دی ساریاں مَچھیاں اوہناں دے لئی کٹھیاں کیِتیاں جان گئیاں ۔ پئی اوہ رجھن ؟
23
۔ تے خُداوند نے مُوسیٰؔ نُوں آکھیا ۔ کیہ خُداوند دا ہَتھ نِکا ہو گیا اے ۔ ہُن تُوں ویکھیں گا ۔ میری گَل تیرے لئی پُوری ہُندے اے یاں نئیں ۔
24
۔ تَد مُوسیٰؔ نے باہر نِکل کے خُداوند دیاں گلاں لوکاں نُوں دسیاں ۔ تے قَوم دے بزُرگاں چوں سَتر بندے کٹھیاں کیِتے ۔ تے اوہناں نُوں خیمیاں دے چوفیرے کھلاریا۔
25
۔ تد خُداوند بَدّل چوں ہیَٹھاں اُتریا تے اوہدے نال بولیا ۔ تے اوس روح چوں جیہڑی اوہدے تے سی ۔ لے کے اوہناں ستر بزُرگاں مرداں چہ پائی ۔ جیِہدوں روُح اوہناں تے چھا گئی تے اوہ نبوت کر ن لگ پئے ۔ تے بعدوں وی کردے رئے ۔
26
۔ تے دو بندے خیمے چہ رئے اِک دا ناں الداہؔ تے دوُجے د انان میدادؔ سی ۔ تے روُح اوہناں تے اُتری ۔ ایہہ اوہناں چوں سَن ۔ جیہڑے لِکھے گئے ۔ پَر اوہ خیمے چوں باہر ناں گئے ۔ تے اوہ خیمہ گاہ چہ بنوت کردے رئے ۔
27
۔ تد اِک گبھروُ نے پَج کے مُوسیٰ ؔ نوُں سُوہ دِتی تے آکھیا پئی الداؔ تے میداد ؔ خیمہ گاہ چہ نبت کردے نیں ۔
28
۔ تے نُون دا پُتر یشوعؔ اَپنی جوانی ای توں مُوسیٰؔ دا خادم سی ۔ آکھیا اے میرے مالک ! مُوسیٰؔ اوہناں نُوں ڈکے ۔
29
۔ تے مُوسیٰؔ نے آکھیا ۔ تُو میرے لئی کیوں غیرت کرنا ایں ؟ خُدا کرے ! خُداوند دے سارے لوکی بنی ہُندے تے خُداوند اَپنی روُح اوہناں چہ پاؤندا ۔
30
۔ فیر مُوسیٰؔ تے اسرائیلؔ دےبزُرگ خیمہ گاہ وَل گئے ۔
31
۔ تد خُداوند وَلوں اِک ہوا وَگی تے سمُندر توں بٹیرے اُڈا لے لیائی ۔ تے اوہناں تنبواں دے چوفیرے اِک دیہاڑے دی راہ تے وچھایا۔ تے اوہ دھرتی توں دو ہِتھ اُتے اُڈدے سَن ۔
32
۔ تد لوکی ساری دیہاڑی تے ساری رات تے اگلی دیہاڑے وی کھلوتے رئے ۔ تے بٹیر ے کٹھے کردے رہ ۔ تے جیہنے ساریا ں توں گھٹ کٹھا کیتے اوہدی وی دَس سَن ۔ تے اوہناں نے اوہنا نُوں اَپنے لئی خیمہ گاہ دے چوفیرے وچھایا۔
33
۔ تے اَجے گوشت اوہناں دے دنداں چہ سی ۔ ایہدے توں پہلاں پئی مُک جاوے ۔ خُداوند دا کرودھ لوکاں تے پمکیا ۔ تے خُداوند نے اوہناں نُوں بوہت وڈی وَبا نال ماریا۔
34
۔ تے اوس تھاں دا ناں قیروت تادورؔ کھیا گیا ۔ کیوں جو اوتھے اوہناں نے حرِص کرن والیاں نُوں گڈیا ۔
35
۔ تے لوک قیروت تادورؔ وَل گئے۔ تے اوہ اوتھے رُکے ۔